Heves

...

suyunu 

vermeyeceğin ağacı 

dikme

...

etme

heves

...

Fal

 ben telveyim 

kahve fincanın suretine dağılmış

İn-cin eşkalli

bakmayı bilen çok şey görür bende

bilmeyen kör 

ne diyeyim... 

Yakalılar

bütün yakalar aynıdır

kırmızı, sarı, yeşil

ve beyaz 

ve mavi yaka...

çarkın başındaki düğmeye basan ile

çarkı çeviren aynı eller

birinde nasır var çarktan kalan

diğerinde ise soyulmuş ovuşturmaktan

aynıdır yakalar

aynı

beyaz, yaka mavi yaka 

aynı terane ayrı caka

...

sebep

 insan neden mi yazar?

yazar,

çünkü

kimse anlamadığı için 

yazar,

kimseye anlatamadığı için 

yazar,

kimseye konuşamadığı için 

yazar,

kimseye kusmadığı veya kusamadığı için 

yazar,

herkes sustuğu ve 

herkese sustuğu için yazar

...

Savaş

"uyku tut beni 

ya da 

bitir bu savaşı 

unut beni"

riya ülkesinden bildiriyorum bu gece de 

çılgınca haller geçiyor şah damarımın 

sınırlarında 

beni uçuracak Silivri'de bir dergaha 

tutuyorum dillerimi

kusmak hiç bu denli cezbetmemişti midemi

ama nereye,

kime...

bir çığır var bütün çığlıklarını anaların 

taşıyor sinesinde 

kurşun atanın da 

o kurşunu yiyenin de annesi, anneleri

"ki bir anne bütün insanların ve insanlığın annesidir kendi yavrularının şahsında ve  yeryüzünde"

dedim ya riya ülkesinden bildiyorum 

kılıçlarından damlayan kanı temizleyip 

hamiline yollayan da 

ne bileyim işte o ve onun gibiler de 

bir kuşa bir zeytin dalına vurgun bu şafakta 

düşündükçe midem

ağzıma yollanıyor cümbür cemaat

paralel bütün evrenler ve 

zaman 

pek sayın Aynstayn'ın dediği gibi gözün gördüğü görmek istedigiyle ilgili

...

din, iman, lisan ve izan 

aynı yerde boğuldu

...

"bir merminin üstüne yazılan bir mesaj 

gittiği yerde nasılsa okunmayacak "

...

yıldım

...

savaşı herkes seviyor aslında kendisi savaştığı sürece 

herkes uzaktaki savaştan nefret ediyor 

kendilerinin niye yok diye

bir haset üzre kurulu modern zaman insanının hezeyanı...

karıncalara bakın 

insanların onlara 

nasıl davrandığına

sonra da hep bir ağızdan 

salyalarınızı 

"uzaktaki savaşlara hayır..."

uyku tut beni ya da bitir bu savaşı 

unut beni.

 

on şubat ayini

duru ve berrak bir su

birazdan bir toz bulutuna bulanacak 

bir hortumun marifetiyle

uçuşan naylon poşetler

göğünde

ruhum bu teşbih 

sana bu tasvir sana

...

t/ipsizdim 

dipsiz kuyulara hüznümün ağırlığıyla boca edildiğimde

çocuktum daha 

daha kendime bir ilk, bir bahar bulamamıştım.

...

kimse duymayacak biliyorum 

sesimi,

sesimizi 

ben hem BİR'im hem de ÇOK'um

arasan yerle gör arasında aslında orada da yokum 

olmadım hiç

bütün mesafeler uzak 

bütün eller yumuşak, kadife sesli bütün yüzler

saçlarım bir elin hayalinde kaldı, 

sesim kadife bir noktanın ezgisinde

kastım bu değildi yaşamaktan

kıstım, kıstırıldım.

...

diken ve gül 

hangi mahkumun açmazı 

gülün mü?

...

biliyorum kimse salmayacak ipini

sarkıtmayacak bedenini

cepleri dururken uzatmayacak ellerini... 

onşubatayini

burada noktaladı 

hüznün tayinini

geldi ve bir daha gitmedi...

Doğal İktidar

Doğa 

sertlik yanlısıdır...

diplomasi 

naif insanların

uydurduğu

zalimlerin ise kullandığı bir 

oyalama aracıdır...

 

Yara

sorma nasıl?

geçti mi diye 

yok geçen bir şey 

duruyor olduğu yerde yara

senin de tuzun,

emeğin, dirseğin var bu oyukta...

Kıyım

 

…

bir ağaç dalını buduyor yaz ortasında…

gövdesine küs

ama

gücü dalına yetiyor

anca 

ona kıyabiliyor

insan

gibi

öyle 

değil 

mi?

…

Kuyu

her sözüm yalan

rüzgar,

her sözüm yalan

bu rüzgar yüzümü ısırıp geçti

ebeden çözülmüş bağları dizlerimin 

kopmuş, berhava, avara

evet 

böyle zamanlarım da oldu

böyle ağrılarım

boşluğa boca edilmiş çağrılarım

bir doktoru mesleğinden soğutan sanrılarım

onlar da oldu elbet

güldüğüm zamanlar 

hem de

göbeğimin orta yerinden bedenime dağılan ağrılara sebep olan 

sabrım da oldu kabına sığan sığmayan...

beklemelerim,

beklentilerim...

...

nezaket incitir

...

Cami Hırsızı ile İmam

efendim hattı zatında 

ceviz çok faydalı bir yemiştir

ve bende çok severim kendisini

bir gün sokaktan geçerken 

gözüm ilişti bir ağaca ve

dalındaki cevizlere 

sonra da ağaçlar aramda duran duvara 

sonra da o duvarın etrafını sardığı camiye

içimde karşı koyamadığım bir yeme isteği 

sonra da birazını toplayıp eve götürme

peki kimden müsaade alacaktım almak için cevizleri

müezzin, imam yahut cemaat kimin malı burası?

aklıma geldi birden 

derler ki tüm mabedler Tanrı'nın evidir

bütün dinlerce böyledir.

o zaman burasıda onun evidir

ve yine derler ki "O her şeyi görür, duyar işitir."

madem o görüyorsa bu benim için kafi dedim ve başladım toplamaya

birden bir ses duydum öteden

-bre kafir Tanrı'nın evinin bahçesinden ceviz çalmaya utanmıyor musun? Hırsız! dedi

hırsız ben miyim? diye iç sesim konuştu benimle dışarıya çaktırmadan.

-Tanrı'ya inanıyor musun? dedim.

-O ne demek, tabi ki? dedi.

-Peki O şu an görmüyor mu bunları aldığımı? diye sordum.

biraz durdu, düşündü ve ekledi

-O her şeyi görür, dedi.

-Madem burası O'nun ve O her şeyi görüyor bu durumda benim yaptığıma hırsızlık diyemezsin değil mi? Gizli bir şey yapmıyorum sonuçta, O'nun evinden O görürken alıyorum bu cevizleri. Rızası olmasaydı bir işaret çakardı herhalde. Hem sen kim oluyorsun mülk sahibi ses etmiyorsa sana ne olmuş, sen ne karışıyorsun. 

dedim.

Stres

"...aklıma suyun intiharı geliyordu hep 

şelale deyince..."

Birhan Keskin

...

bir suç ortağı bulunduğunda 

hayvanlar dahil bütün canlılar

intihar edebilir

...

bir köpek yola atlayabilir bir araba gelince

oynar hayatının en büyük kumarını kendince

...

hayvanlar oynar mı kumar?

intiharı deneyen hayvanlar 

kumar mı oynamaz!

...

Boşluk

...

elimden tutup öyle bir 

yükseğe çıkardın ki

şimdi hangi dağa çıksam 

tepe gibi geliyor

...

TAKDİM

ben sıfırdan bire kadar 

bir yolda 41 kere döndüm 

dolaştım

...

gemiler demirli duracağına yansındı

geçmiş önüne set çekiyorsa yansındı

yol önünde kısalmıyorsa bitsindi

...

bütün bir rüzgarı önüme aldım

yüzüm rüzgara daldı/m

şimdi

...

bir bebek misali 

sıfır her şey 

sıfır...

nerden baktığın önemli

sıfırı tükettin 

ve düştün...

bir bakış

sıfır daha başlamadın yola

buda bir bakış

...

şimdi 

ben emeklerken yürüdüğümü zannedenler var

sonra

ben yürürken koştuğumu,

koşarken de uçtuğumu zannedecekler olacak

...

daha bir şey göstermedim

daha bir şey görmedin

ve görmediniz!

Yangınım

... 

ülkemdeki 

ormanlar gibiyim

yanacak bir şey/im 

kalmadığında

sönebiliyorum 

ancak

...

ne bir damla su

ne bir kürek

ne de bir tırmık

dokunuyor sineme

...

yanıyorum,

yanıyorum,

sönüyorum

...

#ocavık #hozat #tunceli #muğla #manavgat #dersim #bingöl #çewlik 

Sondan Bir Önceki Tespit

belki de hiçbirimiz sandığımız kadar;

-iyi bir baba,

-iyi bir eş,

-iyi bir dost,

-iyi bir amir,

-iyi bir mamur,

-iyi bir insan,

-iyi bir...........

                                        değilizdir... 

          

Yarcan

bir kağıdın içinde sarılı geldim

büyüktü dağlar 

bütün bütün üstüme çullanan 

bense sırtımdı sanmıştım oysa

...

tüyü bitmiş bir kısrak

yolların en tenha kıyısında

yitirmiş benini

bulmuş beni

...

bendeki kimlik,

karnımda biriktirdiğim bir sevgi çöpünden ibaret

...

bir hotumun yarattığı toz bulutunun içindeki zerre

düşmüştüm senin içine bir kere

...

yurdum güneşin balçıkla sıvandığı bir cehennem

durduğum kapı senin vurduğun yere çıkıyordu

sen bir çölü ihya etme  

bense bir inadı büyütme derdindeydim

sen kaybettin

...

 

YAPI - I

 bu bahçe tekin değil,

bu duvar,

bu kapı ve onun üstüne oturmuş yapı

tekin değil!

her şey çok yeni

ama

dağınık,

her şey çok yeni

ama

değersiz,

her şey çok yeni

ama

dayanaksız,

her şey çok yeni

ama faydasız...

artık eskiye yani tüketilir olana değil

değerli olana dönmeli...

Cennetinden vazgeçtiğim bir tanrı durmadan sınıyor beni

sayın tanrı/m 

şayet tüm bu olanlar bir sınavsa

ben vazgeçtim cennetinden

bu cinnet yetti bana 

sende anla artık bunu 

beni daha fazla sınama...

AHVALİM

sinemdeki oyuk

boyumdan büyük

şimdi kime anlatsam içimdekini

boşluğa bakan gözler görüyorum

...

Hiç Kimsenin Şiiri

kar tutmuş alnın orta yerini

sağsın da kime dağsın

ölsen ne olacak

ki?

Sarkaç

heyecanlarla hezeyanlar arasında 

bir sarkaçtır 

hayat.

heyecanı sar,

hezeyandan kaç...

İmar Planı

yeni imar planı;

evleri birbirlerine yakın 

yapıp

insanları birbirlerinden uzak 

tutuyorlar.

evler yakınlaştıkça

insanlar uzaklaşıyorlar birbirlerinden...

...

NİYE/T

bir yelden almış yüzünü

almış süpürmüş bağımı, 

özümü...

güldü bir parça merhamet 

yerine

sandım ki o da daldı ben gibi 

derine

baktım ve

kuytudur dedim 

ikimizin de dilinin üzerinde gezinen kelime

o/ysa tenha dedi ve sustu ikimizin yerine

niye dedim bunca mesafe, bunca kelime

o/ysa niyet dedi, 

kuru ve boş bir yaprağı alıp tutuşturdu elime...

KABUS

her defasında başından başlayıp 

aynı yerde bırakıp

aynı yerine bırakıyorum 

masanın

bu kitap

belki bana göre değil

belki de ben ona göre bir okuyucu değilim

bir kısır döngü

hep başa saran

hep boşa yoran

...

sabrım mı kalmış sanki 

taşmış içimden 

şuncacık kalmışsa 

kalmışsa şuncacık içimde sabır

o da burada taştı

tükettim onu

sanırım

...

döngü kısır

insanlar kısır

ve ağır kusurlu

sokaklar çer çöp dolu

hava tozlu

toprak yağıyor taaaa Afrikalardan buraya

iklim kendini bozmuş

zaman kayık

mevsimler kayık

kış kışlığını yapmıyor 

ama 

puşt her zaman ki gibi puştluğundan esirgemiyor bizleri

bir kıyamet sanki

bir doğum sancısı

bir boğum olup boğazımın yollarına barikat kurmuş

terliyorum 

sanki ömrüm bütün terini bugüne saklamış

sırıl sıklam

ağzım, burnum,

yüzüm, dizim...

...

uyanmadım!

KUYU

kuyuya düşmüş taş gibiydi adam

kuyu gerçek ama taş olan adamın bedeniydi

dibindeydi

cehennem gibi...

toplanmışlar 

eş, dost, akraba

nasıl düştüğü üzre ahkam kesip çay ediyorlar muhabbete

gelmiyor kimsenin

aklına 

bir el

yahut bir merdiven 

o da olmadı bir ip

uzatmak...

çıkarmak kuyunun dibinden

düşmüş 

adamı...

adam sevindi önce 

bu kadar dost, eş, akraba 

toplanmış

bulurlar bir yol elbet

elbette çıkarırlar onu oradan 

boşuna toplanmış değiller ya!

yukarıda dönen muhabbetten 

bi'haber...

oysa 

birbirine karışan

ve birbiriyle yarışan 

seslerden 

bu umudu besleyecek 

bir selam

yahut 

derman niyetine bir kelam duyulmuyordu...

sonra kimisi koca kuyuyu görmedin mi de düştün oraya diye suçlar bir vaziyette, hesap sordular.

kimisi hadi bakalım çek cezanı baksaydın ya önüne...

kimisi...

sonra bir başka kimisi....

...

...

seslendi adam 

dost sandıklarına 

bir ip yahut merdiven yok mu?

çoğu olmadı oralı

oralı olanlardan bazısı

bizde merdiven var ama şimdi kim getirecek

zor gibi ama 

sen kendin çıkmayı dene 

belki çıkarsın.

bazısı ip var bizde ama kısa

gelir dedi.

kimisi de ip bu bize de lazım olabilir 

deyip yanaşmadılar

onu oradan çıkarmaya...

oturup vicdanlarının üstüne

...

Ayrılık İşvesi

…

bir tahterevallinin iki ucu gibiyiz

ayrıyken bir anlam buluyor varlığımız

bir yerde buluşunca kaybolup

bozuluyor ayarımız

...

SIR

...

sırlarınız varsa katlayıp cebinize koyun

...

Kırmızı Çizgi

yolundan şüphe duyanlar

yani

kendileriyle değil de

bir şeylerle yahut başkalarıyla var olanlar

çizgi sahibi olurlar

önlerine, arkalarına, sağ ve sol yanlarına

hatta 

kafalarının üstüne 

çizgi çekerler...

ahhhhh onlar ki 

ne kadar da çaresiz, 

ne kadar da ilgiye aç

dokunmaya muhtaç...

bakmayın öyle külhanbeyi narası perdesinden fırlayan kırmızı çizgilerine

rengin bir ehemmiyeti yok 

çizgi çizgidir...

bir korkunun göstergesi, 

bir konağın yıkılma tehlikesi

ya bildiklerim, inandıklarım yanlışsa kaygısı 

heyhat!

halbu ki şüphedir 

bizi bugüne getiren

bildiğimizden şüphe duymalıyız 

düşüncelerimizden de

bilmediğimiz gizli dehlizlerinin olabilme ihtimali

içimizi yiyip bitirmese de bizi diri tutmalı

kibrimizi insan kılmalı 

...

oysa sen 

"küçük insan"

yolunu kaybetme kaygısı,

geldiğin yere dönmeme korkusuyla

çizdiğin çizgiler

işte onlar

bütün bu rezilliğimizin 

müsebibi 

sense taaa

Habil'den beri iflah olmayacak 

yarasısın bu evrenin...

Asghar İmani-LEYLA

Derdin öyle derinki leyla, hepsi yükümdür Sensiz bir yaşam leyla, hapis yurdumdur ----(zindan-yaşama vurmak) kürtçedir Zülüf gölgesi nerde leyla, ölürüm inlerim küsmek taksir leyli leyla, efkarıma bir çare, feryadım----(taksir-aykırı davranmak) Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir ----- (duam demiyor, ciwane diyor- gençtir demek) Leyla iki cilveli gülüşün, öyle kendinde kalmışlar Sarı renk hazan leyla, hatta sonbahardır Sarı rengim nerde leyla, uzaksın azizem, feryadım Zülüf gölgesi nerde leyla, acı acı çekeyim Bu yıkık sokaklarda leyla, öylece bırakıldım Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir Leyla iki cilveli gülüşün, öyle kendinde kalmışlar Her yüz kalın, her ses kardeş olsun Feleğin işi leyla, sen tek bambaşka ol, feryadım Benim ve senin onurun oldu, benim yeni gölgem--(kerim onur) Sen ağaçsın zarifsin leyla, benim yeni ağacım Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir Leyla iki cilveli gülüşün, öyle kendinde kalmışlar Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir

çeviri kaynak: THE YNC

 

İnci

bekledim 

bir dağın sabrıyla,

bir dalın acısıyla

üzerime sinmiş insan tozunun 

genzimde bıraktığı sisli koku ile

bekledim...

denizin boyum kadar altında

içimde kocaman bir taş ile.

belki dedim,

belki bu beklemek

bu ruhu terbiye eden temrin

bu dudaklarına hapsolmuş emrin

bir inciye dönüşür 

içimdeki taş

altın kadar değerli

...

olmuyor 

kurduğumuz uzun cümleler, 

gerdana hapsolmuş acemi öpüşler

ve bir düğmeyi çözmeye mahcup

dudaklar dolusu mazi

çok sonra anladım

çok sonra

insan bedeninin fazlalıkları, 

girintileri ve çıkıntılarıyla 

öğrendikleri kadarmış.

gecikmiş,

geç kalmış bir idrak

ben bir istirdyeyim

Cibran'ın soru sorduğu

sen ise içimde rengi altına çalan ve bir türlü 

demlenmek bilmeyen 

inci

...

artık

bir 

düşe hapsolmuş

açık kalmış

ve kapanmamış bir yevmiye defteri

aramızda

ki 

hiç

kapanmayacak

bu

mesafe

...

ah izmir

izmir olalı böyle bir tıkanma 

görmedi, görmeyecek...

İ.D.

Özlem

bütün ilimlerin ve cümle maddenin

ruhuna işlemiş 

kimya

insanın kah burnuna 

kah gözlerine sürtünen

yokluğun deryası

özlem

...

cabut bağladım

duraklara

bilmediğim bir iklimdi

ben yolunu bulmaya teşne bir naylon parçası 

rüzgarına kapılmış

ordan oraya

Bayraklı nere Buca nere

ve 

neresi Özkanlar...

belki en uzun yolum değildi bu güzergah

ama

uzatmalıydı her haliyle

Platon kolumun altındaki kitabın yazarı

ben ise

ona kafayı takmış bir Platonik

...

nasıl olmalı bu "devlet"

özlemini çekiyoruz

nihayetinde

...

çok çok 

eziyet gördü bu sine

çok yandı yanıldı 

bu uğurda

...

özlem, 

bir element olmalı

periyodik tabloda

...

Bekleme Duvarı

bir aydan fazladır

cebimde debelenip duruyor

1 lira

ne alsam bununla 

düşünüyorum 

bahtımı yara yara

çok değil 

sabrım 

sineme taştı

bir oyuk 

gönlümün içinde 

çatlayan şişe

ar damarım nerede bilmiyorum 

unuttum 

kimden sonra benden alındığını

...

her şey bu 

1 lira 

yüzünden!

cebim bu kadar küçük olmasa

bu kadar yer kaplamazdı 

belki...

belki de 

benim uydurmalarım üzredir 

kafamın içindeki bu hengame

bir rüya, 

bir fantezi alemindeyim

önüm arkam 

sır

ve 

zır bir deliye mahkum olmuşuz

cümle alem

eli durmadan cebimize uzanıyor

cebimiz ise meteliğe 

makara sarıyor aklınca

aklınca diyorum 

çünkü zan

ve dahi bu zaman

onun üzredir.

...

hatırlarım da bir zaman

çok şey alınacak

bu 1 lira ile diye

mezat açmış 

bir meczup

vardı

(ülkenin ufkunu bahtına bağlayıp çemkirdikçe çemkiren)

"ne alırsan

ne istersen

1 lira"

oysa tezgah/ı boştu

ve 

adamın ağzına bakmaktan

tezgaha bakmayı düşünemiyordu

hiç 

kimse

...

şimdi 

bir aydır ellerim cebimde 

bu duvar dibinde 

daha öncede kaldığım,

beklediğim bu duvar dibinde cebimdeki o son bir lira ile

bir meşk yaşıyorum

sıra bana gelene kadar

...

kimseyi çağırmadılar oysa

bugün

iş yok

iş yok

iş yok

...

ne kağıt bıraktılar toplayacak

ne de sokak kaldı dolanacak

artık çöplerini de satıyorlar insanların

çöplerini de 

iyimser bir his bırakıp üç kutunun içinde

üç kutu yan yana

cam, kağıt ve evsel atık...

kendileri sabahtan akşama kadar 

doğaananın ırzına geçerken

namus bekçiliğini sana yaptırıyorlar

sana

çöp bile bırakmıyorlar 

sana,

bana,

bize...

İ.D.

Gül sabrı

yanlış anlamasınlar

dikene sabrımız 

gülün yüzü suyu hürmetinedir

...

KUŞAĞIM

kıştan oyma bir mevsim

kıştan yapma bir resim

bir kuşun oyma nakışlı kanatlarına aldandı

gözüm

kederin bütün köprülerinde estim,

kısık bir sesle gürledim de

kıştı mevsim

beyaza boyanmıştı resmim

çuvalladı kaldı 

ulu orta bu cenderede neslim

sıçtık!

…

yürek zalimin hakkı

kürek yetimin/mazlumun hakkı

bunu geç öğrendim

bu yüzden zalim olduğum zamanlarda

yürekli saydım kendimi

ahhh talihim ne büyük yanılgı içindeymişim…

şimdi

bir mazlumun efkarını taşıyorum sinemde

bir çuval gibi

aynen

…

yeterince 

dağıldık

şimdi 

içtima 

vakti

...

ÇUVAL TEŞBİHİ

bir çuval

dolduğu yerde kalmış

olduğu gibi

öylece

bin yılmış sanki

orada…

bir çuval

yaslamış sırtını duvarın dibine

birazda toplanmış göbekten aşağıya

…

tembel bir çuval

hımbıl

bir yorgunluğu taşıyor içinde

yaşıyor an ben an soluksuz

yorgunluğunu

koyu bir rüzgar,

bölüyor uykusunu yarılıyor ortasından iki dilime

düşüyor, dağılıyor halıya kilime…

ölmek için bütün bahanelerini dizginleyen ben

bugün onları tutmama,

bir cemiyete boca etme derdindeyim

ahvalim

çuvalla atışma da

ruhum bedenimde çatışma da

…

tutmuşum,

tutuşmuşum

kimin saçlarına değiyor ki?

kimin ellerine,

kimin kemiksiz diline

bir çuval gibi

haydi git işine…

avucum ellerimin içinde

nasırlar doluşmuş her bir çizgisine

gölgesinde bile konaklayamayacağım bir kasrın inşasından

dudağımda ıslık gibi salyalarca damıttığım ezgisine

kim inanırsa

kem inanır

kim görürse

kem görür

bir çuval

bir duvar

bir de beni….

…

duvar aynı duvar da ben çuvalım

sanki

büklüm büklüm

bükülen iki parçaya

….

Tutsak Komedyen

....

hayatı boyunca aynı 

espriye tutsak bir komedyen

kendisi dışında herkesi güldürebilir

ilk defa

ama hiç kimse aynı 

espriye gülmez

aynı perdeden 

ikinci defa

...

Nicedir

 nicedir

inatla aynı yere damlıyor su

hoyrat ve bilmediğim bir dilde ısrar ediyor

bense deli bir inat taşıyorum alnımda

ölsem,

kalsam

kimse bilmeyecek 

nedenini...

haznem tütsü diyarı

envai çeşit yara taşıyorum 

kokmasın mı? 

nicedir,

boynumda bir nasır

kimin günahını taşıdıysam 

artık 

bilmiyorum

...

nicedir

hırlayan bir köpek 

ötemde berimde dolanıyor

insani seslerle hırlıyor 

boğazından anladığım dilden tükürükler saçıyor hüznüme

genzinin bir yangına mahal olduğunu biliyorum

ne susuyor,

ne gidiyor,

ne de ısırıyor...

nicedir...

kimse bilmiyor

içime musallat olan "ince"liği

bedenimde iki kafes biri yan yatmada 

kaytarmada diğeri

ama 

kimse 

o

bilmiyor...

SU YOK

 su akar yatağını bulur...

su dediğin neydi ki 

ne oldu şimdi?

o yatak dediğin sırtı yumuşak toprak

şimdi nerede

hangi dere kaldı suyu muhafaza eden 

hangi çay,

hangi göl,

balıkların yurdu hangi su

toprak mı kaldı binalardan

yatak olsundu?

su akar 

yatak yalan

binalar çirkin

ve 

modern zaman dediğin

küçük insanın 

uzun suluklu bir aynada silüetine 

bakarak 

gün be gün ölmesidir.

haaaa atalar iyi niyetliymiş 

de

bu sözün başka bir gideri yok 

midemiz geniş değil 

o kadar açlıktan sonra

...

DOST MECAZI

insan bir kadife taşır sinesinde

rüzgara hisli...

kime konuştuğunuz değil kime sustuğunuz da önemlidir bazen

bir manzaraya bakar gibi,

bir denize akar gibi

yaptığınız zamanlarınızda 

sükuneti bir gölge gibi başınızda tutan...

bazen hiç bir su serinletmez 

bağrınızı 

hiç bir yel, 

hiç bir el 

değemez saçlarınıza

hiç bir ilaç dokunmaz

yaranıza

bütün ilaçlar tuz, 

bütün tatlar acı

ve bütün insanlar yabancı.

merhem kimsede değil 

sizdedir

ama siz

susmak istediğiniz 

bir makam,

bir dağ ararsınız 

üstelik herkese ve her şeye bu kadar adil bir mesafe koyarken...

konuşmanın yetmediği dostlarımız,

konuştuğumuzda dinleyen,

sustuğumuzda susan dostlarımız,

bize anlatmak istediklerinden ziyade 

dinlemek isteyenlerimiz.

herkesin

hunharca kendini anlatma aşkına kapıldığı bir çağ bu

dinlemek çok kıymetli anlatmaktan

hem de öyle sadece sesinizi değil sessizliğinizi de...

misal ben kendime susuyorum

kendime...

kusmak istediğim zaman bir lavabo gibi 

olur içim

insan bazen içine kusar

çünkü dışındaki hiçbir şey kabul edecek gibi değil içindekini

işte

böyle zamanlarda kimse anlamaz sizin bir mide sorununuzun

beslenme borusu ile çözülemeyeceğini

kimse anlamaz.

dost olan bilir aslında susmanın içeriye kusmak olduğunu 

susar saygısından sessizliğinizi dinler

dost olmayanı da demeye hacet yok onlar biliyorlar zaten 

nerde susmamaları ve nerde konuşmamaları gerektiğini...

Saygı

bir insanı sevme ya da sevmeme keyfiyetimiz olmalı 

elimizde kalan son mevzi bu nasılsa

ama bu keyfiyet

ona ve onun doğrularına saygı göstermemiz gerektiği gerçeğini değiştirmiyor.

mesela

sen büyük olguların ve fikirlerin insanı olabilirsin

bense sabahları güneşin doğuşunu izlemek dışında bir tasaya yer vermeyebilirim dünyamda

ya da senin "bir yere gelmekten" anladığın şey 

benim yer diye bildiğim bir yer olmayabilir.

mesela

sen 8/5 çalışmayı basit görebilirsin

ama ben 

hayatımı onun geleceği günü beklemekle geçirebilirim.

*

demem o ki 

hayaller güçlüdür

ne barındırdığı ile ilgili değil bu 

güç

bu güç 

sende, bende, onda ve diğerlerimizde ne kadar yer kaplıyorsa 

o hayaller

o kadardır güçleri

ve 

sinelerimizin genişliği bir değil

coğrafyalarımız, dağlarımız ve nitekim ovalarımız farklıdır.

her iklim bulunduğu yere göre güneş alır ve onunla yetinir.

acı, acıdır 

ama her bedence bıraktığı sancı farklıdır

eşikler farklı kapısına göre yapısına göre

türlü türlüdür.vesselam..

*

evet kimseyi sevmek zorunda değiliz

ama saygıyı 

her canlı hak ediyor

...

bir insan bile 

karıncaları 

demiyorum bile...

KÖK

köktüm 

ağacımın gölgesinin altındaki toprağa saklanmış

ben mi ağaca muhtaçtım 

ağaç mı bana 

hiç bilemedim 

insanların seslerini duydukça.

uzadıkça uzadı dalları ağacımın bilmediğim görmediğim yerlere

bende yerin altında hissettiğim kadarıyla izliyordum 

görmeden hissederek

...

köktüm

taşıdım bütün gövdesini ağacımın 

dallarıyla beraber

kimse görmedi, bilmedi beni

varsa yoksa gövde

varsa yoksa dallar

şiirler yazıldı her ikisine de

oysa bendim

gövdeye can dallara suyu taşıyan

kimseye görünmeden 

olanca mütevaziliği ile 

gösteriş yapmadan 

...

kendi şiirine mahcup şair

-sana diktiğim elbise olmamış.

 dedi terzi.

kadın ise

-yooo gayet de beğendim tam bana göre dikmişsin.

dedi. 

terzi 

-öyle diyorsun da ben beğenmedim sendeki duruşunu ya da fazla gelmiş sana.

-nasıl yani? diye sordu kadın

terzi tekrar söze girdi,

-sanki sen değil de elbise giymiş seni.

dedi.

kadın afalladı, anlamadı terzinin ne demek istediğini.

-ne demek istiyorsunuz anlamadım? 

dedi.

terzi,

-zaten anlasaydın ben bu cümleleri kurmuş olmazdım. 

dedi ve ekledi,

-lütfen çıkarır mısınız? dedi.

kadın durumu anlamamış olmakla beraber çıkarıp elbiseyi bıraktı tezgahın üstüne, şaşırmış ve biraz da kızgın bir şekilde

-iyi günler size o zaman! deyip çekti gitti.

bense bir hafta önce verdiğim paltomu almak için sıramı bekliyordum bunlara şahit olurken.

kadın gitti gitmesine de mekanda bir anlamsızlık duygusu bıraktı çırağın göz bebeklerinde, o da anlamamıştı ustasının neden böyle davrandığını.

durgun bir göleti andıran bakışlarım biranda azgın bir nehre dönüştü ve kıskandım terziyi, keşke benim de böyle bir imkanım olsa da, yazdıklarımı geri alabilsem.

sözlerimi, şiirlerimi, mesajlarımı ve söylediğim şarkıları. anladım çoook ölçüsüz yazmışım bütün şiirlerimi, hepsi de serbest nazım.

 

ÇİLEMİZ

"insan, 

hiç tanımadığı, hiç bilmediği 

birinden 

yahut bir şeyden 

neden nefret eder ki"

hep aynı nakarat
bol acı
bol baharat
...
iklim bir ikilem bağışlıyor boylu boyunca
ya çık,
sokağa taş/la
ya da kal içerde
bağrında kocaman bir taş/la
...
ayna,
sakallarım sineme erişmiyor bir türlü
uza uza nereye kadar
yüzüm bir vadinin hatlarına
utanıyor
göz çukurularım annemin yadigarı
hüznüm babadan
...
kaçıncısı bu sayamadım
gayrı resmi bir dilde acı çekiyor
ve mütemadiyen 

tanımadığımız insanların nefretine mazhar oluyor terimiz, tenimiz.

bu bir

siyasi münazara değil
ruhum sendeki manzara
bu
...
hep aynı şarkı
aynı nakarat
aynı yemek
ve bol baharat...

Gülümse

 papatyalar 

çiçekler dolaniyor saçlarında bir kadının 

rüzgar kendine çekiyor

tutup saçlarından 

yüzünde kuşlar cilveleşiyor

kaşın, gözün o biçim

haberi yok içinin

ben söyle(r)miyim

bilmem...

içinde izmir geçen ne çok 

cümle var

diline

yanaşan

 
yakışan

...

sen sana yakışanı

yap

 
gülümse

 
...

Empati

 adamın iki bacağı yok koltuk değnekleri ile durdu yanımızda

-sigara var mı? diye sordu.

sanki yıllardır tanışıyormuşuz edasıyla yaptı bunu, halimizi sorar gibi.

-yok kardeşim maalesef, kullanmıyorum dedim.

-eyvallah. 

deyip yoluna devam etti.

koltuk değneklerinden güç alarak yokuş yukarı tırmanmaya başladı.

yanımda duran arkadaşım,

-adama bak iki bacağı yok, buna rağmen hala sigara içiyor! dedi.

-belki de bacakları olmadığı için içiyordur.

dedim.

Bizim temel sorunumuz kendi değer yargılarımız ve kendi tecrübelerimiz üzerinden başka hayatları yargılıyoruz. hemde bunu yaparken o başkalarının ne yaşayıp ne yaşamadıklarını gözardı ediyoruz.

Biraz empati çok şeyi değiştirecek, hemde çok şeyi.

Hafıza

adımın okunuşu ile yazılışının farkını 

gri binalara girdiğimde 

öğrendim,

resmiyet bizim cemiyet hayatımıza 

ilkin adımızı hizaya koyarak giriyordu

sonrasında ise malum andımız...

***

hafızam yetmiyor hatıramın yüküne...

çok şey hatırlıyorum yerli yersiz

ismini bilmediğim yüzleri mesela

beni unutan, beni tanımayan yüzleri

bir durak ahbaplığından, bir yağmur kaçaklığından, 

bir ekmek kuyruğu ya da market sırasından

hatırladıklarım var...

parkta oturanlardan, üstüme vazife olmayan olaylardan 

ve 

sahibinin dahi unuttuğu anılardan

çokça şey duruyor hafızamda...

 

Mizanpaj

 sanırım taştım

sığacak bir kabım

katlanacak bir dolabım yok

dökülmüş ötem berim 

derim

toplayacak kimse yok

...

hangi cehennem alacak ruhumu

hangi yangın o köze dokunmaya cüret edecek?

kendimi imla kılavuzundaki bir imla hatası saydım

ötesi yok

avunduğum hiçbir duvar

teselli etmiyor

hiç bir duvar 

teselli bir uzak ihtimal şimdi 

olancasıyla ihtimam gösterdiğim

...

su istedim 

bir çeşmenin önündeyim

ellerim buz 

ayaklarım su

ağzım tuz içinde

damağım bir meşke dalmış dilimin ucu ile 

dilim kemiksiz 

kuru kupkuru şimdi

aççokaçşimdi

...

bu bendeki efkar

bu bendeki efkar

bu bende efkar

başka surette sırıtmıyor böyle

sorsan hüznün darağacı bir ruh hali içinde resmim

kulaklarım, ağzımın sınırlarından usanmış 

tel tel dökülüyor çizgiler suretimden

...

ilk hangi iklim ters yaptı,

hangi kapı kapandı,

hangi tel koptu 

ve ahenk hangi bakışta kaptırdı kendini o çıkmaz yokuşa

...

artık 

taştım

katı

Afili Çukurlara Düşen Kelimeler

sen büyümüşsün
ama
aramızdaki mesafe kısalmamış
...
sevgili/m

yaralarım
ben yaptım elimden geleni senin iyileşmeye niyetin yok
...

ben yalnızdım

ufkum sende belirdiğinde

çoğunluk fikri hoş bir esintiydi o anda

oysa bir fikre ne kadar abanırsak abanalım

dibinde temel yoksa 

çöküp gider en sonunda..

...

sen büyümüşsün ama aramızdaki

mesafe kibrinden taviz vermemiş

...

belki   benim bir yerde durup beklemem 

yahut bu hayat meselinde oturup teklemem 

lazımdı.

belki

o zaman bir şeye benzer

ve bir şeye değerdi sende ki büyüklük

oysa şimdi sende zuhur eden "büyüklük"

benim içimde oturan kocaman bi'yüklük

...

Salon Takımı

sokaklar dururken 

salonlarda koşanlar 

bu hayatı sizi asla 

affetmeyecektir.

#salontakımı #corona #spor

Dev Aynası

adımın okunuşu ile yazılışının farkını 

gri binalara girdiğimde 

öğrendim,

resmiyet bizim cemiyet hayatımıza 

ilkin adımızı hizaya koyarak giriyordu

sonrasında 

ise 

malum andımız...

Gül Meseli

dal boyu ömrüm
bu kıvam, bu kıvrım niyetim değildi.
düşmüştüm seyrine bir gülün
bu toz, bu diken umrum değildi…

gül,

kendinden geçti

dal onun, gövde onun ama suç benim değildi…

kırdı belinden bir çiçekçi

gülü dalından

el onun, makas onun ama gül bende değildi…

baktım saksının çemberine

gül k/oymuşlar içine

masa benim, toprak benim ama saksı benim değildi…

dal boyu ömrüm

döndüm,

dolaştım,

gönül benim, beden benim ama ruh benim değildi…

 İ.D.

Dünyanın Sonu

Tiyatronun kulisinde bir gün yangın çıkmış.Palyaço haber vermek
için sahneye gelmiş. Herkes bunun bir şaka olduğunu sanıp
alkışlamaya başlamış. Palyaço uyarmaya devam ettikçe alkışlar
daha da hızlanmış. Sanırım dünyanın sonu, her şeyin bir şaka
olduğunu sananların yükselen alkışları arasında gelecek.

Søren Aabye Kierkegaard - “ Meseller ”

Zamanın Nefesi

baktım,
dışımı kavuran ateş
içimi ısıtmıyor heyhat
anladım,
bedenim kiralık verilmiş ruhuma
sanki
bu seyirlik keşmekeş burada geçecek
biliyorum...
sonra
bir haber düşüyor önüme
haylidir memleket öyle
hiçbir şey verilmiyor,
alınmıyor
yahut atılmıyor...
düşüyor ne varsa,
düşüyor bir haber önüme
idlib, aşağısı sanırım dünyanın
put in ingilizce mi bir isim mi ne?
sunucunun ağzında gevelediği
"başımız sağolsun......"
tacımız sağolsun...
diye çalınıyor kulağıma ya da
ya da öyle duyuyor içimdeki
pısırık
kısık bir sesle olancasıyla
"başımız değil gençlerimiz sağolsun..."
diyorum
benden başka duyan olmuyor...
...
tepit
modern insan
yoksunluklarının esiridir
bir hamaset
bir kibir
sanırsın her şey ondan geridir
o her şeyden beri.
işte bu noktada
çok şeye tahammül edebilirim kendi adıma
okumuş cahiller hariç

ve ne olursa olsun mesele
hariçten gazel okuyanlar da hariç...

kendime dönüyorum
sonra "ruh hangi bedeni gezdireceğini bilir."
diyorum
kendime
oysa aynada pek bi şekilsiz duruyor üzerimde bu beden
ve
"bazen
beden güzel olur
bazen de neden" diyorum kendime
nedensiz
...
bir cumadır
almış başını gidiyor bütün haftalar da
oysa bütün günlere eşit
bütün ibadetlere de reşit
bir mesafedeyim
rolüm aynı bu oyunda
alkışlamıyorum kimseyi...

bir trene tesadüf ediyorum sonra
zamanı solunum yoluna asmış bir hayalet
zaman asılmış belki de
ciğerlerine
anlamadım
sormak geçti aklımdan ama kıyamadım...
kim böyle bir soruya cevap vermek ister ki?
sen mi zamanı besliyorsun
yoksa zaman mı seni!
...
burası pakistan, karaçi
anladım
binalar, betondan duvarlar,
makinalar ve dahi silahlar,
uzaya fırlatılan uydular
hiçbiri
bir türbedeki medeniyetin çizgisine varamıyor.
medeniyet
yok!
medeniyet
yok!
hiç bir yerinde dünyanın...
bunu amerikanın keşfi ile bitirdi
insanlık
sonrası ise
yaşlı bilgenin
sözü doğrular buna yıllar yıllar sonra
"dağların anahtarını kaybettim..."
sihrini yitirmiş bir dünya göğsü kaosa açılmış,
zaman nefessiz,
insan zamansız
ve ruh bedensiz kalmış...
.
içimdeki ateş
idlibe sıçramış
yaptığım hamaset
ruhumu,
ruhum da bedenimi kirletmiş,
bütün cumalar kanlı ve kara
türbeler bombalanıyor çünkü
en çok o günlerde...
"mi kilîte koû kerd vind..."

İ.D.

ÇUKUR

herkesin bir kör kuyusu var
dibinde sıyırdığı
bir de eksik bir duy(g)usu var
ezildikçe kayırdığı

herkesin ağız boşluğunda biriken bir çığlığı
birde coğrafyasından miras aldığı bir sığlığı
var
kimselere diyemediği

herkesin bir çıkmaz sokağı var
dibinde sıkıştığı
bir de silah dayadığı bir şakağı var
namluda merminin sıkıştığı

herkesin bedeni ile içine gömüldüğü bir kafesi
bir de ciğerlerine bol gelen kafesine mahkum bir nefesi
var
veremediği
...
herkes
biraz gerçek
çokça kurgu,
biraz pezevenk,
biraz oruspu.
herkes biraz veli
ve biraz da meczup.
biraz asker kaçığı,
biraz asker kaçağı herkes.
biraz aşık,
biraz maşuk herkes.
biraz kaçkın,
biraz hırçın,
biraz yobaz,
biraz haylaz herkes.
biraz av,
biraz avcı herkes.
biraz kendine yerli
biraz da yabancı
herkes herkese...

herkes,
kör bir kuyu
eksik bir duy(g)u
ve
herkeste var bir çığlık, bir sığlık
sonra çıkmaz bir sokak
şırıl şırıl terlerin yağdığı yorgun bir şakak herkes...

İ.D.

Elleri tez

madem tezdi ellerinin ayarı
boynumda niye bir türlü ilerlemiyor aşkının hızarı
...
İ.D.

Fizik

sana asılsam
ikimizde düşeriz
bu,
basit bir fizik kuralı
...
oysa
ne sen
ulaşırsın bana
ne de ben
taşırım seni
çünkü
kimyamız...
o, buna mani
...

İ.D.

RÜSVA

-ne aranıyor, neye bakınıyorsun? 

dedi 

biri

-gözün görebileceği şeyler değildir aradıklarım. 

dedi 

diğeri

rüsva oldu biri

yoluna koyuldu diğeri

...

İ.D.

tenha

kimse kalmamış gibi
gitmişler arkalarında konuşan bir ıssızlık bırakmışlar
duruyor her şey
ama
bu sokak
bu şehir ve kalıntıları...
cümlelerim böyle değildi
böyle boynu bükük
bahtı yaralı...
ben böyle değildim
böyle dağınık
böyle bulutlu...
sen böyle değildin
böyle sancılı
iki kelime
ilki "sen" diye soluk alıyordu tenimde
gerisi
bir kumar
aramızda zaman ve daha adını bilmediğim birden çok paralel evren
duruyordu
dilim uzasın uzadığı kadar ikinciye değmiyordu
şimdi bu şehir böyle tenha
ve bir elif gibi duruyor bedenin boylu boyunca
hem hiçbir yerdesin hem de her yerimde..
dilim uzadıkça uzuyordu saçların önüme düşünce
en az saçların kadar...
İ.D.

TALTİF

herkes sızısını geldiği yere geri
koysun
acısını da
...
özlem, bir dağdı vaktiyle
uzaktı
bakınca o ufuktan
ama
vuslat en kibirli heyecanı bile dize getirir
öldürür
yıkar o dağları
düze getirir
...
hem öyle zannedildiği gibi değil
değil yani
biri gelip vursun diye açılmış değildir
sinemiz,
başını koyup uyusun diyedir
özlemi dağlarca olanın
...
herkes alsın
alsın ne olur
sızısını
nerden türemiş ve tünemişse o ruha
oraya geri koysun
...
İ.D.

Cinnet Atlası

kendi isimlerine
gülüyordu kadınlar çeşme başında
taştan oyulmuş bir kurna
paçaları çamura doymuş şalvarları ile
kezban, kezban bütün sular.
.
düşün
sivas bir yangın yeriydi vaktiyle
bu çeşmede sular ağladı
koyu gözlerinden göğe
içimizi burkan bir çığlık aktı
kimse duymadı
...
nesimi söylesin canım efendim
bu kadınlar çeşme başında
yazmalarını bir buluta say
şalvarları dağ gelinciklerinden,
küçük minnacık
kışa inat
gülüyorlardı
...
düşün
o vakitler
çorum bir höyükten soluyor bütün varlığını
bir nefretten fazlası var duvarlar etten
komşular düşman
bakışlar en tesirlisi silahların
sonra da ahbaplık
-Ali abi, dışarı gelsene.
sesinde bir bukalemunun ayak lekeleri geziniyor
nefesi lağımdan hallice
-Ali abi...
...
say
desem
hiçbirini bilmez bu kadınlar
çünkü kasnak güllere yazgılıydı
sadece gül işler köyde kadınlar
onun dışında ki her şey pus
ve
bazı şeyler sustu, öyleydi
...

YOKUŞ

aynadaki yüzüne yabancı
biriyim

tenim ezberimde kayboluyor

doğduğumda soluduğum 

her şey bir rahatsızlık sebebi
bende

çok yürümedim biliyorum
bu yolu 

ama çok zaman geçmiş 

çok eskimiş gibi geliyor
bana
yüreğim.

Muhabbet Yalanı

...

herkesin dili var 

anlatmaya,

ama 

kimsenin

kulağı yok 

dinlemeye,

gönlü yok 

anlamaya

...

yazdığını zanneden çok 

o yazılanı okuyan neredeyse 

hiç 

yok

...

biri konuşurken susanlar çoğu kez karşısındakinin ne dediğiyle ilgilenmiyorlar 

tenefüsü nereden yakalarım da derse başlarım derdinde

kendi anlam deryasında ve gevezeliğinde

...

Hayat Kadını I

ruhunu bir elbise gibi üzerine geçirip dışarı çıktı
kadın
bir buluta öykünen kırlangıç sürüsü tam da sokağının üzerinden eserken
dilini bir türkü ısırdı
kulaklarını bir ses.
kime gideceğini bilememek değildi bu
bir çaresizlikten çok bir dahil olma çabasıydı ondaki...
saçlarını rüzgara teslim edeli bir hayli yıl olmuştu
artık nereye dönse bütün erkekler çukur
bütün çukurlar bir mezbaha ve sadece kadınları öğüt(l)üyorlar orada.
kendisine iki boy küçük bir giyit gibiydi bedenine sardığı
oysa ruhu bir bozkırın ferahlığına akıyordu mütemadiyen...
kadın bitmek bilmez bir sokağın telaşında olduğunu ne zaman fark edecekti bilinmez
şehrin dokunulmamış en son taş sokağıydı topuklarının altında ezdiği
hıncını o taşlardan çıkarırcasına olancasıyla hiddetli basıyordu topuklarına.
bir şehri eziyordu,
çocukluğunu,
yalnızlığını ve belkide kadınlığını eziyordu
gücü neye yetiyorsa artık
...

ARKA BAHÇE II

bu bahçe
dağınık
az evvel bir fırtına vurmuş,
bir hortum dağıtmış,
bostan geçmiş ve bahçe bozulmuş
içinden
kaç kere geçtim
kaç kere
sayısız
susuz ve ıslak hallerini bilirim
terke kaldığında ya da bir kalabalığa daldığında
nasıl görünür bilirim
iki kere düştüm
iki derin yarık
ellerimde güller bitti
kandan kırmızı
suda beyaz...
bu bahçe
benim de,
siz farklı mısınız!
yok mu sizin de bahçeniz
bohçanızı dolduran
dağınık, dağılmış, geçmiş ve bozulmuş...
kimseye baktırmadığınız
kimseyi sokmadığınız
...
bir saksı ya da vazo dururken kimse
gülleri bahçe de tutmaz...
bütün çöpler orada bahçededir
ama balkon temiz ve hoş kokuludur...
bilirim hepiniz ve hepimizin
b/öyledir.

matematiksel duyum

sözlerini topla
üzerimden,
aramızda ne geçmişse
mektuplar, şiirler ve söylenmiş diğer her ne varsa
üstümüze sinmiş olanları
...

gözlerini ört,
kapat.
bir duvar ör,
yaramıza.


kendini çıkar
kalbimden
sonra
b/ölsün ne varsa bizden olan
bize dair
bunu bir sen yapabilirsin
...
çünkü ben
matematiği böyle bilmiyorum
...
söz uçar sızı kalır
...

Film Gibi Hayatlar

önce

filmler yaptılar hayatlara benzeyen

ve 

insanlar filmlere o kadar daldılar ki

unuttular filmlerin onların hayatlarının kopyası olduğunu...

tabi iyi ve kötü filmler de oldu

zaman içinde...

sonra 

insanlar, 

kötü filmlerdeki kötü hikayelere öykündüler

zamanla...

ve bir gün her şey bir film sahnesine dönüştü onlar için 

hayatlar(ı) da dahil...

doğal olan ne varsa "aynı filmlerdekine döndü..."

tespit üstüne tespitler...

ooo çok mutluydular tıpkı filmlerde ki gibi...

öyle ki bazı vicdan denen soyut uzuvdan müzdarip 

filmciler bıraktılar film çekmeyi hayat en az filmlerdeki kadar 

kurmacanın sınırlarını zorlayacak bir gerçeklikle tezahür ediyor...

ve sonuç 

bir kopya nasıl olurda 

dönüp dolaşıp aslına referans olur?

hayatlar, mezatlar birbirine tezatlar..

....

HAD

çok denedim olmadı
"büyük şeyler küçük çekmecelere sığmazlar..."

Arka Bahçedeki Canavar

baktım,

herkes şenlikte sanki

bütün evlerin panjuru pembe

bütün balkonlar ve bahçe kapıları begonvil cenneti

bütün perdeler cafcaflı...

sorsan, 

herkes

cennetin yolcusu

iyiniyet bavulcusu

sağcısı, 

solcusu,

x, y, z ve hatırıma düşmeyen diğerleri

oysa

herkesin 

arka bahçesinde duruyor

kibirden göğsü kabarmış

tırnakları yırtmaya hazır

midesi doymak bilmez

bir canavar yatıyor

kuyruğundan bağlanmış...

canavarlar boynundan bağlanır halbu ki...

DİYALEKTİK BUHRAN

yaralarım sanayi devriminden yadigar
sermaye emek çelişkili bir ilişki yaşıyorum dünya ile
başımla toprak arasında doksan derecelik bir mesafe ama sanki başım gömülü
oysa ayaklarım yakın arada pabuçlarım olmazsa...
kaç takla attığımı saymadım ama düştüğümde her yer tanıdık
yadırganacak bir manzara kalmamış
aynı yerdeydim...
alnıma bakıyorum
beni olduğumdan büyük gösteren bir aynadan
sırılsıklam terliyim ama aynada gözüken
rahatsız edici bir kuruluk...
düşündüm emanet olsam dünya da
ederim daha fazla olurdu kederimden
değilim değilim oysa...
sonra bir gün ayaklarımın altına aldım
o terazisi olmayan duyguyu
gittim kapılara
gördüm
eşikler daha büyüktü kapılardan
kapılar daha büyüktü yapılardan...
düşün
harç tuğladan fazla konulmuş duvara
ben dahil bütün her şey sevimsiz...
denedim olmadı diyeceğim bir senaryo yok
bir hikaye anlatsam kendimin
inanası yok
elimde sönmek üzere duran bir kandil
göğsümde bitmek üzere olan bir nefes
...

Sitem

METASTAZ

1

açılır

sere serpe sır kapısı

"düşer dillerinden bir güzelin

esrar

uyuşturur bendeki

ağzı bozuk düzen tutmaz

ısrarı!!!"

2

aklım diyorum

kimin kapısı kapalı ki

kendis(i)ne/

susmak keramet olsaydı

dilsizler lal olmazdı cemiyette..

konuşmak

niye boş

yine boş

yazmak haylazlık başka bir şey değil...

3

şimdi burda

durup

dururken

cümlem

kelimelerini yutmuş içine

sana

söyleyemediklerimi dolaylıyorum...

4

bütün tümleçler, zarflar, mektuplar

dolaylı,

ben zamirden bozmayım

özne kılığında her şeyim nesne...

5

iklim iki kere gün gösterir yüzüne

bana kış

kara kış...

6

kaşları bir bağ bozumu sonrası değil

bir dağ kıvrımı gözlerinin üstünde

7

neyleyim pazarlar dolu

ben dizginliyim

dağınık pazar yerlerinde kaldı azığım

yazığım

8

ben bir şafak

sonrası

tutuşan değil

uçuşan eteklere

sonrası

faniliğimiz, haniliğimiz ve

hiçliğimiz

bir kedere buladım kendimi

sır kapısında

kapı sırasında

sıkılıyorum artık 

beklemek-

               ten 

zor geliyor

.................

19/02/2008/

02.12.2014/

01.03.2019.

intihar saati

sonra her şey bahar
kış, yaz ve diğer bütün mevsimler
on iki hayvanlı çin takvimi ve
gecenin kör saati
bir masa, iki bardak ve bir sandalye
geçti masadan serin tatlı bir esinti
özlendi herkes
ve
her şey
bahardı...

dünyanın en uzun şiiri

...açılmış bütün çiçekler
senin
yüzünde/n...

gergedan

ruhumu iğne deliğinden geçirdim
astım güneşe
her gün efkar deyip büyüttüğüm bahçe dile gelse
ömrüm utanır kendinden...
ruhum,
sana güneşi üfledim ısınsın diye
içim
sağ yanın kış bucağı...

kader

hangi otobüse binsem aynı durakta bırakıyorlar beni
hangi yoldan başlasam aynı yerde bitiyor serüvenim
yani şimdi bütün yollar aynı yere çıkıyorsa
bir cevap isterim
-nerede etkinlik, nerede strateji beeeeeeheyyy karayolları?
"ipin başı da sonu (da) ayrı ellerde (de) ama düğüm hep aynı yerde..."

haslet

olanca suretiyle suratımıza
düşen kaçıncı sille bu sayamadım
nefesimizden damarımıza işleyen
bu uyuşturan esrar
gözlerimin yollara dalan buğusu
bütün bu intihar etme şekilleri
ergenliği insanlığımızın
bir hayratın ve bir hayatın yarım kalmışlığı üstünedir...

sallata

4
bütün meseller
bir aşk üzredir
bir de arşın üzerinde geçiyor hepsi
filmlerde...
baktığın,
gördüğün,
duyduğun
ruhuna değen, delen, sürükleyen...
sel ya da esinti gibi ne varsa...
sahne bu/kadar...

3
bütün meseller
nefs üzredir
bir de ciğerlerinin hacmi kadar nefes üzerindedir...

ikisini bir(den) tutamazsın,
ikisini bir(den) bırakamazsın

birini tutup diğerini bırakmalısın...
bahtın ne yiyiyorsa artık...

2
unutma
özgür değilsin
her halukârda
bir ablukanın içindesin
nerede durursan dur
her yer çember
her kimlik bir kafes...
dedim ya nefs
ve nefes...

1
yanlış anlama ey ahali
bu "nefs" sandığın gibi "uçkur" değildir
uçkurla nesf arasında beş duyudan fazlası kadar bir mesafe var
ki nefes ile ölçülmez...

0
sonra baktım
ev de kâr da yok
onlar olmayınca efkar da yok
her şey aynı düzlemde oluyor
arşın üzerinde nefsim bir aşka tutuluyor...
ama dünya düz değil,
yuvarlak değil/mi?

kimse ölmemiş yalandan...

iman

hadi bize bir masal anlat
"kuşlar taş taşısın
fillere karşı
nehir yarılsın
arşa doğru...
bir tufan kopsun
cudi'ye gemi konsun...
muhammed miraca
isa tanrıya çıksın..."
bir masal anlat bize
hadi!!!
bu bir rüya olmalı
degilse riyadır
bütün masallarınız...

HEPİMİZ

"sinem, bir bilgenin efkarı ile dolu
bir okyanus doldurabilir ancak içimi..."

hepimiz,
dikenli güller gibiyiz                                       
gölgesiz evler
ve
meyvesiz ağaçlar gibi...
hepimiz,
kurumuş nehirler
ve
kısır taylar gibiyiz...
dişsiz kurtlar
ve
aç koyunlar gibiyiz
hepimiz...

Hasret

kimse görmedi,
kimse bakmadı böyle
gittikçe büyüdü gözlerin
sen kaldıkça özlemin...
bir kapı ne zaman açılır boşluğa
hanidir
ondan da biriktirdim hemde çokça
...
büyüyor gözlerin
boyuyor gozbebeklerimi
büyüyor onlar/da
kapılıp hasretine...
biliyorum artık
bir su bardağı ne zaman sebepsiz durur
ne zaman öyle yaramaz bir işe
o da birikti
özlemin gibi...
kalbim daha kaç duyusal müdahaleye dayanır bilmem
kaç vuslat hançerine
kaç cerrahi mücadeleye
...
seviyorum seni
bütün insanlığımın yerine...

9/8

bizim şarkımızın ölçüsü
13/8'le başladı
yetmedi nefesimiz
ikinci
mısrada tıkandı
...
tanrım bana bir mezar
ruhumu siktir et
ne bok yerse yesin
bedenim benden bir parça bile olsa
kalmadı desin...

göğüne aldandım
insanım nefsime yaslandım
tanrım bana bir mezar
yoksa bu ruh çok değil
bu bedeni bozar...

"anladım"
ölüm
insanın uslanması için değil
doğasına uyması için var
şimdi bakıyorum da
durduğum her yer
dipsiz vadileri olan "yar"
ne kadar zorlasam zorlayayım
dar dar dar....

bir aynaya bakamadım
kendime gelesim yok
bir aşa su olmuyor varlığım
bir yaraya merhem
bir rüzgara yaprak
"değmiyorum hiçbir şeye/
her şeye zaten ucubedenim..."

9/8
ikibinondokuz....