bir aydan fazladır
1 lira
ne alsam bununla
düşünüyorum
bahtımı yara yara
çok değil
sabrım
sineme taştı
bir oyuk
gönlümün içinde
çatlayan şişe
ar damarım nerede bilmiyorum
unuttum
kimden sonra benden alındığını
...
her şey bu
1 lira
yüzünden!
cebim bu kadar küçük olmasa
bu kadar yer kaplamazdı
belki...
belki de
benim uydurmalarım üzredir
kafamın içindeki bu hengame
bir rüya,
bir fantezi alemindeyim
önüm arkam
sır
ve
zır bir deliye mahkum olmuşuz
cümle alem
eli durmadan cebimize uzanıyor
cebimiz ise meteliğe
makara sarıyor aklınca
aklınca diyorum
çünkü zan
ve dahi bu zaman
onun üzredir.
...
hatırlarım da bir zaman
çok şey alınacak
bu 1 lira ile diye
mezat açmış
bir meczup
vardı
(ülkenin ufkunu bahtına bağlayıp çemkirdikçe çemkiren)
"ne alırsan
ne istersen
1 lira"
oysa tezgah/ı boştu
ve
adamın ağzına bakmaktan
tezgaha bakmayı düşünemiyordu
hiç
kimse
...
şimdi
bir aydır ellerim cebimde
bu duvar dibinde
daha öncede kaldığım,
beklediğim bu duvar dibinde cebimdeki o son bir lira ile
bir meşk yaşıyorum
sıra bana gelene kadar
...
kimseyi çağırmadılar oysa
bugün
iş yok
iş yok
iş yok
...
ne kağıt bıraktılar toplayacak
ne de sokak kaldı dolanacak
artık çöplerini de satıyorlar insanların
çöplerini de
iyimser bir his bırakıp üç kutunun içinde
üç kutu yan yana
cam, kağıt ve evsel atık...
kendileri sabahtan akşama kadar
doğaananın ırzına geçerken
namus bekçiliğini sana yaptırıyorlar
sana
çöp bile bırakmıyorlar
sana,
bana,
bize...
İ.D.
