W E N D A

HEPİMİZ

"sinem, bir bilgenin efkarı ile dolu
bir okyanus doldurabilir ancak içimi..."

hepimiz,
dikenli güller gibiyiz
gölgesiz evler
ve
meyvesiz ağaçlar gibi...
hepimiz,
kurumuş nehirler
ve
kısır taylar gibiyiz...
dişsiz kurtlar
ve
aç koyunlar gibiyiz
hepimiz...

Hasret

kimse görmedi,
kimse bakmadı böyle
gittikçe büyüdü gözlerin
sen kaldıkça özlemin...
bir kapı ne zaman açılır boşluğa
hanidir
ondan da biriktirdim hemde çokça
...
büyüyor gözlerin
boyuyor gozbebeklerimi
büyüyor onlar/da
kapılıp hasretine...
biliyorum artık
bir su bardağı ne zaman sebepsiz durur
ne zaman öyle yaramaz bir işe
o da birikti
özlemin gibi...
kalbim daha kaç duyusal müdahaleye dayanır bilmem
kaç vuslat hançerine
kaç cerrahi mücadeleye
...
seviyorum seni
bütün insanlığımın yerine...

9/8

bizim şarkımızın ölçüsü
13/8'le başladı
yetmedi nefesimiz
ikinci
mısrada tıkandı
...
tanrım bana bir mezar
ruhumu siktir et
ne bok yerse yesin
bedenim benden bir parça bile olsa
kalmadı desin...

göğüne aldandım
insanım nefsime yaslandım
tanrım bana bir mezar
yoksa bu ruh çok değil
bu bedeni bozar...

"anladım"
ölüm
insanın uslanması için değil
doğasına uyması için var
şimdi bakıyorum da
durduğum her yer
dipsiz vadileri olan "yar"
ne kadar zorlasam zorlayayım
dar dar dar....

bir aynaya bakamadım
kendime gelesim yok
bir aşa su olmuyor varlığım
bir yaraya merhem
bir rüzgara yaprak
"değmiyorum hiçbir şeye/
her şeye zaten ucubedenim..."

9/8
ikibinondokuz....

Seçim

kedere bir avuç kömür
söyle melahat abla
geçer mi böyle bu ömür...

diyarbakır acısını suruçta öteledi,
ankara bilmem nerede yapacak onu.

insan ömrünün darası
yaşadıklarını çıkardığında geriye kalandır,
insanın darası
ruhunu çaldığında geriye kalandır...

söyle
melahat abla söyle
bunca ölüm varken
bütün gülmeler yalandır...

sen öyle kolun pencereye yaslı balkona
gitmeye üşenmişsindir belli
bugün pazar
seçim var
sence bu halk bize kaç yazar
baraj
ne olur melahat abla...

MÜPHEM

şimdi düze duruyor ya saçların
bazen
hani,
omuzuna bir parmak kadar
uzak
uzanıyor ya oradan
ulaşmaya.
uzamıyor ya bir türlü
bitmiyor ya hani serüveni
ki sen hep kesiyorsun diye belki
belki de
bitmi.....

şimdi biz
eşkenar üçgeni bu ocağın
birbirine bağlı iki yandan üç köşe
dip dibe dizilmiş gibi
sen, ben ve roni...

ellerime katılıyorum
parmak uçlarımda ne varsa
nefsime dair
orada biriktiriyorum hepsini
ve sair
...

Terk

kimseye sana dokunabileceği kadar
yak(ın)laşma
çünkü
insan,
dokunabildiğini kırar
dokunamadığını da
seyre dalar...

İsyan

kimseye değmez nazarımız
kimseye...
ağrımız bizedir, yaralarımız bize
bize kanar,
bizi kirletir kanımız...
sefaletimiz, sefilliğimiz dokunmaz
kimsenin gönül teline
yine de yok bir şikayetimiz...
nefsimizedir tüm hıncımız ve varsa kibrimiz...
ama
şimdi
bıçağın dayandığı kemiğin nedeniyiz
taşmaya sabırlı bardağın son damlasıyız
hem sebebiz hem de sebil
akıyoruz
gönlümüzce
...
YETER ULAN...

OYUK

uçup gidiyor ne varsa
insanın çürüğü
suyun tadı
iki kelamın arası
bir soluk nefes ki
ciğere can
gidiyor ne varsa...
süpürüp ardını
terkinde bırakıp kahrını
uçup gidiyor
ne varsa...
kiminin parsadır derdi
kiminin arsa
ya benim ki nedir
hayat
sana kaldım
sende kaldım
senden kaldım
galiba.

Bahar

ZAMANSIZ

sırasız gelir her şey
bahar, bu cehennem
ve papatyaları
...
sırasız
af buyurun
kanla halvet olanlarla
aynı cümlede diziliyiz
kelam kelam
...
sırasız
kilisteki yangın,
kobanideki duman
ve
şengalde toprağa dökülen
kan
...
ahlak
arsızlığa vurmuş kendini
çoluk çocuk ölmüş
ne ki?
...

16 Nisan

hep aynı
yerden kararıyor
yüzümüz, gözümüz
ve
tabi sözümüz...

HAYIR

bu işte bir "hayır" vardır
bu bakışın dile dökemediği
bir hayır
nasır bağlamış bir suskunluk
bağışlamış kendini
hayır...

10.02

kelebekler uçuyor
kaç zamandır göğsümün sağ yanında
bir kargayı yeğlerdim oysa
...
doğduğu günü kimse hatırlamaz...
aslında o doğduğun günde olmayabilir
ama işte "amcan ölmüştü...."
yara büyük
gelişim bir trajediden alıyor miladını
ne büyük şans
ne büyük saçmalamış alın yazı(cı)sı...
unutmuyor kimse
vardığın dünya senden umut almıyor
çok var senden
hemde çok
sayma!
biter belki
ama ölmekle bitmiyor
...
belki bu yüzdendir bir şubatı severim aylardan
birde ocağı
çünkü o arada bir yerdedir
nefesimin havaya değdiği
zaman
aradadır...
göğsüm kelebekler vadisi
ömrü de
orada...

intihal

hayaller
ve
hayatlar
birbirlerine
masaldır
...

Çöl

çölsünüz
yani hayat namına bir şey kalmamış
içinizde
öylece varsınız
öylece...
sahi siz başından beri mi
böyle...
yani çöllüğünüz yeni bir şey
değil
yani
sonradan olma çöl değilsiniz
değil mi?
"fıtrat"ınızın bağışladığı bir şey
sonradan
hiç bir varlık
hiç bir şey
hiç bir yaşam formu
bu denli deforme olamaz...

Yanılgı

"çok kere"

yanıldı durdu terazi
ter içinde
ter içinde
umduğu neydi de
bulduğu değildi
o
...
"bir kere"

insan bir tartıya düştü mü
emsal emsal diye böğürür
bulur (mu)
bulmaz (mı)
...

sinem tamda bu anda
bir taşa mihmandarlık etmeye ne kadar da
gönüllü
binbir gecede olsa
yaslasın ona kendini
taş bu ne de olsa...
geçmiş
bir gölge
bir bilge evin içinde
belki bir özlem
dokuzçeşmede
duruyor
burnumun sızlayan direğinde
...

dedim ya terazi
yanıldı durdu
kantarcı ter içinde
kantarcı
terazi bir çocuk işi oysa
yer yarılsa gövdesinin sığacağı
oyuk bulunmaz
kantarcı
...

insan
bir tartıya düşmüş
emsalsiz bir yargıya
neye kime göredir ederi
...

geçmiş
gevran ovasında bir handa
çocukluk ve münasebetli ne kadar
hissiyat varsa insan içinde
bugün
emsalsiz yaşanıyordu orada
su bile
suydu
....

AYMAZ

hiç fidan dikmemiş

biri

ne bilsin cansuyunu

...

okumamış

yazmamış

söylememiş

ne bilsin

...

diz çökmemiş

toprağa

bir tırtılın

yolculuğundan haberdar olmamışsa

Ne bilsin

insan, nebat ve bilcümle hayvanat

neye var

neye sebep

...

Dünya

burası kimsenin yaşamadığı
yaşadığını sandığı yer

evrenin havası en bol yeri
kimsenin nefes alamadığı bir yer

bir cümle düşün imlanın bütün sınırlarına sadık
anlam ile ilgili bütün duraklara uzak

bildiğim hiç bir şey yanaşmıyor
adına yaşamak dedikleri bu boşlukta

bir kere daha gelmek sanırım hiç iyi fikir değil burası için
bir daha bu çukura düşmek varsa bir yerde cehennemin en dip yeri
daha makbuldür
senden dünya...

Kuşlar

bir insanı öldürmenin
ne kadar kolay yolları varsa buluyorsun
bir atom bombası kaç kişi
kaç kuşak eder(yerle bir) biliyorsun artık
nasıl durur yağmur
nasıl kurur dereler
vadiler nasıl dönüşür çöle
biliyorsun
hikmetin oooohhhh
sınırsız...
yine kendini alamıyorsun
kuşlara bakmaktan
biliyorsun senin
bildiğin çer çöp ne varsa o kanatlarda var
hareket, hareket, hareket...
hakaret ederek doğaya
kuşlara...

İnsan

git,

kıblene dön

güneşe yakar

aya dua et

istavroz çıkart

yahut

ganj'a gir

su(yun)da aklan...

yaparsan

yap

şu

"içindeki hayvanı utandır..."

ERGEN ASABİYETİ

"ey hüzün boyun (hala) boyumdan uzun..."

kimse giydirmez çocukluğunu üstüne
paylaşmaz oyuncağını
kumunu kalesinin
her yer kumdan olsa bile
...
"kimse anlamaz seni sevdiği kadar
ve
kimse de sevmez seni anladığı kadar"
nefreti her zaman yanılgısı kadardır herkesin
yanlışı en az doğruları kadar
...
kimse giydirmez çocukluğunu üstüne
kendi mezarını açar sana ölüm sıraya girmişse
"sen önden öl..."
...

sonuçta

herkesin bir başkasının

sırtına tezgahını kurduğu

bir dünya

yaşadığımız yer

bu yüzden

"anlamak daha

büyüktür

aşktan"

...

e...

KEŞKE GAZELİ

misal

bir kuşşsun

kanadın bilmem hangi avcının saçmasına

çapmış

düşmüşsün

...

bir yanın olancasıyla seni uçurmaya çalışırken

diğer yanın yere yapışık

öylece

denedin

üç ve beş kez

yerdesin

kuş olmayaydın keşke

...

misal

bir kartalsın

maharetin, kibrin ve hikmetin

ne varsa pençelerinde

gagaların ara bir istasyon midene

...

girmiş hunhar bir fakın dişlilerine çıkmaya çalışıyorsun

kurtulmaya

pençelerini orada bırakarak

şimdi her yanında av

olsa ne yazar

kartal olmayaydın keşke

...

misal

bir insansın

kadın ya da erkek

göğüs kafesinin sol yanına dağ gibi heybeti

lakin bir yumru kadar büyük

bi yük sükun etmede

ki kalp deriz

orada kalıp

...

sonra bir başka kafesin içindekinin çekimine

girer sen kuş sayarsın

uçar, coşar durmaz yerinde

terkedip göğüs kafesini

koca bir boşluk bırakır yerine

insan olmayaydın keşke

...

misal

bir taşsın

ruhsuz ve cansız herkesçe

varlığın gölgedir kimine

kimine sığınak

ağırsın çok ağırsın kendine

yol geçer olduğun yerden

seni alıp un ufak ederler

taş olmayaydın keşke

...

SAYI DOĞRUSU

hiç bir mesafe
sıfır ile bir
arasındaki mesafe kadar uzun değildir

sıfırdan bire çıkmak
zor...

YAKINMA

...
yollarda ezip kenara attığınız kediler ve köpekler için
yurdunu işgal edip bina diktiğiniz karıncalar ve böcekler için
sizin yüzünüzden güzergahını değiştirmek zorunda olan kuşlar için
salyangozlar, ağaçlar ve dağlar için
bile
bile
bile
yerin yok
ne yerin alt katında
ne de üst katında
hiç bir şey için olmasa
bile

tanrı/m varsa/n
cennet
faillere değil mağdurlara yerdir

...

ronî

gözümsün,
ciğerlerimde alabildiğine serinlik
derin ve eşsiz bir nefessin
göğüs kafesimde şenlik

RİYA

bütün sesler terk etsin harfleri

harfler ise intihar!

kelimeler anlamsız nasılsa...

aslında
kimsenin üzüldüğü yok kimseye

en kolayına ayarlamış vicdanını

herkes

"....kınıyoruz...."
sadece...

kimsenin

öldüğü, kaldığı ve sevmesi

yok kimseye

ölen kalıyor öldüğüyle sevgisiz

oysa...

kimse bir başkasının mezarına gönüllü olmuyor

mesela...

şehitliğine de

ölüm şahitliği dururken...

karıncalar

kadar olamıyor

nihayetinde

karıncalar...

güvercinler...

.
.
.
.
.

Uğurböceği

bir uğurböceğine konuyor dünya
bütün merhametiyle
elde avuçta ne varsa
koyuyor kanatlarına
dört işlem
beş iklim
altı kıta
sayıyorum hepsini bir bir
bir uğurböceğinin kanatlarında
...
şimdi söyle uğurböceği
dünya
ne kadar büyük
senin kanatlarında/n..

vicdan

kış günü
kuş su peşinde
gagası yapışmış dilinin parsasına
kış günü
susamış
...
uçmamış halbuki hiç
çırpmamış kanatlarını
susamış
kuş
bu kış gününde
...
kanatlarından bilirim
göğsündeki sükunetten
yorulmamış
belli
ama
susamış
yapabilse kanını çekecek damarlarından
su niyetine
...
kuşlar kışın
susamazlar mı?
susarlar
susarlar
susarlar
susarlar
kuşlar
...
su bulamazlarsa
bir daha
hiç konuşmazlar
...
ey anlatıcı!
neden takmışsın ki
bu kadar kışa
şuncacık kuşa
susamışsa bir gönül
bakar mı hiç
yaza kışa
...

TENHA

bir meczup

bir hayta

aşık

ve bir münzevi

üçü bir uçurum

kıyısında duruyorlar

aşağıda ölüm

serenadı eşliğinde önce kim atlayacak

seyir bu ya

aşık atlar evvela

meczup

aşığın aşkına saydırır

münzevi kabuğunu örter üstüne bir daha

...

aşık can vermiştir

aşka

aşk bir can almıştır

o da başka...

çoğalmak bazen azalmakla olur

kimin neye değdiğidir as'lolan...

şimdi her yer ve herkes

çok

tenha...

ÖLDÜRMEYECEKSİN!

"ve and olsun ki, hiçbir kurşun,

hiçbir çelik, hiçbir toprak, hiçbir bayrak ve hiçbir vatan,

daha kutsal değildir insandan!" (Yılmaz Odabaşı)

aynı
acıya daha kaç kere öleceğiz?

andolsun ki
sevmedim bu cümbüşün ortadan ikiye yarılan
iki yalanını
iki yanını
sizler, hepiniz ve dahi hepimiz
aynı bok çukurunun kurtlarıyız vesselam...

öldürülüyorlar
çocuklar, gençler, kadınlar ve yaşlılar
hepsi insanlar
hepsi canlı
tanrının ve bilcimle kainatın bir parçasını taşıyorlar ruhlarında
toplarsan hepsini
hayatın ruhu
tanrının sureti olurlar...

öldürmeyeceksin arkadaş!

belki

sıkılır mı bir nehir

her defasında aynı denize akmaktan

belki...

bir zebani cehennem kapısını beklemekten,

ateş her defasında küle dönmekten

sıkılır mı?

belki...

beklemesi sıkmayan şeyler de

var

umut etmesi güzel olan

adalet, barış, aşk...

Tarafsız

bir çeşmeden su içmek

ister

bir göçmen

bir kuş

bir de güvercin

her biri ayrı bir yolun

yolcusu

ama aynı çeşme uğrak

onlara

bazen içilen su

bazen de durulan

çeşmedir

aslolan

...

bütün güvercinler kuş

degildir

unutma

bazıları kuş bazıları da

sadece güvercindir

(ki güvercin olana kuş

dersen

gücendirirsin onu)

...

dünya ne yalın yanlışlar için

iyi bir sahne

ne de yaşam bu yanlışların

üzerine kurulacak kadar şahane

...

herkes aynı balı

aynı acıyı

aynı şerbeti içer

ama aynı değildir her

dilde bıraktığı tadı

...

göçmen kuşu güvercin

...

dal bir agaçta güzeldir

çiçek dalında

...

bütün kuşlar

göçmen değil

bütün güvercinler

yorumsuz

kuş

ve yola düşen de

yolcu değil

dünya sizin sandığınız

gibi bir yer değil

tarih de

...

DÜNYA

endamın arzın
senden ibaret
bu kibarlık müessesesi
baylar ve bayanlar
diye başlayan bütün cümleler
din ve iman hepsi bir İBAN numarasında...

bir müsveddeyi andırıyor suretin
aslın başka bir yerinde fezanın
sen gölgesi, aksi
yansımasısın sanki
/dünya/
sen yerin yüzünden ibaret misin
yoksa
yer senin yüzünden...

zâr

...

bilgelik bir kitaba sığmaz
bir kaba dolmaz ruhtur
o
bedene sıkışmış.
yaşlılık zamanın ruhunun insanın sinesine işlemesidir
yüzünde hatlar çizerek
...
yaşlı
ve
bilge...
bir ikilik...
bir ilik...
rüya...
mesafe...
beyaz...
ruh...
dağlar...
uçurum ve sanırım
şelale...
kimse bilmesin ve sormasın...
ki bazı sorular yasak
bazı cevaplar yok
bazı doğrular ters istikametten geliyor...
bazen çok geç
bazen çok erken uyanıyor
insan...
bazen çok erken
bazen çok geç oluyor zaman...

foto: rehavi

beyan/at

süslü sözlerim kalmadı
diyecek
bi cümlede....
çıkmasın diye aylar sonuna bütün bu sokaklar
boş kalsın
boşşşş!!!
bir savaş yeri bu mahzen kokuşmuş
kan kokusu
bodrum/da
sarhoşşşş...
bildiğim bir kıymık insan canı vardı ruhumda
iki nefeste tükettiğiniz geberesiceler
dünya boşşşş!!!
bir çocuk daha
bir ayın el kadar ömrünü geçememişken daha
şimdi hangi sokağa sığar bedeni hangi vicdana
ölüdür şimdi ruhunuz onun bedeninde
bütün cihana düzen getirseniz gerisi boşşşşş!!!
sonra bir kadın daha
bir ihtiyar
daha sonra
bir çocuk
bir avuç çoluk sonra
ekmek kırıntısı duvar diplerine sığınmış
kan damlaları
tuval niyetine ekmeğine sürülmüş yerde duruyor
o uzak duvar dibinde!!!
o duvarın dibi caminize uzak,
kıblenize ters
imanınıza sığmaz ve vicdanınız duymaz
ruhunuz uymaz o çığlığa
burası çok sessizdi halbuki
ruhum
de nedir ki bu içimdeki ses....

ölme sevgisi

nasıl seviyorsanız öyle ölün
nasıl seviyorsanız öyle ölün
lakin öldükten sonra sevemezsiniz
bundandır
öldüğünüz gibi sevemezsiniz

ama ölebilirsiniz sevdiğiniz gibi
nasıl seviyorsanız öyle ölün
hiçbir kutsal siz sevmezseniz anlamlı olmayacak
hiçbir kadın ya da erkek siz sevmedikçe güzel olmayacak

sizin sevmenizde değerliyse bunca şey
nasıl seviyorsanız öyle ölün
nasıl seviyorsanız
öyle
nasıl
seviyorsanız
öyle

...

EKSİKLİK

bazen ne yaparsan yap
eksik eksiktir
misal bu tepsi şimdi
tam da şu (geniş zam)anda
içine ne koyarsan koy eksiktir
sonra anlıyorsun ki
"tat" dediğin
o
"şey"
ne şekerde,
ne tuzda
ne de baldadır...

HİÇ

kendine batar mı dikenleri bir gülün
sinesi dururken bülbülün

baktığım nefes kadar bir yol
bok çukuru
ağzı
dünyanın
kokuyor da kokuyor
sevgilim
bir gülü sana layık gördüm
ellerimde çiçekler oysa kırdan

kırdan bozma
kırılmış gövdelerinden
çiçekler
geçsin diye ağız kokusu bu dünyanın
ellerimden
sana
uzanıyor...

baktığım nefes kadar bir yol
her şey bir bahaneye teşne

hiç!

kendine batar mı dikenleri bir gülün
sinesi dururken bülbülün

bedenin darası

dara
düştüm
üşüdüm
bir keklik iki sekmelik mesafede
düşer kanadının yolu üstüne
sen kek'lik deryası
uzun uzadıya
boylu boyunca
dicle ve fırat...
darasını düştüm bedenimin
ruhundan
ağırlık kime göre?

şimdi sen orda
ağıtlar çeşmesi,
kan damarı,
gölgesiz ağaç;
ben burda çukuru vicdanın
apartman boşluğu binanın

aramız uzun
bir mesafe

kuş uçuşu derler
ya/
lan
ne kuşu ne uçuşu
mermiler kanatsız kuşlar
ateşten
sıcak ve demirden
dara düştüm, üşüdüm
ha amed ha ankara,
silvan ve cizre
durmadan kanıyor bu (y)ara...

cumanız mübarek
kıbleniz kabe
tanrı size ya'allah demişse
bizim değildir,
susuyorsa bunca rezilliğe
burası dünya değildir...

toprak "teberik" niyetine paylıyor kendini
düştüm darasını ruhum
ağırlığım kaç yara
...

RUHUNUZDAKİ İSTİKBAL SAVAŞI

ruhunuz bir apartman boşluğunu andırıyor
en az onun kadar hayati
ve
bir o kadar da kimsenin umursamadan
çöplerini attığı,
sofrasını silkelediği,
burnunu sildiği mendili attığı
yerdir
...
gençleri öldürüp öldürüp
ruhunuzun boşluğuna gömüyorlar
bir vatan deryasının kirli sularında
bir sultanın istikbal savaşında
...

Zayi İnsan

zuhur etti kendini

zehir
zemberek
zerrem
...
ucum
bucağım
sığ
sekter ufkum
...
kan,
kin bulutundan
kına doluyor
doğumda
bıçağın suçu yok
tutan
el kadar
...
ben
bedenime ruhun üflenmesi
nedeniyle can almış insanım
her zerrem
zehir
zemberek
...

Cennet/Cehennem

böylesi zamanlar
cennet, cehennem
melekler ve zebani ordusu
kapılarında
bekler
herkes
sanır ki
cennettir payına düşen
oysa
cennet yok
cehennem ise
yaşıtımız
herbirimizin
yaşattığınız,
yaşadığımız
böylesi zamanlar
da
...

8 MART/ADAR

kadınlar dışında herkes sussun...
bugün 8 Mart....
#8mart
#8adar

hamil

her"kes"
bir "şey"in
hamili,
kimi hoş sözlerin
kimisi boş sözlerin;
kötü fikirlerin kimisi
kimi iyi fikirlerin

...

BOMBA

zaptetmesin ellerini
deli gömleği eldivenlerin
ellerin yarı açık
(kudursun)
cefa ellerin
i/pim elinde
çek istersen

aşk bitti nasılsa

dağılalım

ikimiz
de

...

Teslimiyet

yokuş yukarı iniyorum şunca zamandır
malum bütün
çıkışlar bize kapalı
kendimi kıyma gibi hissediyorum
sanki
daha önce etmişim de
kıyılmış iğdiş edilmişim
bir et bu kadar küçük düşürülmez hesabı
ince un ufağım
ve
kim ne derse desin ben kıymayı sevmem
ete hakaret sayarım kitabımca
öyle işte kıyılmış gibiyim artık hiçbir zaman
kemiğe bürünemeyecek kadar
hemde
...

İnkar

sende bilirsin herkesin
bir değil gözü
gördüğü
kör değilse
aynıdır
ama
hani insan bir bahanesi olsundu ister
görmemenin
bu kör sağırlığın bir sebebi
yok nedense
kirden başka
çapaklarına biriken
ve
görmesine zeval hükmünü giydiren
...

KÖK

ağacın dalları nereye uzanırsa uzasın
canı kökündedir
ruhu kökündedir
dallarını keser budarsın
kırar incitirsin o yine de
filizlenir
ya kökü öyle mi
o daha daha hassa
belki de sırf
bu yüzdendir
toprağın onu sarıp sarmalaması
alıp içine koruması
...

doğu

tapusuz bir toprak parçası
hayalden bozma çizgiler
herkesin sınırı var bize
bizimse sınırsız her bir şeyimiz
sevdamız, aşımız, suyumuz
yurdumuz sınırsız...

Farksızlık Münazarası

şehir kalabalıkmış, büyükmüş, güzelmiş değilmiş
ne farkeder...
sen
"kişi başına düşen manzaradan"
haber ver...
misal
istanbul
ne kalabalık
ne büyük
ne de güzeldir...
oysa kişi başına düşen hüzün kadar
düşmüyor manzarası...

Tahlil

...
güneş
kendine soluyor neşesini
en dik baktığına kuraklık
en uzağına soğuk bir
iklim bahşediyor

(ahlaklı) herkes
üşüyor
ve çakallar ısınıyor/ken-
dine
...

oyun

ahvalin budur...
sen yoksun
seyrin yok
boşsun
boşluğa bakıyorsun
ekranın önü arkası birdir
baktıkça azalan
azaldıkça
yok olan sensin...

Perperik

mutluluğu ömrü kadar
bir kelebeğin
sırrı
kendisi kadar
bir ışığa meraklanır
gece boyu
uyumaz
uyumaz
ölür
kelebekler...

İÇİNİZE BAKIYORUM

içinize bakıyorum
huyunuza, suyunuza,
gözlerimle gözlerinize
içiniz güneşli bir günde yerdeki kuru yaprak gibi
kımıldamıyor yerinden,
içinize bakıyorum sırf siz durduğunuz yerde rahat durmayın diye
onların katliamından değil benim bakışlarımdan rahatsız olun
gözlerim sizi izler günboyu, geceler boyu...
içtiğiniz suda,
yediğiniz lokmada,
yattığınız sıcak yatağınızda,
çocuğunuzun başını her okşadığınızda
yanıbaşınızda olacağım...
ben ki bu yaşımda katliamlara alıştım atalarım gibi
sizde bu bakışlarıma alışın...
‪#‎şengal‬ ‪#‎shangal‬ ‪#‎shingal‬ ‪#‎SengaldeİsidKatliamıVar‬ ‪#‎melektawus‬

Foto : Reuters (IŞID çetelerinin katliamından kaçan Ezîdî kız çocuğu.)

ŞENGAL

bütün o gelişmişlik safsatalarınız
beş vakite böldüğünüz
tanrı'ya hoş görünme çabalarınız,
siz yükseldiğinizi zannettikçe alçalan vicdanınızı kaldıramıyor düştüğü yerden.
bu çocuğun ayaklarının altında
neyiniz var
neyiniz yok ezi(l)di...

GERÇEK

...
gerçek,
herkesin kendi payına düşen replikleridir zâr
kimse farkında değil
oya
b(u)oyunun
...

katılımcı katliam

katliam

katıla katıla,
aymaz ve hanesi bir serin nefes uğramaz
eda misali suretinizle
hepiniz, topunuz ve kırık kelimelerin yedirildiği cümlenizle
birlik, beraberlik ve yekvücut olma zırvalarınız,
bedene kefen, kefene bedel biçemeleriniz.
abaküsünüz düşmüyor ellerinizden
her akşam
saydırıyorsunuz...
kahirede 1....., serêkanîyede 2........., kêrkûkta 3.......... ve diğer yerlerinde
bedenimizin....
sayıdan başka nedir ki ölüleriniz
ölü dolu deniziniz...
burnunuzda bir direk yok anladım
sızlamak sizin
vicdan tarlanızda bitecek bir şey
değil o sızı

ancak

eliniz kolunuz kanayınca sızlar bir yerleriniz
gerisi ihale ve fesat
katliam, katliam, katliam...

resmi tarih

...
herkes sır gibi saklar gayri resmi tarihini
ama
onun üzerinden aklar
ve anlatır herkese resmi tarihini
...

PAZARTESİ SENDROMU

bir haft'a
pazartesi,
seri üretim bant sistemi metro, otobüs ve bilumum vapurlar,
salı.....
çarşamba, haftanın kırılan beli, tembellik üç gün sonra
dinlenmek yahut.
perşembe...
cuma, en günahkar gün
çoğunluk diğer yüzüyle yüzleşiyor tanrının huzurunda,
cumartesi ve pazar
bir oyundur
önceden yazılmış biz figüranlar için
oyna dur
taaaa ki pazartesi gelene kadar,
bant sistemi ve
özel genel halk otobüsleri
ve kalabalık merdivenler
ÇALIŞMAK
ne
için
YAŞAMAK
ne
biçim
....

kırmızı et yemeyi ister,

bir arabası ve evi olsun ister,

iyi okullarda okumak,

iyi ayakkabılar ve güzel elbiseler giymek ister,

baharın pikniğe yazın denize gitmek ister,

kışın evde üşümemeyi ister,

fatura ödememeyi ister,

çocuklarının işsiz kalmamasını ister,

günde 12 saat çalışmamak ister,

asgari ücretle çalışmamak ister,

milletvekillerinin makul maaş almasını ister

emeğinin karşılığını ister,

hastane kuyruklarında beklememeyi ister,

“mazot 1 tl olsun”

sadece yoksul çocukları ölmesin ister,

emek harcamadan yemek ister,

az çalışıp çok kazanmak ister,

topçu olmak ister,

popçu olmak ister,

en yakın köşeden dönmek ister,

hem barış hem de savaş olsun ister,

açlık grevlerindekiler ölsün ister,

İDAM ister

isterde ister..................

İ.D.