kendine
mağdur,
mağdura da fail
süsü vermiş
faillerin yurdu!
İzmir Ağrısı
içimde bir
İzmir çarpıntısı,
İzmir sancısı var
...
nicedir
gördüğüm bütün fotoğraflar oradan çekilmiş,
bütün trenler oradan geçmiş,
bütün denizler oraya kıyılanmış,
bütün sevmeler orada başlamış
gibi geliyor...
Bazı Gazeli
Bazı kuşlar uçmaz,
Bazı arılar bal yapmaz
...
Bazı ağaçlar çiçek,
Bazı insanlar yürek açmaz
...
Bazı insanlar sevmez
Bazısı nefret etmez
...
Bazı ocaklar tütmez
Bazı bucaklar erişilmez
...
Bazı yollar bitmez
Bazısı da ne yaparsan yap başlamaz
...
Bazı ağrılar dinmez
Bazı yaralar iyileşmez
...
Bazı sözler unutulmaz
Bazıları iyi gelmez
...
Bazı kitaplar bitmez
Bazı insanlar hiç
Bazıları da yeteri kadar sevilmez/anlaşılmaz
...
Bazı ruhlar ölmez
Bazı insnalar da
...
Bazı sevmeler bitmez,
bazı nefretlerde
...
Bazı zamanlar geçmez
Bazı nehirler akmaz
...
Bazı evler ısınmaz
Bazı insan üşümez
...
Belakolisi
ben bir yangın
çıkardım kimseler tutuşmadı
tomalar koma halinde,
suskun sendikalar,
suskun işçiler
bir tek köylüler de var
ne varsa
onlar da
tik tok aleminde cümbüşte
"bu nasıl bir rüya"
...
köpekler eylem hazırlığında bütün sokaklarda
sokaklar dar
dünya geniş insana
...
ben bir bir kavga çıkardım kimseler vuruşmadı
öylece kursağımda durdu ve geçmedi bir yere hevesim
...
sonra boğuldu ne varsa
kediler,
köpekler
ve
hevesim
ne varsa cümbüşe dair
dört kişinin toplanıp kimsenin konuşmadığı
bir ortamda
...
ben bir dize çektim
feleğin çarkından
kimse şiir demedi
"ben yazdım kimse okumadı"
sadece burada kaldı.
İçe Dökme
.
ben sana çok şey diyebilirim, sen bana asla...
ismi imla hatasıyla malûl bir sokak
açmazı bu
şu anda
kafes darlığı sinemde duran
...
gidip geldiğimiz yol aynı
insanlar da aynı
ve küçükler
karıncalar kadar
ama maharetli değiller onlar kadar
ben dahil
...
bencillik zengin açmazı
fıkara avuntusu işte
...
çöl bilmeyen
susuzluktan dem vuruyor
akşamdan sabaha,
"el tokadı yemeyen...................."
bir nefreti kusuyorlar üzerimize
dost meclisi görünümlü
idam sehpalarının üzerinde
dilim bir sihre meyilli
dönüyor dönüyor da ağzımın içinde
sadece susuyor
ufkum mahçup suretime
kızarıyor,
kızarıyor,
kızarıyor
....
okkalı bir öfke
enkaza dönmüş ufkum
kaz kaz nereye kadar
bütün enkazların altından devlet
çıkıyor
ve
kim çıkarırsa çıkarsın
o devlet kur(t)ulmuyor
öyle vebalı
...
kaç atımlık barutum
bilmiyorum
kaç kere daha ateşlenirim
bu yağmurun içinde
kaç hece daha kusabilirim
kelimelerin cümlelerin bağrına
bilmiyorum
...
anladığımı sandığım bütün
meselelerde bir ga(r)ip
bir acayip hal oluyorum
...
bir yokuştayım
git
git
git
bitmiyor
ne yokuş
ne de içimdeki tırmanma hissi
....
Deprem
bu yazı,
üzerine su dökülmüş ayazda
kırık bir fay
oynar durur rüyamda
iklim
bir ihtimalden daha yakın
kazma, kürek, demir ve toz
nereye dönsen
bütün iktidarlar yoz...
inşaatçı, müteahhit, belediye başkanı...
Uyumsuz
uyumlu değil!
varlığımız, fikirlerimizin vardığı yer, duygularımızın düştüğü yer
ile
ayaklarımızın bastığı yer...
uyumlu degil!
ey tanrı
madem bu kafayla gelecektim
neden buradayım,
madem burdayım
neden bu kafadayım
...
İnanma
sırf
onlar tıkınırken
ses çıkarmayın diye
başka bir dünyanın
var olduğuna inandırmaya
çalışıyorlar sizi.
bu dünyanın nimetlerini kendilerine,
külfetlerini size pay ediyorlar...
inanmayın.
Dezge
bir ince kin
sızı gibi oyan
içimi
sert
yar yar koyu
hiç bitmeyen mesai gibi
orada tezgahta duran
...
kendimle çocukluğum arasında
bir mesele
bu
husumet
insan kendine hısım değildir
lakin
hasım olabilir
...
Anlat-ı
hangi masala
başlasam
kahramanları bir musalla taşında
soluk alıyor
ve bir daha vermiyorlar...
Dem
İçimizde
içine sıkıştığımız, hiç bitmeyecek gibi duran
bir bugün
ve
hiç gelmeyecek bir yarın var
gittikçe büyüyen dağ gibi...
Güruh
....
ben sizin durduğunuz yerde değilim
sözünüzün varacağı yerde de olamam
gözünüzün baktığı yerdeyim
tam karşınızda
iyi ki
...
Fal
ben telveyim
kahve fincanın suretine dağılmış
İn-cin eşkalli
bakmayı bilen çok şey görür bende
bilmeyen kör
ne diyeyim...
Yakalılar
bütün yakalar aynıdır
kırmızı, sarı, yeşil
ve beyaz
ve mavi yaka...
çarkın başındaki düğmeye basan ile
çarkı çeviren aynı eller
birinde nasır var çarktan kalan
diğerinde ise soyulmuş ovuşturmaktan
aynıdır yakalar
aynı
beyaz, yaka mavi yaka
aynı terane ayrı caka
...
sebep
insan neden mi yazar?
yazar,
çünkü
kimse anlamadığı için
yazar,
kimseye anlatamadığı için
yazar,
kimseye konuşamadığı için
yazar,
kimseye kusmadığı veya kusamadığı için
yazar,
herkes sustuğu ve
herkese sustuğu için yazar
...
Savaş
"uyku tut beni
ya da
bitir bu savaşı
unut beni"
riya ülkesinden bildiriyorum bu gece de
çılgınca haller geçiyor şah damarımın
sınırlarında
beni uçuracak Silivri'de bir dergaha
tutuyorum dillerimi
kusmak hiç bu denli cezbetmemişti midemi
ama nereye,
kime...
bir çığır var bütün çığlıklarını anaların
taşıyor sinesinde
kurşun atanın da
o kurşunu yiyenin de annesi, anneleri
"ki bir anne bütün insanların ve insanlığın annesidir kendi yavrularının şahsında ve yeryüzünde"
dedim ya riya ülkesinden bildiyorum
kılıçlarından damlayan kanı temizleyip
hamiline yollayan da
ne bileyim işte o ve onun gibiler de
bir kuşa bir zeytin dalına vurgun bu şafakta
düşündükçe midem
ağzıma yollanıyor cümbür cemaat
paralel bütün evrenler ve
zaman
pek sayın Aynstayn'ın dediği gibi gözün gördüğü görmek istedigiyle ilgili
...
din, iman, lisan ve izan
aynı yerde boğuldu
...
"bir merminin üstüne yazılan bir mesaj
gittiği yerde nasılsa okunmayacak "
...
yıldım
...
savaşı herkes seviyor aslında kendisi savaştığı sürece
herkes uzaktaki savaştan nefret ediyor
kendilerinin niye yok diye
bir haset üzre kurulu modern zaman insanının hezeyanı...
karıncalara bakın
insanların onlara
nasıl davrandığına
sonra da hep bir ağızdan
salyalarınızı
"uzaktaki savaşlara hayır..."
uyku tut beni ya da bitir bu savaşı
unut beni.
on şubat ayini
duru ve berrak bir su
birazdan bir toz bulutuna bulanacak
bir hortumun marifetiyle
uçuşan naylon poşetler
göğünde
ruhum bu teşbih
sana bu tasvir sana
...
t/ipsizdim
dipsiz kuyulara hüznümün ağırlığıyla boca edildiğimde
çocuktum daha
daha kendime bir ilk, bir bahar bulamamıştım.
...
kimse duymayacak biliyorum
sesimi,
sesimizi
ben hem BİR'im hem de ÇOK'um
arasan yerle gör arasında aslında orada da yokum
olmadım hiç
bütün mesafeler uzak
bütün eller yumuşak, kadife sesli bütün yüzler
saçlarım bir elin hayalinde kaldı,
sesim kadife bir noktanın ezgisinde
kastım bu değildi yaşamaktan
kıstım, kıstırıldım.
...
diken ve gül
hangi mahkumun açmazı
gülün mü?
...
biliyorum kimse salmayacak ipini
sarkıtmayacak bedenini
cepleri dururken uzatmayacak ellerini...
onşubatayini
burada noktaladı
hüznün tayinini
geldi ve bir daha gitmedi...
Doğal İktidar
Doğa
sertlik yanlısıdır...
diplomasi
naif insanların
uydurduğu
zalimlerin ise kullandığı bir
oyalama aracıdır...
Kuyu
her sözüm yalan
rüzgar,
her sözüm yalan
bu rüzgar yüzümü ısırıp geçti
ebeden çözülmüş bağları dizlerimin
kopmuş, berhava, avara
evet
böyle zamanlarım da oldu
böyle ağrılarım
boşluğa boca edilmiş çağrılarım
bir doktoru mesleğinden soğutan sanrılarım
onlar da oldu elbet
güldüğüm zamanlar
hem de
göbeğimin orta yerinden bedenime dağılan ağrılara sebep olan
sabrım da oldu kabına sığan sığmayan...
beklemelerim,
beklentilerim...
Cami Hırsızı ile İmam
efendim hattı zatında
ceviz çok faydalı bir yemiştir
ve bende çok severim kendisini
bir gün sokaktan geçerken
gözüm ilişti bir ağaca ve
dalındaki cevizlere
sonra da ağaçlar aramda duran duvara
sonra da o duvarın etrafını sardığı camiye
içimde karşı koyamadığım bir yeme isteği
sonra da birazını toplayıp eve götürme
peki kimden müsaade alacaktım almak için cevizleri
müezzin, imam yahut cemaat kimin malı burası?
aklıma geldi birden
derler ki tüm mabedler Tanrı'nın evidir
bütün dinlerce böyledir.
o zaman burasıda onun evidir
ve yine derler ki "O her şeyi görür, duyar işitir."
madem o görüyorsa bu benim için kafi dedim ve başladım toplamaya
birden bir ses duydum öteden
-bre kafir Tanrı'nın evinin bahçesinden ceviz çalmaya utanmıyor musun? Hırsız! dedi
hırsız ben miyim? diye iç sesim konuştu benimle dışarıya çaktırmadan.
-Tanrı'ya inanıyor musun? dedim.
-O ne demek, tabi ki? dedi.
-Peki O şu an görmüyor mu bunları aldığımı? diye sordum.
biraz durdu, düşündü ve ekledi
-O her şeyi görür, dedi.
-Madem burası O'nun ve O her şeyi görüyor bu durumda benim yaptığıma hırsızlık diyemezsin değil mi? Gizli bir şey yapmıyorum sonuçta, O'nun evinden O görürken alıyorum bu cevizleri. Rızası olmasaydı bir işaret çakardı herhalde. Hem sen kim oluyorsun mülk sahibi ses etmiyorsa sana ne olmuş, sen ne karışıyorsun.
dedim.
Stres
"...aklıma suyun intiharı geliyordu hep
şelale deyince..."
Birhan Keskin
...
bir suç ortağı bulunduğunda
hayvanlar dahil bütün canlılar
intihar edebilir
...
bir köpek yola atlayabilir bir araba gelince
oynar hayatının en büyük kumarını kendince
...
hayvanlar oynar mı kumar?
intiharı deneyen hayvanlar
kumar mı oynamaz!
...
TAKDİM
ben sıfırdan bire kadar
bir yolda 41 kere döndüm
dolaştım
...
gemiler demirli duracağına yansındı
geçmiş önüne set çekiyorsa yansındı
yol önünde kısalmıyorsa bitsindi
...
bütün bir rüzgarı önüme aldım
yüzüm rüzgara daldı/m
şimdi
...
bir bebek misali
sıfır her şey
sıfır...
nerden baktığın önemli
sıfırı tükettin
ve düştün...
bir bakış
sıfır daha başlamadın yola
buda bir bakış
...
şimdi
ben emeklerken yürüdüğümü zannedenler var
sonra
ben yürürken koştuğumu,
koşarken de uçtuğumu zannedecekler olacak
...
daha bir şey göstermedim
daha bir şey görmedin
ve görmediniz!
Yangınım
...
ülkemdeki
ormanlar gibiyim
yanacak bir şey/im
kalmadığında
sönebiliyorum
ancak
...
ne bir damla su
ne bir kürek
ne de bir tırmık
dokunuyor sineme
...
yanıyorum,
yanıyorum,
sönüyorum
...
#ocavık #hozat #tunceli #muğla #manavgat #dersim #bingöl #çewlik
Sondan Bir Önceki Tespit
belki de hiçbirimiz sandığımız kadar;
-iyi bir baba,
-iyi bir eş,
-iyi bir dost,
-iyi bir amir,
-iyi bir mamur,
-iyi bir insan,
-iyi bir...........
değilizdir...
Yarcan
bir kağıdın içinde sarılı geldim
büyüktü dağlar
bütün bütün üstüme çullanan
bense sırtımdı sanmıştım oysa
...
tüyü bitmiş bir kısrak
yolların en tenha kıyısında
yitirmiş benini
bulmuş beni
...
bendeki kimlik,
karnımda biriktirdiğim bir sevgi çöpünden ibaret
...
bir hotumun yarattığı toz bulutunun içindeki zerre
düşmüştüm senin içine bir kere
...
yurdum güneşin balçıkla sıvandığı bir cehennem
durduğum kapı senin vurduğun yere çıkıyordu
sen bir çölü ihya etme
bense bir inadı büyütme derdindeydim
sen kaybettin
...
Cennetinden vazgeçtiğim bir tanrı durmadan sınıyor beni
sayın tanrı/m
şayet tüm bu olanlar bir sınavsa
ben vazgeçtim cennetinden
bu cinnet yetti bana
sende anla artık bunu
beni daha fazla sınama...
İmar Planı
yeni imar planı;
evleri birbirlerine yakın
yapıp
insanları birbirlerinden uzak
tutuyorlar.
evler yakınlaştıkça
insanlar uzaklaşıyorlar birbirlerinden...
...
NİYE/T
bir yelden almış yüzünü
almış süpürmüş bağımı,
özümü...
güldü bir parça merhamet
yerine
sandım ki o da daldı ben gibi
derine
baktım ve
kuytudur dedim
ikimizin de dilinin üzerinde gezinen kelime
o/ysa tenha dedi ve sustu ikimizin yerine
niye dedim bunca mesafe, bunca kelime
o/ysa niyet dedi,
kuru ve boş bir yaprağı alıp tutuşturdu elime...
KABUS
her defasında başından başlayıp
aynı yerde bırakıp
aynı yerine bırakıyorum
masanın
bu kitap
belki bana göre değil
belki de ben ona göre bir okuyucu değilim
bir kısır döngü
hep başa saran
hep boşa yoran
...
sabrım mı kalmış sanki
taşmış içimden
şuncacık kalmışsa
kalmışsa şuncacık içimde sabır
o da burada taştı
tükettim onu
sanırım
...
döngü kısır
insanlar kısır
ve ağır kusurlu
sokaklar çer çöp dolu
hava tozlu
toprak yağıyor taaaa Afrikalardan buraya
iklim kendini bozmuş
zaman kayık
mevsimler kayık
kış kışlığını yapmıyor
ama
puşt her zaman ki gibi puştluğundan esirgemiyor bizleri
bir kıyamet sanki
bir doğum sancısı
bir boğum olup boğazımın yollarına barikat kurmuş
terliyorum
sanki ömrüm bütün terini bugüne saklamış
sırıl sıklam
ağzım, burnum,
yüzüm, dizim...
...
uyanmadım!
KUYU
kuyuya düşmüş taş gibiydi adam
kuyu gerçek ama taş olan adamın bedeniydi
dibindeydi
cehennem gibi...
toplanmışlar
eş, dost, akraba
nasıl düştüğü üzre ahkam kesip çay ediyorlar muhabbete
gelmiyor kimsenin
aklına
bir el
yahut bir merdiven
o da olmadı bir ip
uzatmak...
çıkarmak kuyunun dibinden
düşmüş
adamı...
adam sevindi önce
bu kadar dost, eş, akraba
toplanmış
bulurlar bir yol elbet
elbette çıkarırlar onu oradan
boşuna toplanmış değiller ya!
yukarıda dönen muhabbetten
bi'haber...
oysa
birbirine karışan
ve birbiriyle yarışan
seslerden
bu umudu besleyecek
bir selam
yahut
derman niyetine bir kelam duyulmuyordu...
sonra kimisi koca kuyuyu görmedin mi de düştün oraya diye suçlar bir vaziyette, hesap sordular.
kimisi hadi bakalım çek cezanı baksaydın ya önüne...
kimisi...
sonra bir başka kimisi....
...
...
seslendi adam
dost sandıklarına
bir ip yahut merdiven yok mu?
çoğu olmadı oralı
oralı olanlardan bazısı
bizde merdiven var ama şimdi kim getirecek
zor gibi ama
sen kendin çıkmayı dene
belki çıkarsın.
bazısı ip var bizde ama kısa
gelir dedi.
kimisi de ip bu bize de lazım olabilir
deyip yanaşmadılar
onu oradan çıkarmaya...
oturup vicdanlarının üstüne
...
Ayrılık İşvesi
…
bir tahterevallinin iki ucu gibiyiz
ayrıyken bir anlam buluyor varlığımız
bir yerde buluşunca kaybolup
bozuluyor ayarımız
...
Kırmızı Çizgi
yolundan şüphe duyanlar
yani
kendileriyle değil de
bir şeylerle yahut başkalarıyla var olanlar
çizgi sahibi olurlar
önlerine, arkalarına, sağ ve sol yanlarına
hatta
kafalarının üstüne
çizgi çekerler...
ahhhhh onlar ki
ne kadar da çaresiz,
ne kadar da ilgiye aç
dokunmaya muhtaç...
bakmayın öyle külhanbeyi narası perdesinden fırlayan kırmızı çizgilerine
rengin bir ehemmiyeti yok
çizgi çizgidir...
bir korkunun göstergesi,
bir konağın yıkılma tehlikesi
ya bildiklerim, inandıklarım yanlışsa kaygısı
heyhat!
halbu ki şüphedir
bizi bugüne getiren
bildiğimizden şüphe duymalıyız
düşüncelerimizden de
bilmediğimiz gizli dehlizlerinin olabilme ihtimali
içimizi yiyip bitirmese de bizi diri tutmalı
kibrimizi insan kılmalı
...
oysa sen
"küçük insan"
yolunu kaybetme kaygısı,
geldiğin yere dönmeme korkusuyla
çizdiğin çizgiler
işte onlar
bütün bu rezilliğimizin
müsebibi
sense taaa
Habil'den beri iflah olmayacak
yarasısın bu evrenin...
Asghar İmani-LEYLA
Derdin öyle derinki leyla, hepsi yükümdür
Sensiz bir yaşam leyla, hapis yurdumdur ----(zindan-yaşama vurmak) kürtçedir
Zülüf gölgesi nerde leyla, ölürüm inlerim
küsmek taksir leyli leyla, efkarıma bir çare, feryadım----(taksir-aykırı davranmak)
Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir ----- (duam demiyor, ciwane diyor- gençtir demek)
Leyla iki cilveli gülüşün, öyle kendinde kalmışlar
Sarı renk hazan leyla, hatta sonbahardır
Sarı rengim nerde leyla, uzaksın azizem, feryadım
Zülüf gölgesi nerde leyla, acı acı çekeyim
Bu yıkık sokaklarda leyla, öylece bırakıldım
Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir
Leyla iki cilveli gülüşün, öyle kendinde kalmışlar
Her yüz kalın, her ses kardeş olsun
Feleğin işi leyla, sen tek bambaşka ol, feryadım
Benim ve senin onurun oldu, benim yeni gölgem--(kerim onur)
Sen ağaçsın zarifsin leyla, benim yeni ağacım
Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir
Leyla iki cilveli gülüşün, öyle kendinde kalmışlar
Leyli leyli Leyli yaşam Leylam Gençtir
çeviri kaynak: THE YNC
İnci
bekledim
bir dağın sabrıyla,
bir dalın acısıyla
üzerime sinmiş insan tozunun
genzimde bıraktığı sisli koku ile
bekledim...
denizin boyum kadar altında
içimde kocaman bir taş ile.
belki dedim,
belki bu beklemek
bu ruhu terbiye eden temrin
bu dudaklarına hapsolmuş emrin
bir inciye dönüşür
içimdeki taş
altın kadar değerli
...
olmuyor
kurduğumuz uzun cümleler,
gerdana hapsolmuş acemi öpüşler
ve bir düğmeyi çözmeye mahcup
dudaklar dolusu mazi
çok sonra anladım
çok sonra
insan bedeninin fazlalıkları,
girintileri ve çıkıntılarıyla
öğrendikleri kadarmış.
gecikmiş,
geç kalmış bir idrak
ben bir istirdyeyim
Cibran'ın soru sorduğu
sen ise içimde rengi altına çalan ve bir türlü
demlenmek bilmeyen
inci
...
artık
bir
düşe hapsolmuş
açık kalmış
ve kapanmamış bir yevmiye defteri
aramızda
ki
hiç
kapanmayacak
bu
mesafe
...
ah izmir
izmir olalı böyle bir tıkanma
görmedi, görmeyecek...
İ.D.
Özlem
bütün ilimlerin ve cümle maddenin
ruhuna işlemiş
kimya
insanın kah burnuna
kah gözlerine sürtünen
yokluğun deryası
özlem
...
cabut bağladım
duraklara
bilmediğim bir iklimdi
ben yolunu bulmaya teşne bir naylon parçası
rüzgarına kapılmış
ordan oraya
Bayraklı nere Buca nere
ve
neresi Özkanlar...
belki en uzun yolum değildi bu güzergah
ama
uzatmalıydı her haliyle
Platon kolumun altındaki kitabın yazarı
ben ise
ona kafayı takmış bir Platonik
...
nasıl olmalı bu "devlet"
özlemini çekiyoruz
nihayetinde
...
çok çok
eziyet gördü bu sine
çok yandı yanıldı
bu uğurda
...
özlem,
bir element olmalı
periyodik tabloda
...
Bekleme Duvarı
bir aydan fazladır
1 lira
ne alsam bununla
düşünüyorum
bahtımı yara yara
çok değil
sabrım
sineme taştı
bir oyuk
gönlümün içinde
çatlayan şişe
ar damarım nerede bilmiyorum
unuttum
kimden sonra benden alındığını
...
her şey bu
1 lira
yüzünden!
cebim bu kadar küçük olmasa
bu kadar yer kaplamazdı
belki...
belki de
benim uydurmalarım üzredir
kafamın içindeki bu hengame
bir rüya,
bir fantezi alemindeyim
önüm arkam
sır
ve
zır bir deliye mahkum olmuşuz
cümle alem
eli durmadan cebimize uzanıyor
cebimiz ise meteliğe
makara sarıyor aklınca
aklınca diyorum
çünkü zan
ve dahi bu zaman
onun üzredir.
...
hatırlarım da bir zaman
çok şey alınacak
bu 1 lira ile diye
mezat açmış
bir meczup
vardı
(ülkenin ufkunu bahtına bağlayıp çemkirdikçe çemkiren)
"ne alırsan
ne istersen
1 lira"
oysa tezgah/ı boştu
ve
adamın ağzına bakmaktan
tezgaha bakmayı düşünemiyordu
hiç
kimse
...
şimdi
bir aydır ellerim cebimde
bu duvar dibinde
daha öncede kaldığım,
beklediğim bu duvar dibinde cebimdeki o son bir lira ile
bir meşk yaşıyorum
sıra bana gelene kadar
...
kimseyi çağırmadılar oysa
bugün
iş yok
iş yok
iş yok
...
ne kağıt bıraktılar toplayacak
ne de sokak kaldı dolanacak
artık çöplerini de satıyorlar insanların
çöplerini de
iyimser bir his bırakıp üç kutunun içinde
üç kutu yan yana
cam, kağıt ve evsel atık...
kendileri sabahtan akşama kadar
doğaananın ırzına geçerken
namus bekçiliğini sana yaptırıyorlar
sana
çöp bile bırakmıyorlar
sana,
bana,
bize...
İ.D.
KUŞAĞIM
kıştan oyma bir mevsim
kıştan yapma bir resim
bir kuşun oyma nakışlı kanatlarına aldandı
gözüm
kederin bütün köprülerinde estim,
kısık bir sesle gürledim de
kıştı mevsim
beyaza boyanmıştı resmim
çuvalladı kaldı
ulu orta bu cenderede neslim
sıçtık!
…
yürek zalimin hakkı
kürek yetimin/mazlumun hakkı
bunu geç öğrendim
bu yüzden zalim olduğum zamanlarda
yürekli saydım kendimi
ahhh talihim ne büyük yanılgı içindeymişim…
şimdi
bir mazlumun efkarını taşıyorum sinemde
bir çuval gibi
aynen
…
yeterince
dağıldık
şimdi
içtima
vakti
...
ÇUVAL TEŞBİHİ
bir çuval
dolduğu yerde kalmış
olduğu gibi
öylece
bin yılmış sanki
orada…
bir çuval
yaslamış sırtını duvarın dibine
birazda toplanmış göbekten aşağıya
…
tembel bir çuval
hımbıl
bir yorgunluğu taşıyor içinde
yaşıyor an ben an soluksuz
yorgunluğunu
koyu bir rüzgar,
bölüyor uykusunu yarılıyor
ortasından iki dilime
düşüyor, dağılıyor halıya kilime…
ölmek için bütün bahanelerini dizginleyen ben
bugün onları tutmama,
bir cemiyete boca etme derdindeyim
ahvalim
çuvalla atışma da
ruhum bedenimde çatışma da
…
tutmuşum,
tutuşmuşum
kimin saçlarına değiyor ki?
kimin ellerine,
kimin kemiksiz diline
bir çuval gibi
haydi git işine…
avucum ellerimin içinde
nasırlar doluşmuş her bir çizgisine
gölgesinde bile konaklayamayacağım bir kasrın inşasından
dudağımda ıslık gibi salyalarca damıttığım ezgisine
kim inanırsa
kem inanır
kim görürse
kem görür
bir çuval
bir duvar
bir de beni….
…
duvar aynı duvar da ben çuvalım
sanki
büklüm büklüm
bükülen iki parçaya
….
Tutsak Komedyen
....
hayatı boyunca aynı
espriye tutsak bir komedyen
kendisi dışında herkesi güldürebilir
ilk defa
ama hiç kimse aynı
espriye gülmez
aynı perdeden
ikinci defa
...
Nicedir
nicedir
inatla aynı yere damlıyor su
hoyrat ve bilmediğim bir dilde ısrar ediyor
bense deli bir inat taşıyorum alnımda
ölsem,
kalsam
kimse bilmeyecek
nedenini...
haznem tütsü diyarı
envai çeşit yara taşıyorum
kokmasın mı?
nicedir,
boynumda bir nasır
kimin günahını taşıdıysam
artık
bilmiyorum
...
nicedir
hırlayan bir köpek
ötemde berimde dolanıyor
insani seslerle hırlıyor
boğazından anladığım dilden tükürükler saçıyor hüznüme
genzinin bir yangına mahal olduğunu biliyorum
ne susuyor,
ne gidiyor,
ne de ısırıyor...
nicedir...
kimse bilmiyor
içime musallat olan "ince"liği
bedenimde iki kafes biri yan yatmada
kaytarmada diğeri
ama
kimse
o
bilmiyor...
SU YOK
su akar yatağını bulur...
su dediğin neydi ki
ne oldu şimdi?
o yatak dediğin sırtı yumuşak toprak
şimdi nerede
hangi dere kaldı suyu muhafaza eden
hangi çay,
hangi göl,
balıkların yurdu hangi su
toprak mı kaldı binalardan
yatak olsundu?
su akar
yatak yalan
binalar çirkin
ve
modern zaman dediğin
küçük insanın
uzun suluklu bir aynada silüetine
bakarak
gün be gün ölmesidir.
haaaa atalar iyi niyetliymiş
de
bu sözün başka bir gideri yok
midemiz geniş değil
o kadar açlıktan sonra
...
DOST MECAZI
insan bir kadife taşır sinesinde
rüzgara hisli...
bir manzaraya bakar gibi,
bir denize akar gibi
yaptığınız zamanlarınızda
sükuneti bir gölge gibi başınızda tutan...
bazen hiç bir su serinletmez
bağrınızı
hiç bir yel,
hiç bir el
değemez saçlarınıza
hiç bir ilaç dokunmaz
yaranıza
bütün ilaçlar tuz,
bütün tatlar acı
ve bütün insanlar yabancı.
merhem kimsede değil
sizdedir
ama siz
susmak istediğiniz
bir makam,
bir dağ ararsınız
üstelik herkese ve her şeye bu kadar adil bir mesafe koyarken...
konuşmanın yetmediği dostlarımız,
konuştuğumuzda dinleyen,
sustuğumuzda susan dostlarımız,
bize anlatmak istediklerinden ziyade
dinlemek isteyenlerimiz.
herkesin
hunharca kendini anlatma aşkına kapıldığı bir çağ bu
dinlemek çok kıymetli anlatmaktan
hem de öyle sadece sesinizi değil sessizliğinizi de...
misal ben kendime susuyorum
kendime...
kusmak istediğim zaman bir lavabo gibi
olur içim
insan bazen içine kusar
çünkü dışındaki hiçbir şey kabul edecek gibi değil içindekini
işte
böyle zamanlarda kimse anlamaz sizin bir mide sorununuzun
beslenme borusu ile çözülemeyeceğini
kimse anlamaz.
dost olan bilir aslında susmanın içeriye kusmak olduğunu
susar saygısından sessizliğinizi dinler
dost olmayanı da demeye hacet yok onlar biliyorlar zaten
nerde susmamaları ve nerde konuşmamaları gerektiğini...
Saygı
bir insanı sevme ya da sevmeme keyfiyetimiz olmalı
elimizde kalan son mevzi bu nasılsa
ama bu keyfiyet
ona ve onun doğrularına saygı göstermemiz gerektiği gerçeğini değiştirmiyor.
mesela
sen büyük olguların ve fikirlerin insanı olabilirsin
bense sabahları güneşin doğuşunu izlemek dışında bir tasaya yer vermeyebilirim dünyamda
ya da senin "bir yere gelmekten" anladığın şey
benim yer diye bildiğim bir yer olmayabilir.
mesela
sen 8/5 çalışmayı basit görebilirsin
ama ben
hayatımı onun geleceği günü beklemekle geçirebilirim.
*
demem o ki
hayaller güçlüdür
ne barındırdığı ile ilgili değil bu
güç
bu güç
sende, bende, onda ve diğerlerimizde ne kadar yer kaplıyorsa
o hayaller
o kadardır güçleri
ve
sinelerimizin genişliği bir değil
coğrafyalarımız, dağlarımız ve nitekim ovalarımız farklıdır.
her iklim bulunduğu yere göre güneş alır ve onunla yetinir.
acı, acıdır
ama her bedence bıraktığı sancı farklıdır
eşikler farklı kapısına göre yapısına göre
türlü türlüdür.vesselam..
*
evet kimseyi sevmek zorunda değiliz
ama saygıyı
her canlı hak ediyor
...
bir insan bile
karıncaları
demiyorum bile...
KÖK
köktüm
ağacımın gölgesinin altındaki toprağa saklanmış
ben mi ağaca muhtaçtım
ağaç mı bana
hiç bilemedim
insanların seslerini duydukça.
uzadıkça uzadı dalları ağacımın bilmediğim görmediğim yerlere
bende yerin altında hissettiğim kadarıyla izliyordum
görmeden hissederek
...
köktüm
taşıdım bütün gövdesini ağacımın
dallarıyla beraber
kimse görmedi, bilmedi beni
varsa yoksa gövde
varsa yoksa dallar
şiirler yazıldı her ikisine de
oysa bendim
gövdeye can dallara suyu taşıyan
kimseye görünmeden
olanca mütevaziliği ile
gösteriş yapmadan
...
kendi şiirine mahcup şair
-sana diktiğim elbise olmamış.
dedi terzi.
kadın ise
-yooo gayet de beğendim tam bana göre dikmişsin.
dedi.
terzi
-öyle diyorsun da ben beğenmedim sendeki duruşunu ya da fazla gelmiş sana.
-nasıl yani? diye sordu kadın
terzi tekrar söze girdi,
-sanki sen değil de elbise giymiş seni.
dedi.
kadın afalladı, anlamadı terzinin ne demek istediğini.
-ne demek istiyorsunuz anlamadım?
dedi.
terzi,
-zaten anlasaydın ben bu cümleleri kurmuş olmazdım.
dedi ve ekledi,
-lütfen çıkarır mısınız? dedi.
kadın durumu anlamamış olmakla beraber çıkarıp elbiseyi bıraktı tezgahın üstüne, şaşırmış ve biraz da kızgın bir şekilde
-iyi günler size o zaman! deyip çekti gitti.
bense bir hafta önce verdiğim paltomu almak için sıramı bekliyordum bunlara şahit olurken.
kadın gitti gitmesine de mekanda bir anlamsızlık duygusu bıraktı çırağın göz bebeklerinde, o da anlamamıştı ustasının neden böyle davrandığını.
durgun bir göleti andıran bakışlarım biranda azgın bir nehre dönüştü ve kıskandım terziyi, keşke benim de böyle bir imkanım olsa da, yazdıklarımı geri alabilsem.
sözlerimi, şiirlerimi, mesajlarımı ve söylediğim şarkıları. anladım çoook ölçüsüz yazmışım bütün şiirlerimi, hepsi de serbest nazım.
ÇİLEMİZ
"insan,
hiç tanımadığı, hiç bilmediği
birinden
yahut bir şeyden
neden nefret eder ki"
hep aynı nakarat
bol acı
bol baharat
...
iklim bir ikilem bağışlıyor boylu boyunca
ya çık,
sokağa taş/la
ya da kal içerde
bağrında kocaman bir taş/la
...
ayna,
sakallarım sineme erişmiyor bir türlü
uza uza nereye kadar
yüzüm bir vadinin hatlarına
utanıyor
göz çukurularım annemin yadigarı
hüznüm babadan
...
kaçıncısı bu sayamadım
gayrı resmi bir dilde acı çekiyor
ve mütemadiyen
bol acı
bol baharat
...
iklim bir ikilem bağışlıyor boylu boyunca
ya çık,
sokağa taş/la
ya da kal içerde
bağrında kocaman bir taş/la
...
ayna,
sakallarım sineme erişmiyor bir türlü
uza uza nereye kadar
yüzüm bir vadinin hatlarına
utanıyor
göz çukurularım annemin yadigarı
hüznüm babadan
...
kaçıncısı bu sayamadım
gayrı resmi bir dilde acı çekiyor
ve mütemadiyen
tanımadığımız insanların nefretine mazhar oluyor terimiz, tenimiz.
bu bir
siyasi münazara değil
ruhum sendeki manzara
bu
...
hep aynı şarkı
aynı nakarat
aynı yemek
ve bol baharat...
ruhum sendeki manzara
bu
...
hep aynı şarkı
aynı nakarat
aynı yemek
ve bol baharat...
Gülümse
papatyalar
çiçekler dolaniyor saçlarında bir kadının
rüzgar kendine çekiyor
tutup saçlarından
yüzünde kuşlar cilveleşiyor
kaşın, gözün o biçim
haberi yok içinin
ben söyle(r)miyim
bilmem...
içinde izmir geçen ne çok
cümle var
diline
yanaşan
yakışan
...
sen sana yakışanı
yap
gülümse
...
Empati
adamın iki bacağı yok koltuk değnekleri ile durdu yanımızda
-sigara var mı? diye sordu.
sanki yıllardır tanışıyormuşuz edasıyla yaptı bunu, halimizi sorar gibi.
-yok kardeşim maalesef, kullanmıyorum dedim.
-eyvallah.
deyip yoluna devam etti.
koltuk değneklerinden güç alarak yokuş yukarı tırmanmaya başladı.
yanımda duran arkadaşım,
-adama bak iki bacağı yok, buna rağmen hala sigara içiyor! dedi.
-belki de bacakları olmadığı için içiyordur.
dedim.
Bizim temel sorunumuz kendi değer yargılarımız ve kendi tecrübelerimiz üzerinden başka hayatları yargılıyoruz. hemde bunu yaparken o başkalarının ne yaşayıp ne yaşamadıklarını gözardı ediyoruz.
Biraz empati çok şeyi değiştirecek, hemde çok şeyi.
Hafıza
adımın okunuşu ile yazılışının farkını
gri binalara girdiğimde
öğrendim,
resmiyet bizim cemiyet hayatımıza
ilkin adımızı hizaya koyarak giriyordu
sonrasında ise malum andımız...
***hafızam yetmiyor hatıramın yüküne...
çok şey hatırlıyorum yerli yersiz
ismini bilmediğim yüzleri mesela
beni unutan, beni tanımayan yüzleri
bir durak ahbaplığından, bir yağmur kaçaklığından,
bir ekmek kuyruğu ya da market sırasından
hatırladıklarım var...
parkta oturanlardan, üstüme vazife olmayan olaylardan
ve
sahibinin dahi unuttuğu anılardan
çokça şey duruyor hafızamda...
Mizanpaj
sanırım taştım
sığacak bir kabım
katlanacak bir dolabım yok
dökülmüş ötem berim
derim
toplayacak kimse yok
...
hangi cehennem alacak ruhumu
hangi yangın o köze dokunmaya cüret edecek?
kendimi imla kılavuzundaki bir imla hatası saydım
ötesi yok
avunduğum hiçbir duvar
teselli etmiyor
hiç bir duvar
teselli bir uzak ihtimal şimdi
olancasıyla ihtimam gösterdiğim
...
su istedim
bir çeşmenin önündeyim
ellerim buz
ayaklarım su
ağzım tuz içinde
damağım bir meşke dalmış dilimin ucu ile
dilim kemiksiz
kuru kupkuru şimdi
aççokaçşimdi
...
bu bendeki efkar
bu bendeki efkar
bu bende efkar
başka surette sırıtmıyor böyle
sorsan hüznün darağacı bir ruh hali içinde resmim
kulaklarım, ağzımın sınırlarından usanmış
tel tel dökülüyor çizgiler suretimden
...
ilk hangi iklim ters yaptı,
hangi kapı kapandı,
hangi tel koptu
ve ahenk hangi bakışta kaptırdı kendini o çıkmaz yokuşa
...
artık
taştım
katı
Afili Çukurlara Düşen Kelimeler
sen büyümüşsün
ama
aramızdaki mesafe kısalmamış
...
sevgili/m
ama
aramızdaki mesafe kısalmamış
...
sevgili/m
yaralarım
ben yaptım elimden geleni senin iyileşmeye niyetin yok
...
ben yaptım elimden geleni senin iyileşmeye niyetin yok
...
ben yalnızdım
ufkum sende belirdiğinde
çoğunluk fikri hoş bir esintiydi o anda
oysa bir fikre ne kadar abanırsak abanalım
dibinde temel yoksa
çöküp gider en sonunda..
...
sen büyümüşsün ama aramızdaki
mesafe kibrinden taviz vermemiş
...
belki benim bir yerde durup beklemem
yahut bu hayat meselinde oturup teklemem
lazımdı.
belki
o zaman bir şeye benzer
ve bir şeye değerdi sende ki büyüklük
oysa şimdi sende zuhur eden "büyüklük"
benim içimde oturan kocaman bi'yüklük
...
Salon Takımı
sokaklar dururken
salonlarda koşanlar
bu hayatı sizi asla
affetmeyecektir.
#salontakımı #corona #spor
Dev Aynası
adımın okunuşu ile yazılışının farkını
gri binalara girdiğimde
öğrendim,
resmiyet bizim cemiyet hayatımıza
ilkin adımızı hizaya koyarak giriyordu
sonrasında
ise
malum andımız...
Gül Meseli
dal boyu ömrüm
bu kıvam, bu kıvrım niyetim değildi.
düşmüştüm seyrine bir gülün
bu toz, bu diken umrum değildi…
gül,
kendinden geçti
dal onun, gövde onun ama suç benim değildi…
kırdı belinden bir çiçekçi
gülü dalından
el onun, makas onun ama gül bende değildi…
baktım saksının çemberine
gül k/oymuşlar içine
masa benim, toprak benim ama saksı benim değildi…
dal boyu ömrüm
döndüm,
dolaştım,
gönül benim, beden benim ama ruh benim değildi…
İ.D.
Dünyanın Sonu
Zamanın Nefesi
dışımı kavuran ateş
içimi ısıtmıyor heyhat
anladım,
bedenim kiralık verilmiş ruhuma
sanki
bu seyirlik keşmekeş burada geçecek
biliyorum...
sonra
bir haber düşüyor önüme
haylidir memleket öyle
hiçbir şey verilmiyor,
alınmıyor
yahut atılmıyor...
düşüyor ne varsa,
düşüyor bir haber önüme
idlib, aşağısı sanırım dünyanın
put in ingilizce mi bir isim mi ne?
sunucunun ağzında gevelediği
"başımız sağolsun......"
tacımız sağolsun...
diye çalınıyor kulağıma ya daya da öyle duyuyor içimdeki
pısırık
kısık bir sesle olancasıyla
"başımız değil gençlerimiz sağolsun..."
diyorum
benden başka duyan olmuyor...
...
tepit
modern insan
yoksunluklarının esiridir
bir hamaset
bir kibir
sanırsın her şey ondan geridir
o her şeyden beri.
işte bu noktada
çok şeye tahammül edebilirim kendi adıma
okumuş cahiller hariç
hariçten gazel okuyanlar da hariç...
kendime dönüyorum
sonra "ruh hangi bedeni gezdireceğini bilir."
diyorum
kendime
oysa aynada pek bi şekilsiz duruyor üzerimde bu beden
ve
"bazen
beden güzel olur
bazen de neden" diyorum kendime
nedensiz
...
bir cumadır
almış başını gidiyor bütün haftalar da
oysa bütün günlere eşit
bütün ibadetlere de reşit
bir mesafedeyim
rolüm aynı bu oyunda
alkışlamıyorum kimseyi...
bir trene tesadüf ediyorum sonra
zamanı solunum yoluna asmış bir hayalet
zaman asılmış belki de
ciğerlerine
anlamadım
sormak geçti aklımdan ama kıyamadım...
kim böyle bir soruya cevap vermek ister ki?
sen mi zamanı besliyorsun
yoksa zaman mı seni!
...
burası pakistan, karaçi
anladım
binalar, betondan duvarlar,
makinalar ve dahi silahlar,
uzaya fırlatılan uydular
hiçbiri
bir türbedeki medeniyetin çizgisine varamıyor.
medeniyet
yok!
medeniyet
yok!
hiç bir yerinde dünyanın...
bunu amerikanın keşfi ile bitirdi
insanlık
sonrası ise
yaşlı bilgenin
sözü doğrular buna yıllar yıllar sonra
"dağların anahtarını kaybettim..."
sihrini yitirmiş bir dünya göğsü kaosa açılmış,
zaman nefessiz,
insan zamansız
ve ruh bedensiz kalmış...
.
içimdeki ateş
idlibe sıçramış
yaptığım hamaset
ruhumu,
ruhum da bedenimi kirletmiş,
bütün cumalar kanlı ve kara
türbeler bombalanıyor çünkü
en çok o günlerde...
"mi kilîte koû kerd vind..."
İ.D.
ÇUKUR
herkesin bir kör kuyusu var
dibinde sıyırdığı
bir de eksik bir duy(g)usu var
ezildikçe kayırdığı
herkesin ağız boşluğunda biriken bir çığlığı
birde coğrafyasından miras aldığı bir sığlığı
var
kimselere diyemediği
herkesin bir çıkmaz sokağı var
dibinde sıkıştığı
bir de silah dayadığı bir şakağı var
namluda merminin sıkıştığı
herkesin bedeni ile içine gömüldüğü bir kafesi
bir de ciğerlerine bol gelen kafesine mahkum bir nefesi
var
veremediği
...
herkes
biraz gerçek
çokça kurgu,
biraz pezevenk,
biraz oruspu.
herkes biraz veli
ve biraz da meczup.
biraz asker kaçığı,
biraz asker kaçağı herkes.
biraz aşık,
biraz maşuk herkes.
biraz kaçkın,
biraz hırçın,
biraz yobaz,
biraz haylaz herkes.
biraz av,
biraz avcı herkes.
biraz kendine yerli
biraz da yabancı
herkes herkese...
herkes,
kör bir kuyu
eksik bir duy(g)u
ve
herkeste var bir çığlık, bir sığlık
sonra çıkmaz bir sokak
şırıl şırıl terlerin yağdığı yorgun bir şakak herkes...
dibinde sıyırdığı
bir de eksik bir duy(g)usu var
ezildikçe kayırdığı
herkesin ağız boşluğunda biriken bir çığlığı
birde coğrafyasından miras aldığı bir sığlığı
var
kimselere diyemediği
herkesin bir çıkmaz sokağı var
dibinde sıkıştığı
bir de silah dayadığı bir şakağı var
namluda merminin sıkıştığı
herkesin bedeni ile içine gömüldüğü bir kafesi
bir de ciğerlerine bol gelen kafesine mahkum bir nefesi
var
veremediği
...
herkes
biraz gerçek
çokça kurgu,
biraz pezevenk,
biraz oruspu.
herkes biraz veli
ve biraz da meczup.
biraz asker kaçığı,
biraz asker kaçağı herkes.
biraz aşık,
biraz maşuk herkes.
biraz kaçkın,
biraz hırçın,
biraz yobaz,
biraz haylaz herkes.
biraz av,
biraz avcı herkes.
biraz kendine yerli
biraz da yabancı
herkes herkese...
herkes,
kör bir kuyu
eksik bir duy(g)u
ve
herkeste var bir çığlık, bir sığlık
sonra çıkmaz bir sokak
şırıl şırıl terlerin yağdığı yorgun bir şakak herkes...
İ.D.
Fizik
sana asılsam
ikimizde düşeriz
bu,
basit bir fizik kuralı
...
oysa
ne sen
ulaşırsın bana
ne de ben
taşırım seni
çünkü
kimyamız...
o, buna mani
...
ikimizde düşeriz
bu,
basit bir fizik kuralı
...
oysa
ne sen
ulaşırsın bana
ne de ben
taşırım seni
çünkü
kimyamız...
o, buna mani
...
İ.D.
RÜSVA
-ne aranıyor, neye bakınıyorsun?
dedi
biri
-gözün görebileceği şeyler değildir aradıklarım.
dedi
diğeri
rüsva oldu biri
yoluna koyuldu diğeri
...
İ.D.
tenha
kimse kalmamış gibi
gitmişler arkalarında konuşan bir ıssızlık bırakmışlar
duruyor her şey
ama
bu sokak
bu şehir ve kalıntıları...
cümlelerim böyle değildi
böyle boynu bükük
bahtı yaralı...
ben böyle değildim
böyle dağınık
böyle bulutlu...
sen böyle değildin
böyle sancılı
iki kelime
ilki "sen" diye soluk alıyordu tenimde
gerisi
bir kumar
aramızda zaman ve daha adını bilmediğim birden çok paralel evren
duruyordu
dilim uzasın uzadığı kadar ikinciye değmiyordu
şimdi bu şehir böyle tenha
ve bir elif gibi duruyor bedenin boylu boyunca
hem hiçbir yerdesin hem de her yerimde..
dilim uzadıkça uzuyordu saçların önüme düşünce
en az saçların kadar...
İ.D.
gitmişler arkalarında konuşan bir ıssızlık bırakmışlar
duruyor her şey
ama
bu sokak
bu şehir ve kalıntıları...
cümlelerim böyle değildi
böyle boynu bükük
bahtı yaralı...
ben böyle değildim
böyle dağınık
böyle bulutlu...
sen böyle değildin
böyle sancılı
iki kelime
ilki "sen" diye soluk alıyordu tenimde
gerisi
bir kumar
aramızda zaman ve daha adını bilmediğim birden çok paralel evren
duruyordu
dilim uzasın uzadığı kadar ikinciye değmiyordu
şimdi bu şehir böyle tenha
ve bir elif gibi duruyor bedenin boylu boyunca
hem hiçbir yerdesin hem de her yerimde..
dilim uzadıkça uzuyordu saçların önüme düşünce
en az saçların kadar...
İ.D.
TALTİF
herkes sızısını geldiği yere geri
koysun
acısını da
...
özlem, bir dağdı vaktiyle
uzaktı
bakınca o ufuktan
ama
vuslat en kibirli heyecanı bile dize getirir
öldürür
yıkar o dağları
düze getirir
...
hem öyle zannedildiği gibi değil
değil yani
biri gelip vursun diye açılmış değildir
sinemiz,
başını koyup uyusun diyedir
özlemi dağlarca olanın
...
herkes alsın
alsın ne olur
sızısını
nerden türemiş ve tünemişse o ruha
oraya geri koysun
...
İ.D.
Cinnet Atlası
kendi isimlerine
gülüyordu kadınlar çeşme başında
taştan oyulmuş bir kurna
paçaları çamura doymuş şalvarları ile
kezban, kezban bütün sular.
.
düşün
sivas bir yangın yeriydi vaktiyle
bu çeşmede sular ağladı
koyu gözlerinden göğe
içimizi burkan bir çığlık aktı
kimse duymadı
...
nesimi söylesin canım efendim
bu kadınlar çeşme başında
yazmalarını bir buluta say
şalvarları dağ gelinciklerinden,
küçük minnacık
kışa inat
gülüyorlardı
...
düşün
o vakitler
çorum bir höyükten soluyor bütün varlığını
bir nefretten fazlası var duvarlar etten
komşular düşman
bakışlar en tesirlisi silahların
sonra da ahbaplık
-Ali abi, dışarı gelsene.
sesinde bir bukalemunun ayak lekeleri geziniyor
nefesi lağımdan hallice
-Ali abi...
...
say
desem
hiçbirini bilmez bu kadınlar
çünkü kasnak güllere yazgılıydı
sadece gül işler köyde kadınlar
onun dışında ki her şey pus
ve
bazı şeyler sustu, öyleydi
...
gülüyordu kadınlar çeşme başında
taştan oyulmuş bir kurna
paçaları çamura doymuş şalvarları ile
kezban, kezban bütün sular.
.
düşün
sivas bir yangın yeriydi vaktiyle
bu çeşmede sular ağladı
koyu gözlerinden göğe
içimizi burkan bir çığlık aktı
kimse duymadı
...
nesimi söylesin canım efendim
bu kadınlar çeşme başında
yazmalarını bir buluta say
şalvarları dağ gelinciklerinden,
küçük minnacık
kışa inat
gülüyorlardı
...
düşün
o vakitler
çorum bir höyükten soluyor bütün varlığını
bir nefretten fazlası var duvarlar etten
komşular düşman
bakışlar en tesirlisi silahların
sonra da ahbaplık
-Ali abi, dışarı gelsene.
sesinde bir bukalemunun ayak lekeleri geziniyor
nefesi lağımdan hallice
-Ali abi...
...
say
desem
hiçbirini bilmez bu kadınlar
çünkü kasnak güllere yazgılıydı
sadece gül işler köyde kadınlar
onun dışında ki her şey pus
ve
bazı şeyler sustu, öyleydi
...
YOKUŞ
aynadaki yüzüne yabancı
biriyim
biriyim
tenim ezberimde kayboluyor
doğduğumda soluduğum
her şey bir rahatsızlık sebebi
bende
bende
çok yürümedim biliyorum
bu yolu
bu yolu
ama çok zaman geçmiş
çok eskimiş gibi geliyor
bana
yüreğim.
bana
yüreğim.
Muhabbet Yalanı
...
herkesin dili var
anlatmaya,
ama
kimsenin
kulağı yok
dinlemeye,
gönlü yok
anlamaya
...
yazdığını zanneden çok
o yazılanı okuyan neredeyse
hiç
yok
...
biri konuşurken susanlar çoğu kez karşısındakinin ne dediğiyle ilgilenmiyorlar
tenefüsü nereden yakalarım da derse başlarım derdinde
kendi anlam deryasında ve gevezeliğinde
...
Hayat Kadını I
ruhunu bir elbise gibi üzerine geçirip dışarı çıktı
kadın
bir buluta öykünen kırlangıç sürüsü tam da sokağının üzerinden eserken
dilini bir türkü ısırdı
kulaklarını bir ses.
kime gideceğini bilememek değildi bu
bir çaresizlikten çok bir dahil olma çabasıydı ondaki...
saçlarını rüzgara teslim edeli bir hayli yıl olmuştu
artık nereye dönse bütün erkekler çukur
bütün çukurlar bir mezbaha ve sadece kadınları öğüt(l)üyorlar orada.
kendisine iki boy küçük bir giyit gibiydi bedenine sardığı
oysa ruhu bir bozkırın ferahlığına akıyordu mütemadiyen...
kadın bitmek bilmez bir sokağın telaşında olduğunu ne zaman fark edecekti bilinmez
şehrin dokunulmamış en son taş sokağıydı topuklarının altında ezdiği
hıncını o taşlardan çıkarırcasına olancasıyla hiddetli basıyordu topuklarına.
bir şehri eziyordu,
çocukluğunu,
yalnızlığını ve belkide kadınlığını eziyordu
gücü neye yetiyorsa artık
...
kadın
bir buluta öykünen kırlangıç sürüsü tam da sokağının üzerinden eserken
dilini bir türkü ısırdı
kulaklarını bir ses.
kime gideceğini bilememek değildi bu
bir çaresizlikten çok bir dahil olma çabasıydı ondaki...
saçlarını rüzgara teslim edeli bir hayli yıl olmuştu
artık nereye dönse bütün erkekler çukur
bütün çukurlar bir mezbaha ve sadece kadınları öğüt(l)üyorlar orada.
kendisine iki boy küçük bir giyit gibiydi bedenine sardığı
oysa ruhu bir bozkırın ferahlığına akıyordu mütemadiyen...
kadın bitmek bilmez bir sokağın telaşında olduğunu ne zaman fark edecekti bilinmez
şehrin dokunulmamış en son taş sokağıydı topuklarının altında ezdiği
hıncını o taşlardan çıkarırcasına olancasıyla hiddetli basıyordu topuklarına.
bir şehri eziyordu,
çocukluğunu,
yalnızlığını ve belkide kadınlığını eziyordu
gücü neye yetiyorsa artık
...
ARKA BAHÇE II
bu bahçe
dağınık
az evvel bir fırtına vurmuş,
bir hortum dağıtmış,
bostan geçmiş ve bahçe bozulmuş
içinden
kaç kere geçtim
kaç kere
sayısız
susuz ve ıslak hallerini bilirim
terke kaldığında ya da bir kalabalığa daldığında
nasıl görünür bilirim
iki kere düştüm
iki derin yarık
ellerimde güller bitti
kandan kırmızı
suda beyaz...
bu bahçe
benim de,
siz farklı mısınız!
yok mu sizin de bahçeniz
bohçanızı dolduran
dağınık, dağılmış, geçmiş ve bozulmuş...
kimseye baktırmadığınız
kimseyi sokmadığınız
...
bir saksı ya da vazo dururken kimse
gülleri bahçe de tutmaz...
bütün çöpler orada bahçededir
ama balkon temiz ve hoş kokuludur...
bilirim hepiniz ve hepimizin
b/öyledir.
dağınık
az evvel bir fırtına vurmuş,
bir hortum dağıtmış,
bostan geçmiş ve bahçe bozulmuş
içinden
kaç kere geçtim
kaç kere
sayısız
susuz ve ıslak hallerini bilirim
terke kaldığında ya da bir kalabalığa daldığında
nasıl görünür bilirim
iki kere düştüm
iki derin yarık
ellerimde güller bitti
kandan kırmızı
suda beyaz...
bu bahçe
benim de,
siz farklı mısınız!
yok mu sizin de bahçeniz
bohçanızı dolduran
dağınık, dağılmış, geçmiş ve bozulmuş...
kimseye baktırmadığınız
kimseyi sokmadığınız
...
bir saksı ya da vazo dururken kimse
gülleri bahçe de tutmaz...
bütün çöpler orada bahçededir
ama balkon temiz ve hoş kokuludur...
bilirim hepiniz ve hepimizin
b/öyledir.
matematiksel duyum
sözlerini topla
üzerimden,
aramızda ne geçmişse
mektuplar, şiirler ve söylenmiş diğer her ne varsa
üstümüze sinmiş olanları
...
gözlerini ört,
kapat.
bir duvar ör,
yaramıza.
kendini çıkar
kalbimden
sonra
b/ölsün ne varsa bizden olan
bize dair
bunu bir sen yapabilirsin
...
çünkü ben
matematiği böyle bilmiyorum
...
söz uçar sızı kalır
...
üzerimden,
aramızda ne geçmişse
mektuplar, şiirler ve söylenmiş diğer her ne varsa
üstümüze sinmiş olanları
...
gözlerini ört,
kapat.
bir duvar ör,
yaramıza.
kendini çıkar
kalbimden
sonra
b/ölsün ne varsa bizden olan
bize dair
bunu bir sen yapabilirsin
...
çünkü ben
matematiği böyle bilmiyorum
...
söz uçar sızı kalır
...
Film Gibi Hayatlar
önce
filmler yaptılar hayatlara benzeyen
ve
insanlar filmlere o kadar daldılar ki
unuttular filmlerin onların hayatlarının kopyası olduğunu...
tabi iyi ve kötü filmler de oldu
zaman içinde...
sonra
insanlar,
kötü filmlerdeki kötü hikayelere öykündüler
zamanla...
ve bir gün her şey bir film sahnesine dönüştü onlar için
hayatlar(ı) da dahil...
doğal olan ne varsa "aynı filmlerdekine döndü..."
tespit üstüne tespitler...
ooo çok mutluydular tıpkı filmlerde ki gibi...
öyle ki bazı vicdan denen soyut uzuvdan müzdarip
filmciler bıraktılar film çekmeyi hayat en az filmlerdeki kadar
kurmacanın sınırlarını zorlayacak bir gerçeklikle tezahür ediyor...
ve sonuç
bir kopya nasıl olurda
dönüp dolaşıp aslına referans olur?
hayatlar, mezatlar birbirine tezatlar..
....
Arka Bahçedeki Canavar
baktım,
herkes şenlikte sanki
bütün evlerin panjuru pembe
bütün balkonlar ve bahçe kapıları begonvil cenneti
bütün perdeler cafcaflı...
sorsan,
herkes
cennetin yolcusu
iyiniyet bavulcusu
sağcısı,
solcusu,
x, y, z ve hatırıma düşmeyen diğerleri
oysa
herkesin
arka bahçesinde duruyor
kibirden göğsü kabarmış
tırnakları yırtmaya hazır
midesi doymak bilmez
bir canavar yatıyor
kuyruğundan bağlanmış...
canavarlar boynundan bağlanır halbu ki...
DİYALEKTİK BUHRAN
yaralarım sanayi devriminden yadigarsermaye emek çelişkili bir ilişki yaşıyorum dünya ile
başımla toprak arasında doksan derecelik bir mesafe ama sanki başım gömülü
oysa ayaklarım yakın arada pabuçlarım olmazsa...
kaç takla attığımı saymadım ama düştüğümde her yer tanıdık
yadırganacak bir manzara kalmamış
aynı yerdeydim...
alnıma bakıyorum
beni olduğumdan büyük gösteren bir aynadan
sırılsıklam terliyim ama aynada gözüken
rahatsız edici bir kuruluk...
düşündüm emanet olsam dünya da
ederim daha fazla olurdu kederimden
değilim değilim oysa...
sonra bir gün ayaklarımın altına aldım
o terazisi olmayan duyguyu
gittim kapılara
gördüm
eşikler daha büyüktü kapılardan
kapılar daha büyüktü yapılardan...
düşün
harç tuğladan fazla konulmuş duvara
ben dahil bütün her şey sevimsiz...
denedim olmadı diyeceğim bir senaryo yok
bir hikaye anlatsam kendimin
inanası yok
elimde sönmek üzere duran bir kandil
göğsümde bitmek üzere olan bir nefes
...
METASTAZ
1
açılır
sere serpe sır kapısı
"düşer dillerinden bir güzelin
esrar
uyuşturur bendeki
ağzı bozuk düzen tutmaz
ısrarı!!!"
2
aklım diyorum
kimin kapısı kapalı ki
kendis(i)ne/
susmak keramet olsaydı
dilsizler lal olmazdı cemiyette..
konuşmak
niye boş
yine boş
yazmak haylazlık başka bir şey değil...
3
şimdi burda
durup
dururken
cümlem
kelimelerini yutmuş içine
sana
söyleyemediklerimi dolaylıyorum...
4
bütün tümleçler, zarflar, mektuplar
dolaylı,
ben zamirden bozmayım
özne kılığında her şeyim nesne...
5
iklim iki kere gün gösterir yüzüne
bana kış
kara kış...
6
kaşları bir bağ bozumu sonrası değil
bir dağ kıvrımı gözlerinin üstünde
7
neyleyim pazarlar dolu
ben dizginliyim
dağınık pazar yerlerinde kaldı azığım
yazığım
8
ben bir şafak
sonrası
tutuşan değil
uçuşan eteklere
sonrası
faniliğimiz, haniliğimiz ve
hiçliğimiz
bir kedere buladım kendimi
sır kapısında
kapı sırasında
sıkılıyorum artık
beklemek-
ten
zor geliyor
.................
19/02/2008/
02.12.2014/
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
-
ruhunuz bir apartman boşluğunu andırıyor en az onun kadar hayati ve bir o kadar da kimsenin umursamadan çöplerini attığı, sofrasını... -
Derdin öyle derinki leyla, hepsi yükümdür Sensiz bir yaşam leyla, hapis yurdumdur ----(zindan-yaşama vurmak) kürtçedir Zülüf gölgesi nerde...
-
... bir tebessüme teslim ettim yarını ...
