ÖYLESİNE BİR YAZ(G)I

hiç "kimse" gitmiyor
geldiği gibi,
hiç "kimse" bırakmıyor
bulduğu gibi,
ne çıkıyor
girdiği kapıdan
ne de bırakıyor bulduğu gibi
kırılınca kol
yen'in derdine düşen olmaz
herkes ezberelerine sarılıyor
ip incelmiş,
kopmuş!
herkes bildiğini doğru sanıp
o'nu okuyor...
hiç "kimse" geldiği gibi
gitmiyor
ve bitmiyor
hiçbirşey başladığı
gibi...

İ.D.

İNSAN

kim'ince
candır tende mahpus kalan,
kim'ince
tendir canla yanan...

İ.D.

sözler bazen cahil "kesilir"...



söz
bazen kelam olup
kaleme düşürmez gölgesini,
acizdir
bir çift gözün kıyısında...
hem müsebbib
bakışlar konuşuyor zaten
dile kalmıyor birşey
söz,
sus ve
sükun et...

"bazen sözler cahil kalır..."

İ.D.

ağzın

suretinin cümle kapısı
aç ağzını dönsün dilinin
altında ezberimi bozan bakla

Zıtlık

Üsküdar'dan bu yana lo kimin yurdu? A.Arif kendine  mağdur, mağdura da fail süsü vermiş faillerin yurdu!