Dezge

bir ince kin 

sızı gibi oyan 

içimi 

sert 

yar yar koyu 

hiç bitmeyen mesai gibi 

orada tezgahta duran

...

kendimle çocukluğum arasında

bir mesele 

bu 

husumet 

insan kendine hısım değildir

lakin 

hasım olabilir 

...

 

Anlat-ı

hangi masala 

başlasam 

kahramanları bir musalla taşında

soluk alıyor

ve bir daha vermiyorlar...

Dem

 

İçimizde
içine sıkıştığımız, hiç bitmeyecek gibi duran 
bir bugün
ve
hiç gelmeyecek bir yarın var
gittikçe büyüyen dağ gibi...

Son

dövdüğüm yerde

bıraktım 

dizlerimi...