Üç Kuruşa Bir Hisse Kurban Alayım

bütün şehir manzaraları

seyirlik bir yalan

bir tepe üstünde 

yahut 

bir kahve dibinde,

bir balkonda belki...

eda edilmiş bir ibadet gibi

zaruri,

mecburiyet kesbetmiş yani

yani diyorum sen anlıyorsun 

yani

lafın tamamının kime edildiğini..

hepsi yalan 

duyguları bozguna uğramış bir nesil

yağma görmüş, talan görmüş ha bir de çokça yalan...

bütün beylik lafların 

sütre gerisine sığınmış 

bir eşitsizlik var

hepsi berhava,

hepsi bir yola taş düşüyor 

hayatttan düşme yoluna...

yalan oysa...

ben hayli zamandır halının altını temiz

ağzımdaki baklayı da taze tutuyorum

bilsin diye herkes.

bilsin ki,

bütün şehir manzarası gösteren fotoğraflar kurmaca

bütün beylik laflar bir kemend 

ayık ol

....

içimin döküldüğü yere bakıyorum 

birde bu başlığa 

ikisi de hem bana 

hem de birbirlerine el

...

20.05 π®

sevda sokağım, 

cümbüşüm...

türlü yollarını bilirim 

sana yürümenin,

bir kağıt üstünde 

kalemin ucunda tüketerek adımlarımı,

türlü yollarını bilirim 

sana yürümenin,

bir otobüs durağında durmuş 

zamanın esamesini okutarak 

dünyanın bütün dillerinde,

dünyanın bütün dillerinde 

ve 

tabi en ilkel kabilelerinde dahi

sana yürümenin adı aynı

düşün ki 

onca dil,

onca farklı kültür,

ama hepsinde aynıdır 

sana yürümenin

adı...

sen biliyorsun bunu 

ben buraya yazmasam

bile onu

...

Sırrı Süreyya

kurak günlerde

sevmeyeninin 

bile

farkında olmadan

gölgesinde serinlediği

kocaman 

bir kalbi

vardı 

bize hafif

bedenine ağır 

geldi

...

#sırrısüreyyaönder

Yangı

umut

çaput değil ki 

önüne çıkan her dala 

bağlayasın 

...

Filistin Atkısı

 Yek pare 

bütün yani

sarılmış bir cigaraya 

içimde tütün 

iki parmak arası

terli dudaklar

iki şehir arası

tekli duraklar

insen almaz

binsen olmaz

falanlar, filanlar ve cümle figanlar

hepsi orada

O arada

yekpare

bir masada

bir sahte okeye fitim 

uzun yolculukların yorgunluğu çökmüş ıstakama 

ne gelen var ne giden

yekpare 

bütün yani

sarılmış bir cigaraya içimde tütün 

sonra 

çok üzgün

çok duyarlı

çok şair 

ve çok şiirli sularda

yüzüyorlar

ben yere paralel 

yüzüm yere koyun

bitti sevmiyorum

sıkıldım 

artık bitsin

bu oyun...

İncir Çekirdeği

 Bir incir çekirdeği bile yaralayabilir beni

Bir incir çekirdeği 

bit kadar bir incir çekirdeği 

ile vurabilirler beni

Suyun en derin yerindeyim

Ayaklarım

Göğüsümün hizasında 

bir damla su bile batırabilir beni

Bir cümledeyim 

kitabın en afili yerinde

her şey nizami

her şey Nazım'i

olgunluk neredeyse oraya kadar

bir imla hatası bozabilir beni

...

Bana Küs

...

yüzün 

bir 

duvara

ekşimiş

kimin 

umurunda

...

Heba

günlerden 

bir gün 

iyimser 

bir bulut 

içini 

bir çöle 

dökmüş 

...

Kör Açı

Hassasiyetleriniz failin boyu ve gücü ile ters

orantılı seyrediyor

halbu ki 

hassas olan ve hassasiyet gösterilmesi gereken

mağdurdur

kim olduğundan bağımsız.

...

Analitik

...

aşk

bir kimya

güzellik 

ise bir fizik 

meselidir

...

Riya Toplumu

...

herkes 

her şeye o kadar hızlı bir şekilde üzülüyor ki 

bize bir şey kalmıyor söyleyecek 

bir fotoğraf karesi yahut kadrajı gibi düşün 

herkes önü kapmış 

yerleşmiş çerçevenin kucağına 

bize yer kalmamış önlerden 

arkadan da 

ne siluetimiz ne de suretimiz görünüyor 

bir oyun

sanki

...

üzülme ya da üzüntü bildirmenin

hele de bunu sanal mecralarda yapmanın 

konforu hiç bir şey de yok

risk yok, 

diyet yok,

sorumluluk yok

inisiyatif desen o da yok

riya toplumu 

...

Yonca

üç yapraklı 

yoncanın

kayıp dördüncü yaprağıyım

bulana 

aşk 

olsun

...

Bir Acıya Sponsor Aranıyor

yaptığım bütün evhamları

balkondaki ipe dizdim 

bir bir kurusunlar

kurusunlar ki 

düşsünler 

bir ucu balkona bağlı

yakamdan

...

bu bir ilan dedim

öyle ya konu ve komşu 

ve bilcümle elalem

görüyor 

belki el atan olur

...

anladım tek tabanca

bu hemgamenin

içinde zor

çok zor geliyor 

taşımak bunca yükü.

dert dedim kendime 

bu bir evhamın yumağı 

acının tablosu

sinemin en cok iş gören yerinde

taaa içinde bağrımın

taaaa içimde

...

bir sponsor aranıyor 

bir kefil

müteselsil olmayı kabul edecek

bir ahmak

...

Tragedya

...

denizler

yüzmek,

nehirler/de

boğulmak 

içindir 

...

bu yüzdendir 

hatırlı faniler

denizleri geçer/de 

nehirlerde boğulup

düşerler

...

Bizi Kurtaracak Dünya

henüz doğmamış çocuklar 

olmamış fikirler 

belki 

kurtaracak bizi

bütün tabakların rengini gördük 

yaşadık bütün masaların ahengini

hiçbiri mutlu etmedi bizi

hiçbiri

şimdi dağınık bir masa

kırılmış bütün tabaklar

ve çatallar kana bulanmış 

bir sofra seyrinde 

bir diğerinin etini yemişiz

kimi zaman ruhunu

yoksa böyle dağınık kalır mı 

masa

toplayacak kimse kalmamış,

yıkayacak...

bizi henüz doğmamış çocuklar 

ve gün yüzüne çıkmamış dünyalar 

kurtaracak

...

Haziran'da Bir Gün

ne uzun bir ay şu haziran 

ne uzun şu gün 

yirmi saattir uyanmışım

ne ay bitiyor bugün 

ne de gün 

...

Davetsiz Açılış

biliyorum 

çağırdığım

kimse gelmeyecek

buraya 

gönlüm açılıyor 

bir telaş, bir heyecan bende ki 

sorma

ama sadece bende var

ne varsa

manav,  bakkal, kasap ve çok süper olan market çalışanları

yani mahalle eşrafı 

kendi işinde, gücünde 

her şey 

yani benden habersiz 

en çok benden

çünkü 

şimdi her şey dediğim şey 

şu anda içine neyi alıyorsa hepsi bana ait,

bana dair

yazık 

kimsenin bundan haberi yok 

bir telaş bıraktım buraya 

bir de hezeyan

mahallenin orta yerine 

bir hortum gelip savursun diye

Yanan Tırtılın Şikayeti

kimse 

bilmedi

kimse görmedi beni 

yangın yerinde

orman yanıyordu

koca koca ağaçlar

ceylanlar ve tavşanlar kaçıyordu 

sıçanlar da...

bütün televizyonlar onların feryadına 

kesmişti canlı yayınlarını 

oysa ben

küçük bir tırtıl 

kozasında demlenmiş

bir kelebek olmaya 

bir nefeslik zaman kalmışken 

böylesine 

yanıyorum kimse görmüyor 

beni 

ağaçlardan 

....

Sana

sana 

bir bahçe yaptım

acıdan hikayeler,

sudan bahaneler

ve 

hiç solmayacak bir gülüş 

ektim

tohumnan

hemde en 

harbi 

ve hakikisinden

ama 

bitmedi

hiç bir şey

...

Olmuyor

bazen

suya değince ellerin

kirleniyor

ne kadar çabalasan/da 

temiz kalsın diye

olmuyor,

su 

kadim ve aziz olan 

su

temizlemiyor

...

bazen

bir pisliğe bulaşır

ellerin 

aklanırsın orada 

...

bazen aklanmak için dokunursun

kadim ve aziz olan suya 

kirlenirsin orada

...

her şey yerinde 

her şey deminde 

her şey tavında 

...

çok 

söyle(n)dim bir

uyum sorunu var 

bir denge sorunu

...

bedenim ruhuma dar

ruhum bedenime zarar

yazıyor 

hiç satmayan bir gazetede

...

olmuyor

"istesen/de olmuyor 

yani"

...

çok sırra bulaştım

çok evham  gezdim, 

süründüm üstüme başıma 

tozlu yolların huzursuzluğunu

gectim sandım

oysa

şimdi 

gelip durduğum yer

koca bir orman yangını 

bir yanı yanmış buğday tarlası

başaklar düşmüş kül yüzüne

...

oldu mu şimdi 

oldu mu ?

ayaklarım neye yoruldu

gözlerim neye

ben ne diyeceğim kendime

...

Gülbahçesi

çehresi bildik bir acıdan

batmış sanırsın 

bu bahçe 

çok hazan görmüş 

çok 

bozan

...

hele güllere

hele güle bak

ne çok diken var 

gül/ün bedeninde

...

tellere sarılmış 

dikenli tellere

zâr

...

Rû

...

gönlümüz 

gövdemizden 

geniş

...

kimde yara var

kimde kan

elimizde oksijenli su ile

gönlümüzden bir pansuman

...

Zıtlık

Üsküdar'dan bu yana lo kimin yurdu? A.Arif

kendine 

mağdur,

mağdura da fail

süsü vermiş

faillerin yurdu!

İzmir Ağrısı

içimde bir

İzmir çarpıntısı,

İzmir sancısı var

...

nicedir

gördüğüm bütün fotoğraflar oradan çekilmiş,

bütün trenler oradan geçmiş,

bütün denizler oraya kıyılanmış,

bütün sevmeler orada başlamış 

gibi geliyor...

Bazı Gazeli

Bazı kuşlar uçmaz,

Bazı arılar bal yapmaz

...

Bazı ağaçlar çiçek,

Bazı insanlar yürek açmaz

...

Bazı insanlar sevmez

Bazısı nefret etmez

...

Bazı ocaklar tütmez

Bazı bucaklar erişilmez

...

Bazı yollar bitmez

Bazısı da ne yaparsan yap başlamaz

...

Bazı ağrılar dinmez

Bazı yaralar iyileşmez

...

Bazı sözler unutulmaz

Bazıları iyi gelmez

...

Bazı kitaplar bitmez

Bazı insanlar hiç

Bazıları da yeteri kadar sevilmez/anlaşılmaz

...

Bazı ruhlar ölmez

Bazı insnalar da

...

Bazı sevmeler bitmez,

bazı nefretlerde

...

Bazı zamanlar geçmez

Bazı nehirler akmaz

...

Bazı evler ısınmaz

Bazı insan üşümez

...

Asabiyet

ruhunu pazarla mezar arasında taşımayı

yaşamak telakki eden

bir zamanın

i

n

s

a

n

ı

y

ı

z

.

Belakolisi

ben bir yangın 

çıkardım kimseler tutuşmadı

tomalar koma halinde,

suskun sendikalar,

suskun işçiler

bir tek köylüler de var 

ne varsa

onlar da

tik tok aleminde cümbüşte

"bu nasıl bir rüya"

...

köpekler eylem hazırlığında bütün sokaklarda

sokaklar dar

dünya geniş insana

...

ben bir bir kavga çıkardım kimseler vuruşmadı

öylece kursağımda durdu ve geçmedi bir yere hevesim

...

sonra boğuldu ne varsa

kediler, 

köpekler

ve 

hevesim

ne varsa cümbüşe dair

dört kişinin toplanıp kimsenin konuşmadığı 

bir ortamda

...

ben bir dize çektim

feleğin çarkından

kimse şiir demedi

"ben yazdım kimse okumadı"

sadece burada kaldı.

YOK

...

çerçeve var

resim yok;

duvarlar var

çatı yok

...

 

Umut

...

bir 

tebessüme

teslim

ettim

yarını

...

Yargı 9

...

vasata

izahat

zaman

kaybıdır

...

Acı

...

gerçek(ten duyulan)

acıda 

metanet,

gösterişte ise

hamaset vardır

...

İçe Dökme

.

ben sana çok şey diyebilirim, sen bana asla...

ismi imla hatasıyla malûl bir sokak 

açmazı bu 

şu anda

kafes darlığı sinemde duran 

...

gidip geldiğimiz yol aynı

insanlar da aynı 

ve küçükler 

karıncalar kadar 

ama maharetli değiller onlar kadar

ben dahil

...

bencillik zengin açmazı

fıkara avuntusu işte

...

çöl bilmeyen 

susuzluktan dem vuruyor 

akşamdan sabaha,

"el tokadı yemeyen...................."

bir nefreti kusuyorlar üzerimize 

dost meclisi görünümlü

idam sehpalarının üzerinde

dilim bir sihre meyilli 

dönüyor dönüyor da ağzımın içinde 

sadece susuyor

ufkum mahçup suretime 

kızarıyor,

kızarıyor,

kızarıyor

....

okkalı bir öfke 

enkaza dönmüş ufkum

kaz kaz nereye kadar

bütün enkazların altından devlet

çıkıyor

ve 

kim çıkarırsa çıkarsın 

o devlet kur(t)ulmuyor

öyle vebalı

...

kaç atımlık barutum 

bilmiyorum 

kaç kere daha ateşlenirim 

bu yağmurun içinde 

kaç hece daha kusabilirim  

kelimelerin cümlelerin bağrına

bilmiyorum

...

anladığımı sandığım bütün 

meselelerde bir ga(r)ip

bir acayip hal oluyorum

...

bir yokuştayım 

git 

git

git

bitmiyor 

ne yokuş 

ne de içimdeki tırmanma hissi

....

Deprem

bu yazı,

üzerine su dökülmüş ayazda

kırık bir fay 

oynar durur rüyamda 

iklim

bir ihtimalden daha yakın 

kazma, kürek, demir ve toz

nereye dönsen 

bütün iktidarlar yoz...

inşaatçı, müteahhit, belediye başkanı...

Uyumsuz

uyumlu değil!

varlığımız, fikirlerimizin vardığı yer,  duygularımızın düştüğü yer 

ile 

ayaklarımızın bastığı yer...

uyumlu degil!

ey tanrı

madem bu kafayla gelecektim 

neden buradayım,

madem burdayım 

neden bu kafadayım

...

İnanma

 sırf

onlar tıkınırken

ses çıkarmayın diye 

başka bir dünyanın

var olduğuna inandırmaya

çalışıyorlar sizi.

bu dünyanın nimetlerini kendilerine, 

külfetlerini size pay ediyorlar...

inanmayın.

Had

...

nezaket 

incidir

lakin 

fazla 

nezaket

incitir

...

Dezge

bir ince kin 

sızı gibi oyan 

içimi 

sert 

yar yar koyu 

hiç bitmeyen mesai gibi 

orada tezgahta duran

...

kendimle çocukluğum arasında

bir mesele 

bu 

husumet 

insan kendine hısım değildir

lakin 

hasım olabilir 

...

 

Anlat-ı

hangi masala 

başlasam 

kahramanları bir musalla taşında

soluk alıyor

ve bir daha vermiyorlar...

Dem

 

İçimizde
içine sıkıştığımız, hiç bitmeyecek gibi duran 
bir bugün
ve
hiç gelmeyecek bir yarın var
gittikçe büyüyen dağ gibi...

Son

dövdüğüm yerde

bıraktım 

dizlerimi...

Güruh

....

ben sizin durduğunuz yerde değilim

sözünüzün varacağı yerde de olamam

gözünüzün baktığı yerdeyim 

tam karşınızda 

iyi ki

...

Tesir

...

ruhum 

bir fisken yeterdi gülmem için

oysa durup bekledi/n ölmem için

...

Heves

...

suyunu 

vermeyeceğin ağacı 

dikme

...

etme

heves

...

Fal

 ben telveyim 

kahve fincanın suretine dağılmış

İn-cin eşkalli

bakmayı bilen çok şey görür bende

bilmeyen kör 

ne diyeyim... 

Yakalılar

bütün yakalar aynıdır

kırmızı, sarı, yeşil

ve beyaz 

ve mavi yaka...

çarkın başındaki düğmeye basan ile

çarkı çeviren aynı eller

birinde nasır var çarktan kalan

diğerinde ise soyulmuş ovuşturmaktan

aynıdır yakalar

aynı

beyaz, yaka mavi yaka 

aynı terane ayrı caka

...

sebep

 insan neden mi yazar?

yazar,

çünkü

kimse anlamadığı için 

yazar,

kimseye anlatamadığı için 

yazar,

kimseye konuşamadığı için 

yazar,

kimseye kusmadığı veya kusamadığı için 

yazar,

herkes sustuğu ve 

herkese sustuğu için yazar

...

Savaş

"uyku tut beni 

ya da 

bitir bu savaşı 

unut beni"

riya ülkesinden bildiriyorum bu gece de 

çılgınca haller geçiyor şah damarımın 

sınırlarında 

beni uçuracak Silivri'de bir dergaha 

tutuyorum dillerimi

kusmak hiç bu denli cezbetmemişti midemi

ama nereye,

kime...

bir çığır var bütün çığlıklarını anaların 

taşıyor sinesinde 

kurşun atanın da 

o kurşunu yiyenin de annesi, anneleri

"ki bir anne bütün insanların ve insanlığın annesidir kendi yavrularının şahsında ve  yeryüzünde"

dedim ya riya ülkesinden bildiyorum 

kılıçlarından damlayan kanı temizleyip 

hamiline yollayan da 

ne bileyim işte o ve onun gibiler de 

bir kuşa bir zeytin dalına vurgun bu şafakta 

düşündükçe midem

ağzıma yollanıyor cümbür cemaat

paralel bütün evrenler ve 

zaman 

pek sayın Aynstayn'ın dediği gibi gözün gördüğü görmek istedigiyle ilgili

...

din, iman, lisan ve izan 

aynı yerde boğuldu

...

"bir merminin üstüne yazılan bir mesaj 

gittiği yerde nasılsa okunmayacak "

...

yıldım

...

savaşı herkes seviyor aslında kendisi savaştığı sürece 

herkes uzaktaki savaştan nefret ediyor 

kendilerinin niye yok diye

bir haset üzre kurulu modern zaman insanının hezeyanı...

karıncalara bakın 

insanların onlara 

nasıl davrandığına

sonra da hep bir ağızdan 

salyalarınızı 

"uzaktaki savaşlara hayır..."

uyku tut beni ya da bitir bu savaşı 

unut beni.

 

on şubat ayini

duru ve berrak bir su

birazdan bir toz bulutuna bulanacak 

bir hortumun marifetiyle

uçuşan naylon poşetler

göğünde

ruhum bu teşbih 

sana bu tasvir sana

...

t/ipsizdim 

dipsiz kuyulara hüznümün ağırlığıyla boca edildiğimde

çocuktum daha 

daha kendime bir ilk, bir bahar bulamamıştım.

...

kimse duymayacak biliyorum 

sesimi,

sesimizi 

ben hem BİR'im hem de ÇOK'um

arasan yerle gör arasında aslında orada da yokum 

olmadım hiç

bütün mesafeler uzak 

bütün eller yumuşak, kadife sesli bütün yüzler

saçlarım bir elin hayalinde kaldı, 

sesim kadife bir noktanın ezgisinde

kastım bu değildi yaşamaktan

kıstım, kıstırıldım.

...

diken ve gül 

hangi mahkumun açmazı 

gülün mü?

...

biliyorum kimse salmayacak ipini

sarkıtmayacak bedenini

cepleri dururken uzatmayacak ellerini... 

onşubatayini

burada noktaladı 

hüznün tayinini

geldi ve bir daha gitmedi...

Doğal İktidar

Doğa 

sertlik yanlısıdır...

diplomasi 

naif insanların

uydurduğu

zalimlerin ise kullandığı bir 

oyalama aracıdır...

 

Yara

sorma nasıl?

geçti mi diye 

yok geçen bir şey 

duruyor olduğu yerde yara

senin de tuzun,

emeğin, dirseğin var bu oyukta...

Kıyım

 

…

bir ağaç dalını buduyor yaz ortasında…

gövdesine küs

ama

gücü dalına yetiyor

anca 

ona kıyabiliyor

insan

gibi

öyle 

değil 

mi?

…

Kuyu

her sözüm yalan

rüzgar,

her sözüm yalan

bu rüzgar yüzümü ısırıp geçti

ebeden çözülmüş bağları dizlerimin 

kopmuş, berhava, avara

evet 

böyle zamanlarım da oldu

böyle ağrılarım

boşluğa boca edilmiş çağrılarım

bir doktoru mesleğinden soğutan sanrılarım

onlar da oldu elbet

güldüğüm zamanlar 

hem de

göbeğimin orta yerinden bedenime dağılan ağrılara sebep olan 

sabrım da oldu kabına sığan sığmayan...

beklemelerim,

beklentilerim...

...

nezaket incitir

...

Cami Hırsızı ile İmam

efendim hattı zatında 

ceviz çok faydalı bir yemiştir

ve bende çok severim kendisini

bir gün sokaktan geçerken 

gözüm ilişti bir ağaca ve

dalındaki cevizlere 

sonra da ağaçlar aramda duran duvara 

sonra da o duvarın etrafını sardığı camiye

içimde karşı koyamadığım bir yeme isteği 

sonra da birazını toplayıp eve götürme

peki kimden müsaade alacaktım almak için cevizleri

müezzin, imam yahut cemaat kimin malı burası?

aklıma geldi birden 

derler ki tüm mabedler Tanrı'nın evidir

bütün dinlerce böyledir.

o zaman burasıda onun evidir

ve yine derler ki "O her şeyi görür, duyar işitir."

madem o görüyorsa bu benim için kafi dedim ve başladım toplamaya

birden bir ses duydum öteden

-bre kafir Tanrı'nın evinin bahçesinden ceviz çalmaya utanmıyor musun? Hırsız! dedi

hırsız ben miyim? diye iç sesim konuştu benimle dışarıya çaktırmadan.

-Tanrı'ya inanıyor musun? dedim.

-O ne demek, tabi ki? dedi.

-Peki O şu an görmüyor mu bunları aldığımı? diye sordum.

biraz durdu, düşündü ve ekledi

-O her şeyi görür, dedi.

-Madem burası O'nun ve O her şeyi görüyor bu durumda benim yaptığıma hırsızlık diyemezsin değil mi? Gizli bir şey yapmıyorum sonuçta, O'nun evinden O görürken alıyorum bu cevizleri. Rızası olmasaydı bir işaret çakardı herhalde. Hem sen kim oluyorsun mülk sahibi ses etmiyorsa sana ne olmuş, sen ne karışıyorsun. 

dedim.

Stres

"...aklıma suyun intiharı geliyordu hep 

şelale deyince..."

Birhan Keskin

...

bir suç ortağı bulunduğunda 

hayvanlar dahil bütün canlılar

intihar edebilir

...

bir köpek yola atlayabilir bir araba gelince

oynar hayatının en büyük kumarını kendince

...

hayvanlar oynar mı kumar?

intiharı deneyen hayvanlar 

kumar mı oynamaz!

...

Boşluk

...

elimden tutup öyle bir 

yükseğe çıkardın ki

şimdi hangi dağa çıksam 

tepe gibi geliyor

...

TAKDİM

ben sıfırdan bire kadar 

bir yolda 41 kere döndüm 

dolaştım

...

gemiler demirli duracağına yansındı

geçmiş önüne set çekiyorsa yansındı

yol önünde kısalmıyorsa bitsindi

...

bütün bir rüzgarı önüme aldım

yüzüm rüzgara daldı/m

şimdi

...

bir bebek misali 

sıfır her şey 

sıfır...

nerden baktığın önemli

sıfırı tükettin 

ve düştün...

bir bakış

sıfır daha başlamadın yola

buda bir bakış

...

şimdi 

ben emeklerken yürüdüğümü zannedenler var

sonra

ben yürürken koştuğumu,

koşarken de uçtuğumu zannedecekler olacak

...

daha bir şey göstermedim

daha bir şey görmedin

ve görmediniz!

Yangınım

... 

ülkemdeki 

ormanlar gibiyim

yanacak bir şey/im 

kalmadığında

sönebiliyorum 

ancak

...

ne bir damla su

ne bir kürek

ne de bir tırmık

dokunuyor sineme

...

yanıyorum,

yanıyorum,

sönüyorum

...

#ocavık #hozat #tunceli #muğla #manavgat #dersim #bingöl #çewlik 

Sondan Bir Önceki Tespit

belki de hiçbirimiz sandığımız kadar;

-iyi bir baba,

-iyi bir eş,

-iyi bir dost,

-iyi bir amir,

-iyi bir mamur,

-iyi bir insan,

-iyi bir...........

                                        değilizdir... 

          

Yarcan

bir kağıdın içinde sarılı geldim

büyüktü dağlar 

bütün bütün üstüme çullanan 

bense sırtımdı sanmıştım oysa

...

tüyü bitmiş bir kısrak

yolların en tenha kıyısında

yitirmiş benini

bulmuş beni

...

bendeki kimlik,

karnımda biriktirdiğim bir sevgi çöpünden ibaret

...

bir hotumun yarattığı toz bulutunun içindeki zerre

düşmüştüm senin içine bir kere

...

yurdum güneşin balçıkla sıvandığı bir cehennem

durduğum kapı senin vurduğun yere çıkıyordu

sen bir çölü ihya etme  

bense bir inadı büyütme derdindeydim

sen kaybettin

...

 

YAPI - I

 bu bahçe tekin değil,

bu duvar,

bu kapı ve onun üstüne oturmuş yapı

tekin değil!

her şey çok yeni

ama

dağınık,

her şey çok yeni

ama

değersiz,

her şey çok yeni

ama

dayanaksız,

her şey çok yeni

ama faydasız...

artık eskiye yani tüketilir olana değil

değerli olana dönmeli...

Cennetinden vazgeçtiğim bir tanrı durmadan sınıyor beni

sayın tanrı/m 

şayet tüm bu olanlar bir sınavsa

ben vazgeçtim cennetinden

bu cinnet yetti bana 

sende anla artık bunu 

beni daha fazla sınama...

AHVALİM

sinemdeki oyuk

boyumdan büyük

şimdi kime anlatsam içimdekini

boşluğa bakan gözler görüyorum

...

Hiç Kimsenin Şiiri

kar tutmuş alnın orta yerini

sağsın da kime dağsın

ölsen ne olacak

ki?

Sarkaç

heyecanlarla hezeyanlar arasında 

bir sarkaçtır 

hayat.

heyecanı sar,

hezeyandan kaç...

İmar Planı

yeni imar planı;

evleri birbirlerine yakın 

yapıp

insanları birbirlerinden uzak 

tutuyorlar.

evler yakınlaştıkça

insanlar uzaklaşıyorlar birbirlerinden...

...

NİYE/T

bir yelden almış yüzünü

almış süpürmüş bağımı, 

özümü...

güldü bir parça merhamet 

yerine

sandım ki o da daldı ben gibi 

derine

baktım ve

kuytudur dedim 

ikimizin de dilinin üzerinde gezinen kelime

o/ysa tenha dedi ve sustu ikimizin yerine

niye dedim bunca mesafe, bunca kelime

o/ysa niyet dedi, 

kuru ve boş bir yaprağı alıp tutuşturdu elime...

KABUS

her defasında başından başlayıp 

aynı yerde bırakıp

aynı yerine bırakıyorum 

masanın

bu kitap

belki bana göre değil

belki de ben ona göre bir okuyucu değilim

bir kısır döngü

hep başa saran

hep boşa yoran

...

sabrım mı kalmış sanki 

taşmış içimden 

şuncacık kalmışsa 

kalmışsa şuncacık içimde sabır

o da burada taştı

tükettim onu

sanırım

...

döngü kısır

insanlar kısır

ve ağır kusurlu

sokaklar çer çöp dolu

hava tozlu

toprak yağıyor taaaa Afrikalardan buraya

iklim kendini bozmuş

zaman kayık

mevsimler kayık

kış kışlığını yapmıyor 

ama 

puşt her zaman ki gibi puştluğundan esirgemiyor bizleri

bir kıyamet sanki

bir doğum sancısı

bir boğum olup boğazımın yollarına barikat kurmuş

terliyorum 

sanki ömrüm bütün terini bugüne saklamış

sırıl sıklam

ağzım, burnum,

yüzüm, dizim...

...

uyanmadım!

KUYU

kuyuya düşmüş taş gibiydi adam

kuyu gerçek ama taş olan adamın bedeniydi

dibindeydi

cehennem gibi...

toplanmışlar 

eş, dost, akraba

nasıl düştüğü üzre ahkam kesip çay ediyorlar muhabbete

gelmiyor kimsenin

aklına 

bir el

yahut bir merdiven 

o da olmadı bir ip

uzatmak...

çıkarmak kuyunun dibinden

düşmüş 

adamı...

adam sevindi önce 

bu kadar dost, eş, akraba 

toplanmış

bulurlar bir yol elbet

elbette çıkarırlar onu oradan 

boşuna toplanmış değiller ya!

yukarıda dönen muhabbetten 

bi'haber...

oysa 

birbirine karışan

ve birbiriyle yarışan 

seslerden 

bu umudu besleyecek 

bir selam

yahut 

derman niyetine bir kelam duyulmuyordu...

sonra kimisi koca kuyuyu görmedin mi de düştün oraya diye suçlar bir vaziyette, hesap sordular.

kimisi hadi bakalım çek cezanı baksaydın ya önüne...

kimisi...

sonra bir başka kimisi....

...

...

seslendi adam 

dost sandıklarına 

bir ip yahut merdiven yok mu?

çoğu olmadı oralı

oralı olanlardan bazısı

bizde merdiven var ama şimdi kim getirecek

zor gibi ama 

sen kendin çıkmayı dene 

belki çıkarsın.

bazısı ip var bizde ama kısa

gelir dedi.

kimisi de ip bu bize de lazım olabilir 

deyip yanaşmadılar

onu oradan çıkarmaya...

oturup vicdanlarının üstüne

...

Ayrılık İşvesi

…

bir tahterevallinin iki ucu gibiyiz

ayrıyken bir anlam buluyor varlığımız

bir yerde buluşunca kaybolup

bozuluyor ayarımız

...

SIR

...

sırlarınız varsa katlayıp cebinize koyun

...

Kırmızı Çizgi

yolundan şüphe duyanlar

yani

kendileriyle değil de

bir şeylerle yahut başkalarıyla var olanlar

çizgi sahibi olurlar

önlerine, arkalarına, sağ ve sol yanlarına

hatta 

kafalarının üstüne 

çizgi çekerler...

ahhhhh onlar ki 

ne kadar da çaresiz, 

ne kadar da ilgiye aç

dokunmaya muhtaç...

bakmayın öyle külhanbeyi narası perdesinden fırlayan kırmızı çizgilerine

rengin bir ehemmiyeti yok 

çizgi çizgidir...

bir korkunun göstergesi, 

bir konağın yıkılma tehlikesi

ya bildiklerim, inandıklarım yanlışsa kaygısı 

heyhat!

halbu ki şüphedir 

bizi bugüne getiren

bildiğimizden şüphe duymalıyız 

düşüncelerimizden de

bilmediğimiz gizli dehlizlerinin olabilme ihtimali

içimizi yiyip bitirmese de bizi diri tutmalı

kibrimizi insan kılmalı 

...

oysa sen 

"küçük insan"

yolunu kaybetme kaygısı,

geldiğin yere dönmeme korkusuyla

çizdiğin çizgiler

işte onlar

bütün bu rezilliğimizin 

müsebibi 

sense taaa

Habil'den beri iflah olmayacak 

yarasısın bu evrenin...

Asghar İmani-LEYLA

Derdin öyle derinki leyla, hepsi yükümdür Sensiz bir yaşam leyla, hapis yurdumdur ----(zindan-yaşama vurmak) kürtçedir Zülüf gölgesi nerde leyla, ölürüm inlerim küsmek taksir leyli leyla, efkarıma bir çare, feryadım----(taksir-aykırı davranmak) Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir ----- (duam demiyor, ciwane diyor- gençtir demek) Leyla iki cilveli gülüşün, öyle kendinde kalmışlar Sarı renk hazan leyla, hatta sonbahardır Sarı rengim nerde leyla, uzaksın azizem, feryadım Zülüf gölgesi nerde leyla, acı acı çekeyim Bu yıkık sokaklarda leyla, öylece bırakıldım Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir Leyla iki cilveli gülüşün, öyle kendinde kalmışlar Her yüz kalın, her ses kardeş olsun Feleğin işi leyla, sen tek bambaşka ol, feryadım Benim ve senin onurun oldu, benim yeni gölgem--(kerim onur) Sen ağaçsın zarifsin leyla, benim yeni ağacım Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir Leyla iki cilveli gülüşün, öyle kendinde kalmışlar Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir

çeviri kaynak: THE YNC

 

İnci

bekledim 

bir dağın sabrıyla,

bir dalın acısıyla

üzerime sinmiş insan tozunun 

genzimde bıraktığı sisli koku ile

bekledim...

denizin boyum kadar altında

içimde kocaman bir taş ile.

belki dedim,

belki bu beklemek

bu ruhu terbiye eden temrin

bu dudaklarına hapsolmuş emrin

bir inciye dönüşür 

içimdeki taş

altın kadar değerli

...

olmuyor 

kurduğumuz uzun cümleler, 

gerdana hapsolmuş acemi öpüşler

ve bir düğmeyi çözmeye mahcup

dudaklar dolusu mazi

çok sonra anladım

çok sonra

insan bedeninin fazlalıkları, 

girintileri ve çıkıntılarıyla 

öğrendikleri kadarmış.

gecikmiş,

geç kalmış bir idrak

ben bir istirdyeyim

Cibran'ın soru sorduğu

sen ise içimde rengi altına çalan ve bir türlü 

demlenmek bilmeyen 

inci

...

artık

bir 

düşe hapsolmuş

açık kalmış

ve kapanmamış bir yevmiye defteri

aramızda

ki 

hiç

kapanmayacak

bu

mesafe

...

ah izmir

izmir olalı böyle bir tıkanma 

görmedi, görmeyecek...

İ.D.

Özlem

bütün ilimlerin ve cümle maddenin

ruhuna işlemiş 

kimya

insanın kah burnuna 

kah gözlerine sürtünen

yokluğun deryası

özlem

...

cabut bağladım

duraklara

bilmediğim bir iklimdi

ben yolunu bulmaya teşne bir naylon parçası 

rüzgarına kapılmış

ordan oraya

Bayraklı nere Buca nere

ve 

neresi Özkanlar...

belki en uzun yolum değildi bu güzergah

ama

uzatmalıydı her haliyle

Platon kolumun altındaki kitabın yazarı

ben ise

ona kafayı takmış bir Platonik

...

nasıl olmalı bu "devlet"

özlemini çekiyoruz

nihayetinde

...

çok çok 

eziyet gördü bu sine

çok yandı yanıldı 

bu uğurda

...

özlem, 

bir element olmalı

periyodik tabloda

...

Bekleme Duvarı

bir aydan fazladır

cebimde debelenip duruyor

1 lira

ne alsam bununla 

düşünüyorum 

bahtımı yara yara

çok değil 

sabrım 

sineme taştı

bir oyuk 

gönlümün içinde 

çatlayan şişe

ar damarım nerede bilmiyorum 

unuttum 

kimden sonra benden alındığını

...

her şey bu 

1 lira 

yüzünden!

cebim bu kadar küçük olmasa

bu kadar yer kaplamazdı 

belki...

belki de 

benim uydurmalarım üzredir 

kafamın içindeki bu hengame

bir rüya, 

bir fantezi alemindeyim

önüm arkam 

sır

ve 

zır bir deliye mahkum olmuşuz

cümle alem

eli durmadan cebimize uzanıyor

cebimiz ise meteliğe 

makara sarıyor aklınca

aklınca diyorum 

çünkü zan

ve dahi bu zaman

onun üzredir.

...

hatırlarım da bir zaman

çok şey alınacak

bu 1 lira ile diye

mezat açmış 

bir meczup

vardı

(ülkenin ufkunu bahtına bağlayıp çemkirdikçe çemkiren)

"ne alırsan

ne istersen

1 lira"

oysa tezgah/ı boştu

ve 

adamın ağzına bakmaktan

tezgaha bakmayı düşünemiyordu

hiç 

kimse

...

şimdi 

bir aydır ellerim cebimde 

bu duvar dibinde 

daha öncede kaldığım,

beklediğim bu duvar dibinde cebimdeki o son bir lira ile

bir meşk yaşıyorum

sıra bana gelene kadar

...

kimseyi çağırmadılar oysa

bugün

iş yok

iş yok

iş yok

...

ne kağıt bıraktılar toplayacak

ne de sokak kaldı dolanacak

artık çöplerini de satıyorlar insanların

çöplerini de 

iyimser bir his bırakıp üç kutunun içinde

üç kutu yan yana

cam, kağıt ve evsel atık...

kendileri sabahtan akşama kadar 

doğaananın ırzına geçerken

namus bekçiliğini sana yaptırıyorlar

sana

çöp bile bırakmıyorlar 

sana,

bana,

bize...

İ.D.

Gül sabrı

yanlış anlamasınlar

dikene sabrımız 

gülün yüzü suyu hürmetinedir

...

KUŞAĞIM

kıştan oyma bir mevsim

kıştan yapma bir resim

bir kuşun oyma nakışlı kanatlarına aldandı

gözüm

kederin bütün köprülerinde estim,

kısık bir sesle gürledim de

kıştı mevsim

beyaza boyanmıştı resmim

çuvalladı kaldı 

ulu orta bu cenderede neslim

sıçtık!

…

yürek zalimin hakkı

kürek yetimin/mazlumun hakkı

bunu geç öğrendim

bu yüzden zalim olduğum zamanlarda

yürekli saydım kendimi

ahhh talihim ne büyük yanılgı içindeymişim…

şimdi

bir mazlumun efkarını taşıyorum sinemde

bir çuval gibi

aynen

…

yeterince 

dağıldık

şimdi 

içtima 

vakti

...

ÇUVAL TEŞBİHİ

bir çuval

dolduğu yerde kalmış

olduğu gibi

öylece

bin yılmış sanki

orada…

bir çuval

yaslamış sırtını duvarın dibine

birazda toplanmış göbekten aşağıya

…

tembel bir çuval

hımbıl

bir yorgunluğu taşıyor içinde

yaşıyor an ben an soluksuz

yorgunluğunu

koyu bir rüzgar,

bölüyor uykusunu yarılıyor ortasından iki dilime

düşüyor, dağılıyor halıya kilime…

ölmek için bütün bahanelerini dizginleyen ben

bugün onları tutmama,

bir cemiyete boca etme derdindeyim

ahvalim

çuvalla atışma da

ruhum bedenimde çatışma da

…

tutmuşum,

tutuşmuşum

kimin saçlarına değiyor ki?

kimin ellerine,

kimin kemiksiz diline

bir çuval gibi

haydi git işine…

avucum ellerimin içinde

nasırlar doluşmuş her bir çizgisine

gölgesinde bile konaklayamayacağım bir kasrın inşasından

dudağımda ıslık gibi salyalarca damıttığım ezgisine

kim inanırsa

kem inanır

kim görürse

kem görür

bir çuval

bir duvar

bir de beni….

…

duvar aynı duvar da ben çuvalım

sanki

büklüm büklüm

bükülen iki parçaya

….

Tutsak Komedyen

....

hayatı boyunca aynı 

espriye tutsak bir komedyen

kendisi dışında herkesi güldürebilir

ilk defa

ama hiç kimse aynı 

espriye gülmez

aynı perdeden 

ikinci defa

...

Nicedir

 nicedir

inatla aynı yere damlıyor su

hoyrat ve bilmediğim bir dilde ısrar ediyor

bense deli bir inat taşıyorum alnımda

ölsem,

kalsam

kimse bilmeyecek 

nedenini...

haznem tütsü diyarı

envai çeşit yara taşıyorum 

kokmasın mı? 

nicedir,

boynumda bir nasır

kimin günahını taşıdıysam 

artık 

bilmiyorum

...

nicedir

hırlayan bir köpek 

ötemde berimde dolanıyor

insani seslerle hırlıyor 

boğazından anladığım dilden tükürükler saçıyor hüznüme

genzinin bir yangına mahal olduğunu biliyorum

ne susuyor,

ne gidiyor,

ne de ısırıyor...

nicedir...

kimse bilmiyor

içime musallat olan "ince"liği

bedenimde iki kafes biri yan yatmada 

kaytarmada diğeri

ama 

kimse 

o

bilmiyor...

SU YOK

 su akar yatağını bulur...

su dediğin neydi ki 

ne oldu şimdi?

o yatak dediğin sırtı yumuşak toprak

şimdi nerede

hangi dere kaldı suyu muhafaza eden 

hangi çay,

hangi göl,

balıkların yurdu hangi su

toprak mı kaldı binalardan

yatak olsundu?

su akar 

yatak yalan

binalar çirkin

ve 

modern zaman dediğin

küçük insanın 

uzun suluklu bir aynada silüetine 

bakarak 

gün be gün ölmesidir.

haaaa atalar iyi niyetliymiş 

de

bu sözün başka bir gideri yok 

midemiz geniş değil 

o kadar açlıktan sonra

...

DOST MECAZI

insan bir kadife taşır sinesinde

rüzgara hisli...

kime konuştuğunuz değil kime sustuğunuz da önemlidir bazen

bir manzaraya bakar gibi,

bir denize akar gibi

yaptığınız zamanlarınızda 

sükuneti bir gölge gibi başınızda tutan...

bazen hiç bir su serinletmez 

bağrınızı 

hiç bir yel, 

hiç bir el 

değemez saçlarınıza

hiç bir ilaç dokunmaz

yaranıza

bütün ilaçlar tuz, 

bütün tatlar acı

ve bütün insanlar yabancı.

merhem kimsede değil 

sizdedir

ama siz

susmak istediğiniz 

bir makam,

bir dağ ararsınız 

üstelik herkese ve her şeye bu kadar adil bir mesafe koyarken...

konuşmanın yetmediği dostlarımız,

konuştuğumuzda dinleyen,

sustuğumuzda susan dostlarımız,

bize anlatmak istediklerinden ziyade 

dinlemek isteyenlerimiz.

herkesin

hunharca kendini anlatma aşkına kapıldığı bir çağ bu

dinlemek çok kıymetli anlatmaktan

hem de öyle sadece sesinizi değil sessizliğinizi de...

misal ben kendime susuyorum

kendime...

kusmak istediğim zaman bir lavabo gibi 

olur içim

insan bazen içine kusar

çünkü dışındaki hiçbir şey kabul edecek gibi değil içindekini

işte

böyle zamanlarda kimse anlamaz sizin bir mide sorununuzun

beslenme borusu ile çözülemeyeceğini

kimse anlamaz.

dost olan bilir aslında susmanın içeriye kusmak olduğunu 

susar saygısından sessizliğinizi dinler

dost olmayanı da demeye hacet yok onlar biliyorlar zaten 

nerde susmamaları ve nerde konuşmamaları gerektiğini...

Saygı

bir insanı sevme ya da sevmeme keyfiyetimiz olmalı 

elimizde kalan son mevzi bu nasılsa

ama bu keyfiyet

ona ve onun doğrularına saygı göstermemiz gerektiği gerçeğini değiştirmiyor.

mesela

sen büyük olguların ve fikirlerin insanı olabilirsin

bense sabahları güneşin doğuşunu izlemek dışında bir tasaya yer vermeyebilirim dünyamda

ya da senin "bir yere gelmekten" anladığın şey 

benim yer diye bildiğim bir yer olmayabilir.

mesela

sen 8/5 çalışmayı basit görebilirsin

ama ben 

hayatımı onun geleceği günü beklemekle geçirebilirim.

*

demem o ki 

hayaller güçlüdür

ne barındırdığı ile ilgili değil bu 

güç

bu güç 

sende, bende, onda ve diğerlerimizde ne kadar yer kaplıyorsa 

o hayaller

o kadardır güçleri

ve 

sinelerimizin genişliği bir değil

coğrafyalarımız, dağlarımız ve nitekim ovalarımız farklıdır.

her iklim bulunduğu yere göre güneş alır ve onunla yetinir.

acı, acıdır 

ama her bedence bıraktığı sancı farklıdır

eşikler farklı kapısına göre yapısına göre

türlü türlüdür.vesselam..

*

evet kimseyi sevmek zorunda değiliz

ama saygıyı 

her canlı hak ediyor

...

bir insan bile 

karıncaları 

demiyorum bile...

KÖK

köktüm 

ağacımın gölgesinin altındaki toprağa saklanmış

ben mi ağaca muhtaçtım 

ağaç mı bana 

hiç bilemedim 

insanların seslerini duydukça.

uzadıkça uzadı dalları ağacımın bilmediğim görmediğim yerlere

bende yerin altında hissettiğim kadarıyla izliyordum 

görmeden hissederek

...

köktüm

taşıdım bütün gövdesini ağacımın 

dallarıyla beraber

kimse görmedi, bilmedi beni

varsa yoksa gövde

varsa yoksa dallar

şiirler yazıldı her ikisine de

oysa bendim

gövdeye can dallara suyu taşıyan

kimseye görünmeden 

olanca mütevaziliği ile 

gösteriş yapmadan 

...

kendi şiirine mahcup şair

-sana diktiğim elbise olmamış.

 dedi terzi.

kadın ise

-yooo gayet de beğendim tam bana göre dikmişsin.

dedi. 

terzi 

-öyle diyorsun da ben beğenmedim sendeki duruşunu ya da fazla gelmiş sana.

-nasıl yani? diye sordu kadın

terzi tekrar söze girdi,

-sanki sen değil de elbise giymiş seni.

dedi.

kadın afalladı, anlamadı terzinin ne demek istediğini.

-ne demek istiyorsunuz anlamadım? 

dedi.

terzi,

-zaten anlasaydın ben bu cümleleri kurmuş olmazdım. 

dedi ve ekledi,

-lütfen çıkarır mısınız? dedi.

kadın durumu anlamamış olmakla beraber çıkarıp elbiseyi bıraktı tezgahın üstüne, şaşırmış ve biraz da kızgın bir şekilde

-iyi günler size o zaman! deyip çekti gitti.

bense bir hafta önce verdiğim paltomu almak için sıramı bekliyordum bunlara şahit olurken.

kadın gitti gitmesine de mekanda bir anlamsızlık duygusu bıraktı çırağın göz bebeklerinde, o da anlamamıştı ustasının neden böyle davrandığını.

durgun bir göleti andıran bakışlarım biranda azgın bir nehre dönüştü ve kıskandım terziyi, keşke benim de böyle bir imkanım olsa da, yazdıklarımı geri alabilsem.

sözlerimi, şiirlerimi, mesajlarımı ve söylediğim şarkıları. anladım çoook ölçüsüz yazmışım bütün şiirlerimi, hepsi de serbest nazım.

 

ÇİLEMİZ

"insan, 

hiç tanımadığı, hiç bilmediği 

birinden 

yahut bir şeyden 

neden nefret eder ki"

hep aynı nakarat
bol acı
bol baharat
...
iklim bir ikilem bağışlıyor boylu boyunca
ya çık,
sokağa taş/la
ya da kal içerde
bağrında kocaman bir taş/la
...
ayna,
sakallarım sineme erişmiyor bir türlü
uza uza nereye kadar
yüzüm bir vadinin hatlarına
utanıyor
göz çukurularım annemin yadigarı
hüznüm babadan
...
kaçıncısı bu sayamadım
gayrı resmi bir dilde acı çekiyor
ve mütemadiyen 

tanımadığımız insanların nefretine mazhar oluyor terimiz, tenimiz.

bu bir

siyasi münazara değil
ruhum sendeki manzara
bu
...
hep aynı şarkı
aynı nakarat
aynı yemek
ve bol baharat...

Gülümse

 papatyalar 

çiçekler dolaniyor saçlarında bir kadının 

rüzgar kendine çekiyor

tutup saçlarından 

yüzünde kuşlar cilveleşiyor

kaşın, gözün o biçim

haberi yok içinin

ben söyle(r)miyim

bilmem...

içinde izmir geçen ne çok 

cümle var

diline

yanaşan

 
yakışan

...

sen sana yakışanı

yap

 
gülümse

 
...

Empati

 adamın iki bacağı yok koltuk değnekleri ile durdu yanımızda

-sigara var mı? diye sordu.

sanki yıllardır tanışıyormuşuz edasıyla yaptı bunu, halimizi sorar gibi.

-yok kardeşim maalesef, kullanmıyorum dedim.

-eyvallah. 

deyip yoluna devam etti.

koltuk değneklerinden güç alarak yokuş yukarı tırmanmaya başladı.

yanımda duran arkadaşım,

-adama bak iki bacağı yok, buna rağmen hala sigara içiyor! dedi.

-belki de bacakları olmadığı için içiyordur.

dedim.

Bizim temel sorunumuz kendi değer yargılarımız ve kendi tecrübelerimiz üzerinden başka hayatları yargılıyoruz. hemde bunu yaparken o başkalarının ne yaşayıp ne yaşamadıklarını gözardı ediyoruz.

Biraz empati çok şeyi değiştirecek, hemde çok şeyi.

Hafıza

adımın okunuşu ile yazılışının farkını 

gri binalara girdiğimde 

öğrendim,

resmiyet bizim cemiyet hayatımıza 

ilkin adımızı hizaya koyarak giriyordu

sonrasında ise malum andımız...

***

hafızam yetmiyor hatıramın yüküne...

çok şey hatırlıyorum yerli yersiz

ismini bilmediğim yüzleri mesela

beni unutan, beni tanımayan yüzleri

bir durak ahbaplığından, bir yağmur kaçaklığından, 

bir ekmek kuyruğu ya da market sırasından

hatırladıklarım var...

parkta oturanlardan, üstüme vazife olmayan olaylardan 

ve 

sahibinin dahi unuttuğu anılardan

çokça şey duruyor hafızamda...

 

Mizanpaj

 sanırım taştım

sığacak bir kabım

katlanacak bir dolabım yok

dökülmüş ötem berim 

derim

toplayacak kimse yok

...

hangi cehennem alacak ruhumu

hangi yangın o köze dokunmaya cüret edecek?

kendimi imla kılavuzundaki bir imla hatası saydım

ötesi yok

avunduğum hiçbir duvar

teselli etmiyor

hiç bir duvar 

teselli bir uzak ihtimal şimdi 

olancasıyla ihtimam gösterdiğim

...

su istedim 

bir çeşmenin önündeyim

ellerim buz 

ayaklarım su

ağzım tuz içinde

damağım bir meşke dalmış dilimin ucu ile 

dilim kemiksiz 

kuru kupkuru şimdi

aççokaçşimdi

...

bu bendeki efkar

bu bendeki efkar

bu bende efkar

başka surette sırıtmıyor böyle

sorsan hüznün darağacı bir ruh hali içinde resmim

kulaklarım, ağzımın sınırlarından usanmış 

tel tel dökülüyor çizgiler suretimden

...

ilk hangi iklim ters yaptı,

hangi kapı kapandı,

hangi tel koptu 

ve ahenk hangi bakışta kaptırdı kendini o çıkmaz yokuşa

...

artık 

taştım

katı

Afili Çukurlara Düşen Kelimeler

sen büyümüşsün
ama
aramızdaki mesafe kısalmamış
...
sevgili/m

yaralarım
ben yaptım elimden geleni senin iyileşmeye niyetin yok
...

ben yalnızdım

ufkum sende belirdiğinde

çoğunluk fikri hoş bir esintiydi o anda

oysa bir fikre ne kadar abanırsak abanalım

dibinde temel yoksa 

çöküp gider en sonunda..

...

sen büyümüşsün ama aramızdaki

mesafe kibrinden taviz vermemiş

...

belki   benim bir yerde durup beklemem 

yahut bu hayat meselinde oturup teklemem 

lazımdı.

belki

o zaman bir şeye benzer

ve bir şeye değerdi sende ki büyüklük

oysa şimdi sende zuhur eden "büyüklük"

benim içimde oturan kocaman bi'yüklük

...

Salon Takımı

sokaklar dururken 

salonlarda koşanlar 

bu hayatı sizi asla 

affetmeyecektir.

#salontakımı #corona #spor

Dev Aynası

adımın okunuşu ile yazılışının farkını 

gri binalara girdiğimde 

öğrendim,

resmiyet bizim cemiyet hayatımıza 

ilkin adımızı hizaya koyarak giriyordu

sonrasında 

ise 

malum andımız...

Gül Meseli

dal boyu ömrüm
bu kıvam, bu kıvrım niyetim değildi.
düşmüştüm seyrine bir gülün
bu toz, bu diken umrum değildi…

gül,

kendinden geçti

dal onun, gövde onun ama suç benim değildi…

kırdı belinden bir çiçekçi

gülü dalından

el onun, makas onun ama gül bende değildi…

baktım saksının çemberine

gül k/oymuşlar içine

masa benim, toprak benim ama saksı benim değildi…

dal boyu ömrüm

döndüm,

dolaştım,

gönül benim, beden benim ama ruh benim değildi…

 İ.D.

Dünyanın Sonu

Tiyatronun kulisinde bir gün yangın çıkmış.Palyaço haber vermek
için sahneye gelmiş. Herkes bunun bir şaka olduğunu sanıp
alkışlamaya başlamış. Palyaço uyarmaya devam ettikçe alkışlar
daha da hızlanmış. Sanırım dünyanın sonu, her şeyin bir şaka
olduğunu sananların yükselen alkışları arasında gelecek.

Søren Aabye Kierkegaard - “ Meseller ”

Zamanın Nefesi

baktım,
dışımı kavuran ateş
içimi ısıtmıyor heyhat
anladım,
bedenim kiralık verilmiş ruhuma
sanki
bu seyirlik keşmekeş burada geçecek
biliyorum...
sonra
bir haber düşüyor önüme
haylidir memleket öyle
hiçbir şey verilmiyor,
alınmıyor
yahut atılmıyor...
düşüyor ne varsa,
düşüyor bir haber önüme
idlib, aşağısı sanırım dünyanın
put in ingilizce mi bir isim mi ne?
sunucunun ağzında gevelediği
"başımız sağolsun......"
tacımız sağolsun...
diye çalınıyor kulağıma ya da
ya da öyle duyuyor içimdeki
pısırık
kısık bir sesle olancasıyla
"başımız değil gençlerimiz sağolsun..."
diyorum
benden başka duyan olmuyor...
...
tepit
modern insan
yoksunluklarının esiridir
bir hamaset
bir kibir
sanırsın her şey ondan geridir
o her şeyden beri.
işte bu noktada
çok şeye tahammül edebilirim kendi adıma
okumuş cahiller hariç

ve ne olursa olsun mesele
hariçten gazel okuyanlar da hariç...

kendime dönüyorum
sonra "ruh hangi bedeni gezdireceğini bilir."
diyorum
kendime
oysa aynada pek bi şekilsiz duruyor üzerimde bu beden
ve
"bazen
beden güzel olur
bazen de neden" diyorum kendime
nedensiz
...
bir cumadır
almış başını gidiyor bütün haftalar da
oysa bütün günlere eşit
bütün ibadetlere de reşit
bir mesafedeyim
rolüm aynı bu oyunda
alkışlamıyorum kimseyi...

bir trene tesadüf ediyorum sonra
zamanı solunum yoluna asmış bir hayalet
zaman asılmış belki de
ciğerlerine
anlamadım
sormak geçti aklımdan ama kıyamadım...
kim böyle bir soruya cevap vermek ister ki?
sen mi zamanı besliyorsun
yoksa zaman mı seni!
...
burası pakistan, karaçi
anladım
binalar, betondan duvarlar,
makinalar ve dahi silahlar,
uzaya fırlatılan uydular
hiçbiri
bir türbedeki medeniyetin çizgisine varamıyor.
medeniyet
yok!
medeniyet
yok!
hiç bir yerinde dünyanın...
bunu amerikanın keşfi ile bitirdi
insanlık
sonrası ise
yaşlı bilgenin
sözü doğrular buna yıllar yıllar sonra
"dağların anahtarını kaybettim..."
sihrini yitirmiş bir dünya göğsü kaosa açılmış,
zaman nefessiz,
insan zamansız
ve ruh bedensiz kalmış...
.
içimdeki ateş
idlibe sıçramış
yaptığım hamaset
ruhumu,
ruhum da bedenimi kirletmiş,
bütün cumalar kanlı ve kara
türbeler bombalanıyor çünkü
en çok o günlerde...
"mi kilîte koû kerd vind..."

İ.D.

ÇUKUR

herkesin bir kör kuyusu var
dibinde sıyırdığı
bir de eksik bir duy(g)usu var
ezildikçe kayırdığı

herkesin ağız boşluğunda biriken bir çığlığı
birde coğrafyasından miras aldığı bir sığlığı
var
kimselere diyemediği

herkesin bir çıkmaz sokağı var
dibinde sıkıştığı
bir de silah dayadığı bir şakağı var
namluda merminin sıkıştığı

herkesin bedeni ile içine gömüldüğü bir kafesi
bir de ciğerlerine bol gelen kafesine mahkum bir nefesi
var
veremediği
...
herkes
biraz gerçek
çokça kurgu,
biraz pezevenk,
biraz oruspu.
herkes biraz veli
ve biraz da meczup.
biraz asker kaçığı,
biraz asker kaçağı herkes.
biraz aşık,
biraz maşuk herkes.
biraz kaçkın,
biraz hırçın,
biraz yobaz,
biraz haylaz herkes.
biraz av,
biraz avcı herkes.
biraz kendine yerli
biraz da yabancı
herkes herkese...

herkes,
kör bir kuyu
eksik bir duy(g)u
ve
herkeste var bir çığlık, bir sığlık
sonra çıkmaz bir sokak
şırıl şırıl terlerin yağdığı yorgun bir şakak herkes...

İ.D.

Elleri tez

madem tezdi ellerinin ayarı
boynumda niye bir türlü ilerlemiyor aşkının hızarı
...
İ.D.

Fizik

sana asılsam
ikimizde düşeriz
bu,
basit bir fizik kuralı
...
oysa
ne sen
ulaşırsın bana
ne de ben
taşırım seni
çünkü
kimyamız...
o, buna mani
...

İ.D.