AHKAM

VAZİYET

...üstad bağışla beni, insanın susması

"kelimelerin kifayetsizliğinden değil

haznenin fukaralığındandır."
İ.D.

bırak da suretin iz bulsun kendine

bu yarık iki damla yasla

büyüdü

sonra aramıza uçurum gibi kondu

ben derim ki

uçurum değil bölen bizi iki yana!

tutuyorum ellerinden

ikimizde yattığımız yerin ucundayız

gözlerimiz

birbirine değiyor

ben sana

bakıyorum

sen uzak bir masalı seyreyliyorsun

suretimde

içinde olmadığım

içimde olmadığın

uzaksın…

oysa

altımızda aynı dünya

ve yan yana senle biz…

İTİRAF

ben çok çektim gölgelerden

bu yüzden uzun zamanlar güneşe çıkmadım

bir yarasa gibi

hep ışıksız zamanlara denk getirdim bütün randevularımı

çoğu zaman

karanlıkta bile bir siluet

ardımda önümde

kah yere yapışık

kah önümde ki duvara alışık

izledi beni

gölge’m…

SONUÇ

çok sonra anladım

güneşe çıkmak,

gün/yüzüne bakmak istiyorsan hayatın

gölgeni yanına almalısın

ama

kendi gölgeni

içinde/ki

ölülere mezarlık bulmalısın

gömmelisin onları

topraktan bol ne var

gömülmeye…

İ.D.